 ΡΑΤΣΑ: Βέρνης, Ορεινός Σκύλος Βέρνης
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ελβετία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Οι πρόγονοί του έχουν εμφανιστεί πριν από 2 χιλιετίες περίπου. Κινδύνευσε με εξαφάνιση αλλά με τις συντονισμένες προσπάθειες των Ελβετών εκτροφέων εξελίχθηκε σε τέσσερις ράτσες (Βέρνης, Έντλεμπουχ, Άπεντσελ και Μεγάλο Ορεινό σκυλί Ελβετίας). Αν και στην πατρίδα του ήταν δημοφιλές αφού το χρησιμοποιούσαν σαν οδηγό και φύλακα κοπαδιών στον υπόλοιπο κόσμο έγινε γνωστό σαν αγαπημένο κατοικίδιο
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα σκυλί με ύψος από 58 μέχρι 68 εκ. και το βάρος του κυμαίνεται από 40 μέχρι 44 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Έχει δυνατό, φαρδύ κεφάλι με ίσια μουσούδα και τα τριγωνικά κρεμαστά αυτιά είναι κολλητά στο κεφάλι. Έχει φουντωτή μακριά ουρά. Το τρίχωμα είναι άφθονο, πυκνό, μακρύ ίσιο ή με ελαφρύ κυματισμό. Το χρώμα είναι μαύρο, με καφέ σημάδια στο μέτωπο και τα πόδια και λευκά είναι το στήθος, η μάσκα του προσώπου και τα πέλματα.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα όμορφο, ήρεμο, χαρούμενο και φιλικό σκυλί. Τα πάει καλά με τα παιδιά και αποζητά την ανθρώπινη συντροφιά. Είναι καλός φύλακας και εκπαιδεύεται εύκολα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΟΡΕΙΝΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΒΕΡΝΗΣ: Είναι ένα σκυλί που έχει μάθει να ζει σε κρύα κλίματα. Εξαιτίας του μεγέθους του χρειάζεται εκπαίδευση. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στην διατροφή του για να μην παίρνει παραπανίσια κιλά και επειδή είναι δραστήριο σκυλί χρειάζεται καθημερινή άσκηση.  ΡΑΤΣΑ: Μπομπτέιλ, Παλιό Αγγλικό Τσοπανόσκυλο
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Μεγάλη Βρετανία
ΙΣΤΟΡΙΑ: Αυτό η ράτσα, όσο και αν φαίνεται παράξενο με τις σημερινές ιδιότητες της σαν σκύλος συντροφιάς και επίδειξης, ήταν χρήσιμη στην φύλαξη και υπεράσπιση των κοπαδιών, τόσο προβάτων όσο και βοοειδών και επίσης οδηγούσε τα κοπάδια αυτά στις αγορές.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα σκυλί με παράξενη εμφάνιση που το ύψος του κυμαίνεται από 55 μέχρι 61 εκ. και το βάρος του από 30 μέχρι 40 κιλά, το θηλυκό είναι λίγο μικρότερο από το αρσενικό. Το κεφάλι του είναι τετράγωνο με δυνατή μουσούδα, τα αυτιά είναι μικρά και κολλητά στο κεφάλι. Η ουρά είναι “κομμένη από τη ρίζα”. Έχει κουνιστό βηματισμό, άφθονο, πυκνό τρίχωμα με θυσάνους σε γκρι χρώμα όλων των αποχρώσεων, ενώ το κεφάλι, ο λαιμός, η κοιλιά και τα μπροστινά πόδια είναι λευκά με ή χωρίς σημάδια.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ήρεμο, φιλικό και προστατευτικό σκυλί, αγαπά υπερβολικά τον ιδοκτήτή του και κάνει τα πάντα για να είναι μαζί του. Είναι έξυπνο σκυλί και αν και δεν είναι μαχητής μπορεί να υπερασπίσει τον ιδιοκτήτη. Είναι χαρούμενος σκύλος και τα πηγαίνει πολύ καλά με τα παιδιά της οικογένειας.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΠΟΜΠΤΕΪΛ: Επειδή έχει μακρύ τρίχωμα χρειάζεται καθημερινό βούρτσισμα και επαγγελματική περιποίηση 2-3 φορές το χρόνο. Απαιτεί την αγάπη, την φροντίδα και την στοργή της οικογένειας. Είναι έξυπνο και υπάκουο σκυλί και με σωστή εκπαίδευση γίνεται πολύ καλός σύντροφος. Χρειάζεται καθημερινά άσκηση και αυτό απαιτεί χρόνο.  Πρόκειται για έναν σκύλο που δημιουργήθηκε ως σκύλος μάχης – κάτι που υποδηλώνει η εξωτερική του εμφάνιση αλλά και ο χαρακτήρας του. Σήμερα το μπόξερ, χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία, ως σκύλος συντροφιάς αλλά και εργασίας και αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς φυλές σκύλων μεσαίου μεγέθους. Ιστορία
Ως άμεσος πρόγονος του μποξερ θεωρείται ο "Kleiner Brabanter Bullenbeisser", η εκτροφή των οποίων ήταν τότε στα χέρια των κυνηγών. Το καθήκον αυτών των σκύλων ήταν, να αρπάξουν και να ακινητοποιήσουν το μεγάλο θήραμα, το οποίο κυνηγούσαν σκυλιά καταδίωξης, ώσπου ερχόταν ο κυνηγός, για να το σκοτώσει.
Γι αυτή την εργασία έπρεπε τα σκυλιά να έχουν όσο το δυνατόν πιο φαρδύ ρύγχος, με ιδιαίτερα δυνατά σαγόνια.
Κάθε Μπούλλενμπάϊσερ με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν κατάλληλο για εργασία και μόνο τότε κατέληγε στην εκτροφή, η οποία γινόταν αυστηρά με κριτήριο την ικανότητα εργασίας.
Έτσι γινόταν όμως και μια επιλογή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα ένα σκύλο με φαρδύ ρύγχος και ανασηκωμένο το ακρωρίνιο (μύτη).
Η επίσημη γέννηση της φυλής έγινε το 1870, όταν Γερμανοί εκτροφείς μπόξερ, διασταύρωναν στο Μόναχο ένα Μπούλλενμπάϊσερ με Μπουλντόγκ, ξεκινώντας έτσι μια επιλεκτική εκτροφή.
Εξαιτίας του έντονου αγωνιστικού τους ταμπεραμέντου και της περήφανής τους εμφάνισης, τα σκυλιά αυτά ονομάστηκαν Μπόξερ (πυγμάχοι).
Το 1895 εμφανίστηκαν τα πρώτα δείγματα της φυλής σε έκθεση σκύλων στο Μόναχο. Λίγο αργότερα ιδρύθηκε, από λάτρεις της φυλής, ο πρώτος όμιλος Μπόξερ.
Το κοντό του τρίχωμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση, το ισορροπημένο του ταμπεραμέντο και η έμφυτη αγάπη του για τα παιδιά, τον καθιστούν ιδανικό οικογενειακό σκύλο. Σαν αναγνωρισμένος σκύλος εργασίας, είναι ικανότατος στην εκτέλεση τον καθηκόντων προστασίας και ιχνηλασίας . Εξωτερική εμφάνιση: Είναι φέτες!
Το μποξερ είναι ένας γεροδεμένος σκύλος, μεσαίου μέγεθους, με τετράγωνο σώμα και δυνατά άκρα. Οι μύες είναι γραμμωμένοι, καλά αναπτυγμένοι και διαγράφονται κάτω από το δέρμα.
Η κίνηση του Μπόξερ είναι ζωηρή. Το περπάτημά του είναι δυναμικό αλλά και ελαστικό, με βήμα ελεύθερο και μεγάλο διασκελισμό. Η στάση του σώματος είναι περήφανη και αριστοκρατική. Το Μπόξερ δεν πρέπει να φαίνεται ποτέ βαρύ και δυσκίνητο αλλά ούτε αδύναμο και αδύνατο.
Θα μπορούσε να παρομοιαστεί με αθλητή στίβου, οποίος συνδυάζει μεγάλη σωματική δύναμη και ταχύτητα.. Το Μπόξερ πρέπει να εκδηλώνει πάντα μια ιδιαίτερη κομψότητα.
Το σχήμα του κεφαλιού του, του χαρίζει αυτή την ξεχωριστή εμφάνιση και πρέπει να είναι σε σωστές αναλογίες με το σώμα και, σε κάθε περίπτωση, όχι πολύ ελαφρύ.
Αυτό ισχύει ειδικά για το ρύγχος, του οποίου η σωστή αναλογία με το κρανίο έχει ιδιαίτερη σημασία.
Παλαιότερα έκοβαν τα αυτιά του Μπόξερ. Σήμερα δείγματα της φυλής με φυσικά αυτιά αποτελούν πια ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Στην πατρίδα του Μπόξερ, την Γερμανία, απαγορεύεται εδώ και λίγα χρόνια και το κόψιμο της ουράς. Κάτι που σημαίνει πως ,σύντομα, δεν θα υπάρχουν πλέον Μπόξερ γερμανικής εκτροφής με κοντή ουρά καθώς, σε ορισμένες χώρες, απαγορεύεται ακόμα και η συμμετοχή σε εκθέσεις μορφολογίας για όλα τα σκυλιά με κομμένα αυτιά και ουρές. Συμπεριφορά και χαρακτήρας – Εξαίρετος αλλά και τσαντίλας
Πολύ μεγάλη σημασία δίνεται στον εξαιρετικό χαρακτήρα του Μπόξερ, που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή από τους εκτροφείς της φυλής καθώς πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση, να είναι ήσυχο και ισορροπημένο.
Το μποξερ είναι από φύση του πολύ πιστό και τρυφερό σκυλί προς τα οικεία του πρόσωπα ενώ έχει έμφυτο το ένστικτο της φύλαξης της ιδιοκτησίας και των προσώπων. Ο τόσο εκδηλωτικός, χαρούμενος και τρυφερός προς την οικογένειά του σκύλος είναι πάντα αρκετά επιφυλακτικός με οποιονδήποτε ξένο.
Σε καταστάσεις κινδύνου μάλιστα, δεν αστειεύεται ποτέ.
Η πίστη και αφοσίωση προς τον ιδιοκτήτη και την ιδιοκτησία του, το έντονο ένστικτο φύλαξης του περιβάλλοντος, το ατρόμητό του θάρρος ως προστάτης και υπερασπιστής είναι από παλιά γνωστά και φημισμένα.
Το Μπόξερ έχει έντονη την επιθυμία να ικανοποιεί το αφεντικό του και εκπαιδεύεται εύκολα. Εκεί χρειάζεται ωστόσο μια διαφορετική αντιμετώπιση από άλλες φυλές, ιδιαίτερα τις ποιμενικές, αλλιώς μπορεί να φανεί αρκετά «ξεροκέφαλος».
Χάρη στις πολύπλευρες ικανότητές του είναι δυνατόν να εκπαιδευτεί σε όλα τα γνωστά καθήκοντα (προστασία, διάσωση, βοηθός ατόμων με ειδικές ανάγκες) αλλά και για αθλήματα με σκύλους. Χρώμα και τρίχωμα – Είναι κούκλος
Το τρίχωμα του μποξερ είναι κοντό, ίσιο, σκληρό και λαμπερό.
Το Μπόξερ υπάρχει σε χρώμα υπόξανθο και ραβδωτό. Το υπόξανθο υπάρχει σε διάφορες τόνους, από ανοιχτό κίτρινο μέχρι σκούρο κόκκινο του ελαφιού, όπου προτιμούνται τα μεσαία (κόκκινο-κίτρινα) και μια μαύρη μάσκα.
Η ραβδωτή ποικιλία έχει, σε βασικό κίτρινο χρώμα στις προαναφερόμενες διακυμάνσεις σκούρες ή μαύρες ραβδώσεις (γραμμές) σε κατεύθυνση ίσια με τα παΐδια. Το βασικό χρώμα και οι ραβδώσεις πρέπει να ξεχωρίζονται έντονα.
Λευκά σημάδια δεν απαγορεύονται, αντιθέτως, μπορούν να είναι και πολύ γοητευτικά.. Ελαττώματα: Μάσκα που φτάνει πάνω από το ρύγχος, πολύ πυκνές η αραιές ραβδώσεις, ακαθόριστο βασικό χρώμα, ανακατεμένα χρώματα, άσχημα λευκά σημάδια όπως μισό ή ολόκληρο λευκό κεφάλι, σκυλιά διαφορετικού χρώματος από τα προαναφερόμενα ή με περισσότερο από το ένα τρίτο της συνολικής επιφάνειας λευκό χρώμα.
Από φύση τους, τα Μπόξερ είναι πολύ καθαρά σκυλιά. Το κοντό τους τρίχωμα δεν απαιτεί σχεδόν καθόλου περιποίηση αλλά όποιος νομίζει ότι δεν μαδάει κιόλας είναι γελασμένος: Οι κοντές τρίχες του καρφώνονται στα ρούχα και στα έπιπλα και είναι εξίσου ενοχλητικές με εκείνες των μακρύτριχων φυλών.
Άλλο ένα «ελάττωμα» της φυλής είναι η λίγο - πολύ έντονη σαλόρροια. Όταν ο σκύλος είναι σε έξαψη ή ένταση, μπορεί να παράγει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες σαλιού από άλλες φυλές, «στολίζοντας» συχνά το περιβάλλον (ρούχα, έπιπλα, κλπ.) Να πάρω μποξερ;Αν θέλετε έναν σκύλο φύλακα αλλά και σύντροφο, για εργασία και παιχνίδι και είστε όμως πρόθυμοι να ασχολείστε αρκετά μαζί του και να τον έχετε μαζί σας το μπόξερ είναι μια θαυμάσια επιλογή. Σκύλος σοβαρός, πρόθυμος, υπάκουος αλλά και με «κρίση» αποτελεί μια πολύ καλή λύση για πολλά και διαφορετικά μελλοντικά αφεντικά. Tο μόνο που ζητάει είναι προσοχή στην ανατροφή του, αρκετή άσκηση και… παρέα - και ποιός δεν θέλει όμως;
Bull Mastiff - Μπουλμαστιφ |
|
|
|
 ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η Αγγλία του 19ου αιώνα, και ειδικά η εξοχή, υπέφερε από τους ληστές που έκλεβαν τα αγροκτήματα και τα κοπάδια και δεν ήταν εύκολο για τους φύλακες να προστατεύσουν μόνοι τους τέτοιες μεγάλες εκτάσεις, έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη ύπαρξης ενός σκύλου φύλακα γενναίου, άφοβου και ατρόμητου που να είναι δεμένος με τον ιδιοκτήτη και να μπορεί να κυνηγήσει και να πιάσει τον ληστή σε οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρία να του προκαλέσει ζημιές. Όπως φανερώνει και το όνομά του η διασταύρωση που έγινε ανάμεσα σε Μπουλντόγκ και Μαστίφ δημιούργησε το Μπουλμαστίφ, ένα σκυλί μικρότερο από το Μαστίφ άρα και πιο γρήγορο και μαχητή σαν το Μπουλντόγκ, ικανό και άγρυπνο φρουρό και συνοδό των κτηνοτρόφων και των φυλάκων της εξοχής που βοήθησε στην αποτροπή της λαθροθηρίας. Αναγνωρίστηκε την δεκαετία του 1920 σαν ξέχωρη ράτσα αφού πρώτα υπήρξαν τρεις γενιές Μπουλμαστίφ από γονείς Μπουλμαστίφ, που δεν είχαν δηλαδή διασταυρωθεί με άλλη ράτσα. Από τότε έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες και το Μπουλμαστίφ έγινε βοηθός στην Αστυνομία και αγαπημένο κατοικίδιο χωρίς ποτέ να πάψει να είναι φύλακας.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μεγαλόσωμα σκυλιά αφού το ύψος του κυμαίνεται από 64 μέχρι 69 εκ. και το βάρος του από 40 μέχρι 60 κιλά (το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό). Είναι ογκώδες, βαρύ και ρωμαλέο σκυλί. Έχει μεγάλο κεφάλι με πτυχώσεις, το κρανίο είναι πλατύ ανάμεσα στα αυτιά, η μουσούδα είναι κοντή και σκούρα, τα ρουθούνια πλατιά και τα χείλη είναι λίγο κρεμαστά. Τα αυτιά είναι μικρά σε σχήμα V, σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους και σε πιο σκούρο χρώμα από το υπόλοιπο σώμα. Τα μάτια είναι σκούρα, μετρίου μεγέθους και μεταξύ τους δημιουργείται αύλακα. Η δυνατή ουρά βρίσκεται ψηλά, στην βάση της είναι φαρδιά και στη συνέχεια στενεύει. Το τρίχωμα είναι κοντό, πυκνό και σκληρό. Τα χρώματα μπορεί να είναι σκούρο κίτρινο, κόκκινο και ραβδωτό, μπορεί επίσης να έχει μικρό σημάδι στο στήθος. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι εργατικό, χαρούμενο, πιστό, ατρόμητο, γενναίο σκυλί και παρά τον όγκο του ευκίνητο. Δένεται με την οικογένεια και ιδιαίτερα με τα παιδιά αλλά προηγουμένως πρέπει να έχει κοινωνικοποιηθεί. Του αρέσει το παιχνίδι, η ανθρώπινη συντροφιά και θέλει να γίνει μέλος της οικογένειας. Λόγω μεγέθους πρέπει να εκπαιδευτεί αλλά είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμο σε αυτό. Είναι δραστήριο, γεμάτο ενέργεια σκυλί, πολύ φιλικό που θα γαβγίσει μόνο αν είναι ανάγκη και είναι πάντα σε ετοιμότητα γιατί έχει έμφυτο το ένστικτο της προστασίας του χώρου. Μπορεί να κοιμάται έξω από το σπίτι και λόγω μεγέθους έχει ανάγκη από μεγάλους και άνετους χώρους. Το τρίχωμά του χρειάζεται βούρτσισμα όχι πολύ συχνά, έχει ανάγκη αρκετής ποσότητας τροφής και η καθημερινή βόλτα, συνδυασμένη με αρκετή άσκηση, είναι απαραίτητη. Επειδή ανήκει σε μεγαλόσωμη ράτσα, όσο είναι κουτάβι η άσκηση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στην ανάπτυξή του.
Bull Terrier - Μπουλ Τερριε |  |  |  |
 ΡΑΤΣΑ: Μπουλ Τεριέ.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Μεγάλη Βρετανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Το Μπουλ Τεριέ χρησιμοποιήθηκε για να παλεύει αρχικά με τον ταύρο και αργότερα για τις κυνομαχίες. Το ¨αγώνισμα¨ αυτό έχει τεθεί εκτός νόμου από το 1835. Παρά την αγριωπή εμφάνιση είναι πολύ καλός σύντροφος για τα παιδιά.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Μπουλ Τεριέ έχει γεροδεμένο, μυώδες σώμα με τριγωνικό κεφάλι, που περιγράφεται ως ωοειδές. Επειδή δεν ανήκει σε ένα μόνο συγκεκριμένο μέγεθος το βάρος του κυμαίνεται μεταξύ 15 και 36 κιλών και το ύψος μεταξύ 40 και 56 εκ. Το κοντό πυκνό τρίχωμα μπορεί να είναι λευκό, οποιοδήποτε άλλο χρώμα, ή λευκό με σημάδια οποιουδήποτε χρώματος. Το μπλε και το σκούρο μελανό δεν είναι αποδεκτά.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα έξυπνο, θαρραλέο και δυνατό σκυλί. Τα πάει πολύ καλά με τα παιδιά και είναι ιδιαίτερα προστατευτικό απέναντί τους. Είναι ανεξάρτητο και δεν εκπαιδεύεται εύκολα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΠΟΥΛ ΤΕΡΙΕ: Έχει έμφυτη την ικανότητα της προστασίας του χώρου και δεν γαβγίζει συχνά. Μπορεί να εμφανίσει τάσεις επιθετικότητας αν δεν κοινωνικοποιηθεί από νωρίς. Ανήκει στα σκυλιά που μπορούν να κοιμηθούν εκτός σπιτιού. Επειδή είναι γεμάτο ενέργεια χρειάζεται αρκετή άσκηση για να εκτονώνεται. Έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής. Από κουτάβι πρέπει να εξεταστεί για κώφωση, ειδικά αν είναι ολόλευκο. 
Παραδοσιακά αναφέρεται ως η «Βρετανική φυλή» και είναι γνωστή για το έντονο ταπεραμέντο και τη δύναμή της. Επίσης συχνά αναφέρεται ως το σκυλί του Churchill, καθώς χρησιμοποιήθηκε για να σκιαγραφήσει το κουράγιο των Άγγλων κατά τον 2Ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγη ιστορία...
Στη βιβλιογραφία, η ιστορία του ξεκινάει πολύ πίσω, στον 13Ο αιώνα και περιβάλλεται με μυστήριο. Εκεί περιγράφονται οι πρόδρομοι της φυλής, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για το κυνήγι της αρκούδας και του ταύρου και ακούγονται πολύ συχνά οι ονομασίες «Bondogges» και «Bolddogges» οι οποίοι και πιστεύεται ότι είχαν κοινό πρόγoνο με το εξαφανισμένο είδος των «Alaunt», «Alaune» ή «Allan». Εκείνα τα χρόνια και βάσει του δημοφιλούς τότε «σπορ» του κυνηγιού ταύρων - που γινόταν με τη δικαιολογία ότι το κρέας γίνεται πιο τρυφερό με αυτό τον τρόπο - χτίστηκε η σκελετική δομή της φυλής. Τότε δημιουργήθηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά της φυλής όπως ο προγναθισμός για να κλειδώνει το στόμα του κατά το άρπαγμα, οι ζάρες (αύλακες) στο πρόσωπο για να φεύγει το αίμα γρήγορα από τα μάτια, η μύτη πολύ πίσω για να διευκολύνει την αναπνοή κατά τη διάρκεια του αρπάγματος, το βαρύ και πανίσχυρο μπροστινό μέρος για να γονατίζουν τον ταύρο και τα ελαφρά αλλά ισχυρά πίσω σκέλη για να μπορούν να πηδούν και να αρπάζουν τον ταύρο από το λαιμό ή το πρόσωπο. Και λόγω αυτών των χαρακτηριστικών ήταν η φυλή που κατέκτησε τις καρδιές των «ευγενών» αλλά και των λαϊκών ανθρώπων, αφού προσέφερε ένα θέαμα εξαιρετικό για τις προτιμήσεις της εποχής. Και ήταν τότε που τα πράγματα είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και τα σκυλιά αυτά πάλευαν ακόμα και με λιοντάρια και αρκούδες. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που ακούστηκε το όνομα «Μπούλντογκ». Το 1835 το «σπορ» αποκηρύχθηκε επίσημα από το κράτος και, μοιραία, η φυλή έχασε τη δημοτικότητά της και έπεσε σε δυσμένεια. Γλίτωσε όμως από την εξαφάνιση, γιατί μια μερίδα Άγγλων, γοητευμένοι από την ανδρεία αυτού του σκύλου, θέλησαν να τον αναμορφώσουν και να μεταλλάξουν τον σκληροτράχηλο και βάρβαρο αυτό σκύλο σε σκύλο συντροφιάς και πίστης. Έτσι, χάρη σε αυτούς - και ύστερα από 160 χρόνια επιλεκτικής εκτροφής - έχουμε σήμερα το μοντέρνο «Μπούλντογκ». Μπαίνουν οι βάσεις
Με την αμέριστη συμπαράσταση του πρώτου Ομίλου της φυλής, του «Bulldog Club Inc» που ιδρύθηκε το 1875 και συνεχίζει ως σήμερα (με 20 επιπλέον Ομίλους σε όλη τη χώρα). Έτσι η φυλή άφησε τα αποτυπώματά της σε πολλές καρδιές σε όλο τον κόσμο. Τα Μπούλντογκ έχουν διατηρήσει μερικά από τα παλιά χαρακτηριστικά τους ως σήμερα… • Είναι αρκετά επίμονα • Εξαιρετικά αφοσιωμένα στους ανθρώπους τους • Διαθέτουν όψη αρκετά τρομακτική • Δε διστάζουν να αντιδράσουν αναλόγως όταν αισθανθούν ότι απειλούνται τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Φύλακας και σύντροφος ζωής
Δε γαβγίζουν πολύ και είναι ευτυχισμένα με το να βρίσκονται κοντά – πολύ κοντά – στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα συμβίωσης με άλλα ζώα, αρκεί να έρχονται από νεαρή ηλικία σε επαφή μ’ αυτά, είναι όμως σημαντικό να γνωρίζουμε ότι είναι κτητικά όσον αφορά παιχνίδια, λιχουδιές, τροφή και ακόμα πιο πολύ το αγαπημένο τους πρόσωπο.
 Είτε επιλέξει κάποιος τη γαλλική (Caniche) ή την αγγλική (Poodle) ονομασία του, το πιο παρεξηγημένο σκυλί στον κόσμο, αποτελεί την απόδειξη πως ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, τελικά, δεν είναι το βιβλίο.
Aρκεί ν’ αναφέρετε απλώς τη λέξη «Κανίς» σε κάποιον που δε γνωρίζει αρκετά από σκύλους και το μυαλό του θα πάει σε ηλικιωμένες κυρίες, κακομαθημένα παιδάκια και χαϊδεμένους σκύλους του... καναπέ με εξεζητημένα κουρέματα.
Kι όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικά δραστήριο σκυλί, που ξεκίνησε την... εργασιακή καριέρα του ως retriever (σκύλος επαναφοράς από το νερό).
Το μεγαλύτερο από τα τρία μεγέθη, το στάνταρ, που θεωρείται και το παλαιότερο της φυλής, ήταν ένα από τα καλύτερα εργασιακά σκυλιά για το νερό. Όλα εξάλλου τα Κανίς θεωρούνται καλοί κολυμβητές εκτός ίσως από έναν κυνηγό τρούφας (ίσως Τόι ή Μινιατούρα) που δεν έμπαινε ποτέ στο νερό αλλά ήταν ιδανικό λόγω του μικρού μεγέθους, της εξαιρετικής όσφρησης και της υπομονής του για την αναζήτηση της πανάκριβης λιχουδιάς.
Ένας σκύλος με ιστορία
Αν και οι Γάλλοι το θεωρούν τον «εθνικό τους σκύλο» (Caniche) και έχουν υιοθετήσει την πατρότητά τους, είναι γερμανική η προέλευση των σκυλιών, με την αγγλική τους ονομασία «Poodle» να προέρχεται από το γερμανικό Pudel ή Pudelin, που σημαίνει περίπου τον ήχο που κάνει κάτι όταν βουτάει στο νερό.
Αν ανατρέξει κάποιος βαθιά στο παρελθόν, λέγεται πως το σημερινό «κανισάκι» προέρχεται από τα τσοπανόσκυλα της Ασίας που αργότερα ταξίδεψαν μαζί με τους Γότθους και τους Οστρογότθους στην Ευρώπη προκειμένου να εξελιχτούν σε ένα παραδοσιακό σκύλο νερού της Γερμανίας.
Μια άλλη θεωρία το θέλει να ταξιδεύει από τις Ασιατικές Στέπες στην Πορτογαλία γύρω στον 8ο αιώνα.
Αυτός είναι ένας λόγος που πολλοί συνδέουν, ακόμη και σήμερα, τα Κανίς με τον παραδοσιακό σκύλο της Πορτογαλίας με το μακρύ, μπουκλέ τρίχωμα γνωστό για την εξυπνάδα, την ταχύτητα και τις εξαιρετικές ικανότητες στο νερό.
Πάντως το Κανίς απεικονίζεται συχνά σε πίνακες του Γερμανού ζωγράφου Albrecht Durer, από τους οποίους διαπιστώνεται η παρουσία της φυλής από το 15ο αιώνα καθώς και σε πίνακες του Γκόγια (18ος αιώνας).
Τρία μεγέθη, ένας σκύλος
Αντίθετα με τις περισσότερες φυλές στις οποίες οι εκτροφείς πασχίζουν για ένα συγκεκριμένο μέγεθος, τα τρία βασικά μεγέθη των Κανίς – Τόι, μινιατούρα και στάνταρ – υπάρχουν εδώ και αιώνες.
Εκτός από τη χρησιμότητά τους ως σκυλιά συντροφιάς, τα Τόι – όπως και άλλες φυλές αντίστοιχου μεγέθους – έπαιξαν κατά την αναγέννηση τον παράξενο ρόλο των θερμαντικών για τα χέρια των ευγενών, οι οποίοι τα κουβαλούσαν συχνά μέσα στα φαρδιά μανίκια των σακακιών τους, δίνοντάς του την ονομασία «sleeve dogs».
Για αρκετούς αιώνες επίσης, η εξυπνάδα και η χαρισματική προσωπικότητα των Κανίς τα έκανε την αγαπημένη φυλή των τσιγγάνων, οι οποίοι τους μάθαιναν κόλπα και οργάνωναν παραστάσεις με τέτοια σκυλιά στις Ευρωπαϊκές πόλεις, ξεσηκώνοντας στο πέρασμά τους, τους θεατές, στη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Η ανάγκη που έγινε μόδα
Ένα από τα πιο παρεξηγημένα στοιχεία σχετικά με τα Κανίς είναι τα παράξενα στίλ κουρέματος που συναντά κάποιος σ’ αυτά. Όμως η συγκεκριμένη κουπ με τις στρογγυλεμένες περιοχές, τα ξυρισμένα σημεία και τη φουντωτή ουρά, είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εργασιακό παρελθόν των Κανίς.
Προκειμένου να προστατευτούν τα βασικά όργανα και οι σύνδεσμοι των σκυλιών από το κρύο και την υγρασία, συγκεκριμένες περιοχές έπρεπε να κουρευτούν περισσότερο, ώστε να διευκολύνουν την κίνηση στο νερό κι άλλες να διατηρήσουν το αρχικό τρίχωμα ως προστασία από το κρύο. Η φούντα στην ουρά λέγεται πως έχει να κάνει με το να ξεχωρίζει από μακριά ένα Κανίς που κολυμπά στο νερό.
Η παραπάνω ανάγκη, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση των σκυλιών σε αυτοσχέδιες παραστάσεις, δεν άργησε να δημιουργήσει μια «μόδα» κουρέματος της συγκεκριμένης φυλής, την οποία οι Γάλλοι ευγενείς του 19ου αιώνα πραγματικά έφτασαν στα άκρα, μόλις ανακάλυψαν πως μπορούσαν να κουρεύουν, να χτενίζουν αλλά και να βάφουν το τρίχωμα των αγαπημένων τους συντρόφων δημιουργώντας περίεργες μόδες με τις διαφορετικές κουπ.
Ήταν η εποχή κατά την οποία οι Γάλλοι αγκάλιασαν με εξαιρετική θέρμη τα γερμανικά Πουντλ και τα μετέτρεψαν σε Κανίς (Caniche) και σύντομα στο «Εθνικό σκυλί της Γαλλίας».
Εμφάνιση: Σκύλος αρμονικός, μεσαίων διαστάσεων, με χαρακτηριστικό σγουρό τρίχωμα, ενεργητικός, έξυπνος, έτοιμος πάντα για δράση, με αέρα κομψότητας και χαρακτηριστική υπερηφάνεια.
Χαρακτήρας: Εξαιρετικά πιστός, πρόθυμος για μάθηση, ευχάριστος, δηλαδή ένα εξαιρετικό σκυλί συντροφιάς.
Μεγέθη: Σύμφωνα με τα πρότυπα της FCI υπάρχουν τέσσερα μεγέθη. Το Μεγάλο έχει ύψος από 45 έως 60 εκατοστά. Το Μεσαίο μέγεθος έχει ύψος από 35 έως 45 εκ. Η Μινιατούρα από 28 έως 35 εκ. Η συγκεκριμένη κατηγορία πρέπει να μοιάζει με μικρογραφία του μεσαίου, διατηρώντας όσο το δυνατόν τα χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου. Το Toy έχει ύψος μικρότερο από 28 εκ. με ιδανικό τα 25 εκ. Διατηρεί τις αναλογίες της μινιατούρας.
Χρώμα: Μαύρο, λευκό, καφέ, γκρι και βερυκοκί.
Τρίχωμα: Λεπτής υφής, σγουρό, ελαστικό και παχύ, με ομοιόμορφο μήκος. Δε μαδάει και είναι εύκολο στην περιποίηση, καλύτερα όμως από εξειδικευμένο κομμωτή.
Εκπαίδευση: Το Κανίς είναι ένα σκυλί πρόθυμο για εκπαίδευση, αρκεί αυτή να έχει περισσότερο χαρακτήρα παιχνιδιού παρά «σχολείου». Θέλει πολύ να ευχαριστεί το αφεντικό του και είναι πρόθυμο να μαθαίνει συνεχώς καινούργια κόλπα.
Κατάλληλο: Ίσως ο ιδανικός σκύλος συντροφιάς. Κατάλληλος για μοναχικούς αλλά και για οικογένειες, πρόθυμος για... πάντα για παιχνίδια αλλά και ιδιαίτερα... βολικός στο σπίτι. Δείχνει μεγάλη υπομονή με τα παιδιά, συμμετέχει με κέφι στα παιχνίδια τους χωρίς να γίνεται ποτέ κυριαρχικός ή επικίνδυνος. Προσοχή από που θα το αποκτήσετε διότι, λόγω της μεγάλης δημοτικότητάς του, όλοι έχουν από ένα να σας προτείνουν (ειδικά αυτή την απολύτως ελληνική εκδοχή του, το Γκριφόν - Κανίς...)
Caucasian - Ποιμενικός Καυκάσου | | | |
 Χώρα προέλευσης: Ρωσία, Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν.
Έχει πάρει την ονομασία του από την οροσειρά του Καυκάσου και είναι απόγονος αρχαίων μολοσσοειδών φυλών.
Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και αποτελεί μαζί με τον ποιμενικό Κεντρικής Ασίας και τον γενειοφόρο ποιμενικό της Νότιας Ρωσίας, την περίφημη Troika.
Από το 1930, που έγινε η πρώτη επίσημη παρουσίασή του Ποιμενικού Καυκάσου στη Δύση (Γερμανία), έγινε παγκόσμια γνωστός και απέκτησε φανατικούς λάτρεις της φυλής, στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Ο Ποιμενικός Καυκάσου είναι ιδιαίτερα μεγαλόσωμος σκύλος, μυώδης και εξαιρετικά ευκίνητος, παρά τον όγκο του και παρά την φαινομενική χαλαρότητα την ώρα της ξεκούρασης. Χαρακτηρίζεται εκρηκτικός, την στιγμή της δράσης του και είναι απίστευτα γρήγορος και ανθεκτικός σε σχέση με την σωματική κατασκευή του, πάντοτε όμως και σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες (ιδιαίτερα θερμά κλίματα δεν τον ευνοούν).
Το δέρμα του Ποιμενικού Καυκάσου είναι ιδιαίτερα χοντρό και αδιαπέραστο από τα δόντια των αντιπάλων του και μαζί με τον πλούσιο μανδύα του, αποτελούν μία ασπίδα προστασίας. Τα αυτιά κόβονται, παραδοσιακά, κοντά, για να μη δίνουν τη δυνατότητα, στον αντίπαλο, να τον πιάσει από αυτά και να τον τραυματίσει.
Ο μανδύας του απαντάται σε δύο τύπους, μακρύς και μεσαίου μήκους. Τα χρώματα είναι αποδεκτά σε αρκετά μεγάλη ποικιλία, αλλά τα πιο συνηθισμένα είναι το γκρι και το καστανό, πολλές φορές με άσπρο στο στήθος και τα πόδια.
Η μάσκα του προσώπου είναι συνήθως μαύρη, πλην των λευκών σκύλων.
Το μαύρο χρώμα δεν είναι αποδεκτό, για την συμμετοχή σε εκθέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απαντάται.
Το ύψος του κυμαίνεται από 64 εκ. και άνω (χωρίς όριο προς τα πάνω) και το βάρος του, από 45-70 kg συνήθως.
Όπως σε όλες τις μεγαλόσωμες φυλές, είναι πιθανό να παρουσιαστούν προβλήματα δυσπλασίας, παχυσαρκίας ή ακόμη και καρδιοπάθειες.
Η λέξη “Volkodav” (λυκοπνίχτης), που χρησιμοποιούν οι λαοί των χωρών της προέλευσής του, δηλώνει και τον ρόλο που του ανέθεταν, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, οι ιδιοκτήτες του. Έχει χρησιμοποιηθεί σαν φύλακας των κοπαδιών, αλλά και για το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων (αρκούδες, λύκοι κ.λ.π.).
Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης χρησιμοποιείται, σήμερα, σαν σκύλος εργασίας στην φυσική του θέση, δηλαδή στα κοπάδια, είτε σαν φύλακας.
Επίσης, εκπαιδεύεται από την αστυνομία, για την ανάληψη δύσκολων αποστολών και από ιδιωτικές εταιρείες security για φύλαξη χώρων και σωματοφυλακή.
Ο Ποιμενικός Καυκάσου είναι ένας σκύλος με αρχηγικό χαρακτήρα. Από τη φύση του μαθαίνει να φυλάει το χώρο που του εμπιστεύονται και αυτό το κάνει καλύτερα από τον καθένα. Είναι μία πολεμική μηχανή που γίνεται επικίνδυνη για όσους δεν γνωρίζουν το σωστό χειρισμό της. Είναι φιλικός απέναντι στα μέλη της οικογένειας που ανήκει, αλλά δεν είναι διαθέσιμος να δεχθεί ιδιαίτερη πίεση ή κακομεταχείριση, χωρίς αντίδραση. Δύσκολα υποτάσσεται και αυτό είναι κάτι που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής από τους επίδοξους ιδιοκτήτες του. Δεν κάνει πίσω σε οποιαδήποτε απειλή ή κίνδυνο, έστω και αν χρειασθεί να το πληρώσει με τη ζωή του, αλλά δεν θα υπακούσει εύκολα και στον ιδιοκτήτη του, όταν, η πολεμική αυτή μηχανή, θα βρίσκεται σε λειτουργία.
Είναι ένας σκύλος που αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τα μέλη της οικογένειας που ανήκει και ειδικά με ένα άτομο, που αυτός θα επιλέξει, αλλά πολύ σπάνια θα υποταχθεί και θ’ ακολουθήσει τυφλά τις οδηγίες τους, βασιζόμενος πάντα στη δική του κρίση και στο ένστικτό του, που πολλές φορές θα τον οδηγήσουν στο να αγνοήσει τις εντολές τους, πάντοτε όμως ανάλογα με τις ιδιαίτερες καταστάσεις που θα αντιμετωπίζει.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή κατά την εκπαίδευσή του, μέχρι την ενηλικίωσή του και ειδικά μέχρι να γίνει 18 μηνών. Το να επιχειρήσουμε να του ¨σπάσουμε τον τσαμπουκά¨, ‘όπως είναι η έκφραση που συνήθως χρησιμοποιούμε, δεν είναι ότι καλύτερο, αφού τότε δεν θα έχουμε τον πραγματικό χαρακτήρα του, για τον οποίο έγινε τόσο δημοφιλής. Ας αναζητήσουμε, τότε, λύσεις σε άλλες ράτσες σκύλων, πιο εκπαιδεύσιμων, λιγότερο αρχηγικών και ανεξάρτητων, με όλα τα υπέρ και τα κατά που θα προκύψουν. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο ποιμενικός Καυκάσου είναι βίαιος και επικίνδυνος. Στην πραγματικότητα αυτό θα συμβεί μόνο όταν διαισθανθεί κίνδυνο για την οικογένεια και τον χώρο που φυλάει.
Μπορεί, μερικές φορές, να γίνει δύστροπος και επιθετικός, ακόμη και με τους ιδιοκτήτες του, αν τον κακομεταχειριστούν, αν προσπαθήσουν να του επιβληθούν με ανορθόδοξο τρόπο, ή να τον μειώσουν, μπροστά σε άλλους σκύλους των οποίων ηγείται.
Η μη επιθετικότητα, απέναντι σε αγνώστους ή σε άλλους σκύλους, η εκδήλωση φόβου και η απόλυτη υποταγή, θεωρούνται σφάλματα του χαρακτήρα του.
Με λίγα λόγια, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και γνώση, η διαχείριση ενός τέτοιου σκύλου, που μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα, αλλά και να δημιουργήσει άλλα τόσα, από κακό χειρισμό και άγνοια.  ΡΑΤΣΑ: Τσιουάουα.
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Μεξικό.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Η προέλευση του Τσιουάουα είναι αβέβαιη. Μπορεί να έχει έρθει στο Μεξικό από Κινέζους, αλλά είναι ακόμα πιθανότερο να κατάγεται από σκύλους των Αζτέκων, συμπεριλαμβανομένης και της ράτσας Techichi. Το Τσιουάουα ήταν το αγαπημένο ιερό ζώο των Αζτέκων, οι οποίοι το έτρωγαν ως ιερό φαγητό, το θυσίαζαν στους θεούς και πίστευαν ότι έφερνε καλή τύχη στο σπίτι. Το Τσιουάουα θεωρείται ότι έχει έρθει στην Ισπανία από τους ισπανούς κατακτητές. Η αναπαραγωγή του Τσιουάουα έγινε αρχικά στις Ηνωμένες Πολιτείες τον δέκατο ένατο αιώνα. Σύντομα αναγνωρίστηκε η αξία της ράτσας αυτής. Είναι η παλαιότερη ράτσα στην Αμερική και έφθασε στην Ευρώπη μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Τσιουάουα είναι το μικρότερο από όλες τις ράτσες. Το ύψος του κυμαίνεται από 16 μέχρι 20 εκ. και ζυγίζει από 0,9 μέχρι 3,5 κιλά αλλά καλό είναι να κυμαίνεται μεταξύ 1 και 2 κιλών. Έχει μικροσκοπικό λεπτό σκελετό, το κεφάλι είναι στην κορυφή στρογγυλό σαν θόλος με στενή απόληξη και τα αυτιά στητά. Το τρίχωμα μπορεί να είναι ή λείο ή μακρύ. Το λείο τρίχωμα αποτελείται από γυαλιστερή, μαλακή τρίχα, λιγοστή στο κεφάλι και τα αυτιά. Το μακρύ τρίχωμα έχει μακρύτερη, μαλακή τρίχα ελαφρώς σγουρή. Υπάρχει ποικιλία χρωμάτων στο τρίχωμα όπως φαιοκίτρινο, λευκό, καφέ και μαύρο. Το τρίχωμα μπορεί να είναι μονόχρωμο ή να έχει κηλίδες ακόμα και τρίχρωμες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Καθένα έχει μοναδική προσωπικότητα. Είναι χαριτωμένο, δραστήριο και εμφανίζει ανθρώπινη έκφραση (μορφασμό). Αυτός ο μικροσκοπικός σύντροφος είναι βαθιά αφοσιωμένος και πιστός. Είναι τολμηρό, άφοβο και ιδιαίτερα προστατευτικό για τον ιδιοκτήτη του. Είναι ευτυχισμένο όταν απολαμβάνει την προσοχή σας. Είναι επιφυλακτικό στην παρουσία ξένων και γίνεται άριστος φύλακας. Αυτή η ράτσα δεν είναι κατάλληλη για μικρά παιδιά και δεν συνυπάρχει εύκολα με άλλα κατοικίδια.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΣΙΟΥΑΟΥΑ: Παρουσιάζει προβλήματα στα μάτια και εμφανίζει καρδιακές παθήσεις. Το Τσιουάουα δεν μπορεί να ζήσει σε κρύο κλίμα και πρέπει να προστατεύεται όταν βγαίνει έξω. Είναι δύσκολο να εκπαιδευθεί και χρειάζεται υπομονή και σταθερότητα. Η κοινωνικοποίηση, απαραίτητη για αυτή την ράτσα, πρέπει να ξεκινήσει από μικρή ηλικία, να είναι εντατική και ευρεία.  ΡΑΤΣΑ: Τσόου Τσόου. Κίνα.
ΜΕΓΕΘΟΣ: Το μικρότερο επιτρεπτό ύψος είναι 45.7 εκ.ΤΡΙΧΩΜΑ: Άφθονο και πυκνό και τα χρώματά του είναι κρεμ, μπλε, μαύρο, άσπρο ή κόκκινο. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το Τσόου Τσόου, σκυλί κυνηγιού στον τόπο καταγωγής του, είναι δημοφιλές στην Κίνα για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια. Οι Χανς, οι Μογγόλοι και οι Τάταροι χρησιμοποιούσαν τη ράτσα αυτή στον πόλεμο, στο κυνήγι και σαν φύλακα. Αυτό το σκυλί με την πλούσια γούνα μερικές φορές φαγώθηκε (chow=φαγητό) και η γούνα του χρησιμοποιήθηκε σαν ρούχο. Η ράτσα πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη το δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα, όταν δόθηκε στη βασίλισσα Βικτωρία ένα τέτοιο σκυλί. Η επιλεκτική αναπαραγωγή του άρχισε στην Αγγλία το 1887 σε μια προσπάθεια να αναπτυχθεί ένα πιο κοινωνικό Τσόου Τσόου. Αυτή η ράτσα θεωρείται πλέον κατοικίδιο πολυτέλειας.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Τσόου Τσόου ανήκει στα μεσαίου μεγέθους σκυλιά, το ύψος τους είναι από 46 μέχρι 56 εκ. και το βάρος τους κυμαίνεται από 18 μέχρι 25 κιλά. Το Τσόου Τσόου έχει άφθονο διπλό τρίχωμα, χωρίς ποτέ να είναι δίχρωμο και τα πιο συνηθισμένα χρώματά του είναι το κόκκινο, το μαύρο, το μπλε και το γκρίζο. Η γούνα του είναι ιδιαίτερα παχιά γύρω από την περιοχή του λαιμού και θυμίζει το τρίχωμα του λιονταριού. Το εξωτερικό τρίχωμα αποτελείται από χοντρές τρίχες και υποστηρίζεται από ένα πυκνό εσωτερικό τρίχωμα. Έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό της μπλε-μαύρης γλώσσας.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Το Τσόου Τσόου είναι συνήθως ευγενικό και υπομονετικό. Είναι πολύ πιστό και φιλικό με την οικογένεια, αλλά συγκρατημένο με τους ξένους. Συνήθως δένεται συναισθηματικά και είναι ιδιαίτερα προστατευτικό με ένα μέλος της οικογένειας. Είναι αυταρχικό, σοβαρό, επίμονο και δεν συνυπάρχει εύκολα με άλλα κατοικίδια ζώα εκτός αν είναι μαζί από νεαρή ηλικία. Του αρέσει η παρέα με τα παιδιά. Ανήκει σε κυρίαρχη ράτσα και αυτό απαιτεί κυρίαρχο ιδιοκτήτη. Θέλει σταθερότητα και συνέπεια στην συμπεριφορά και θα γίνει επιθετικό εάν δεν αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη προσοχή. Το Τσόου Τσόου είναι ιδανικό για φύλακας.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΣΟΟΥ ΤΣΟΟΥ: Το Τσόου Τσόου απαιτεί καθημερινή φροντίδα και ιδιαίτερη περιποίηση (βούρτσισμα) για να διατηρηθεί το τρίχωμα υγιές και πλούσιο. Είναι ευαίσθητο σε αλλεργίες, σε δερματικές παθήσεις και σε δυσπλασία ισχίων. Έχει πολύ χαμηλή ανοχή στην αναισθησία και δεν είναι μπορεί να ζήσει σε θερμά κλίματα.  Ο Χαρακτήρας του Κόκερ είναι αυτός που το κάνει να ξεχωρίζει και το έχει κάνει τόσο αγαπητό σε εκατομμύρια κυνόφιλους: είναι η προσωποποίηση της Χαράς της Ζωής. Ένα σκυλί χαρούμενο, αισιόδοξο, εύθυμο, ισορροπημένο, καλόβολο, εύπλαστο, χωρίς καμία απολύτως τάση επιθετικότητας ή νευρικότητας, με άλλα λόγια, τελείως αξιόπιστο. Χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά, ένα Κόκερ είναι ανάξιο του ονόματος και της φυλής του και όχι μόνο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στην αναπαραγωγή, αλλά και η συμβίωση μαζί του είναι προβληματική.
Ο Τύπος του Κόκερ είναι επίσης ξεχωριστός. Είναι «μεγάλο» σκυλί σε -σχετικά- μικρό σώμα, με τόνους ενέργειας και συμπυκνωμένης ανθεκτικότητας, εργατικότητας και αθλητικής δύναμης. Καλός, εκτεταμένος θώρακας, δυνατά σκέλη και μηροί, συμπαγές σώμα και μυϊκή μάζα και γενικά αρμονική και τυπική μορφολογία, που δίνει τη δυνατότητα στο Κόκερ να απολαμβάνει τη ζωή με το χαρακτηριστικό, ζωηρό ρυθμό του και να εργάζεται ακούραστα στο κυνήγι. Δεν είναι φυλή για αργόσχολους και η τεμπελιά δεν του ταιριάζει.
Η Υγεία εξαρτάται από την καλή εκ γενετής κατασκευή, τη σωστή ανατροφή / διατροφή και την κατάλληλη εξάσκηση και φροντίδα. Η φυλή προσβάλλεται από εντρόπιον, νεφροπάθειες, γλαύκωμα, ανωμαλίες του αιμοπηκτικού, ειδικές οφθαλμικές παθήσεις και σε ορισμένες, αρκετά σπάνιες, περιπτώσεις, έχουν παρουσιαστεί κρούσματα επιληψίας. Όλες αυτές οι παθήσεις μπορούν να αποφευχθούν με την επιλεκτική αναπαραγωγή, γι’ αυτό είναι υψίστης σημασίας η επιλογή κουταβιού (πόσο μάλλον των θεμελιακών αναπαραγωγικών ζώων) να γίνεται με προσοχή, από κυνοτροφεία που παρέχουν εγγυήσεις και έχουν παράδοση στην παραγωγή Κόκερ απαλλαγμένων από κληρονομικές ασθένειες.
Το Κόκερ είναι σκυλί συντροφικό, με έντονη διάθεση και ανάγκη για παιχνίδι και εξάσκηση, που λατρεύει το νερό, συμβιώνει άριστα με όλα τα άλλα κατοικίδια ζώα και έχει χαρισματικό, εξαιρετικά ευδιάθετο χαρακτήρα. Διαθέτει μεγάλη αφοσίωση, διάθεση για επικοινωνία και ανάγκη στοργής και ζει για να ευχαριστεί, να αγαπά και να αγαπιέται από τους οικείους του.
Χρειάζεται έντονη κοινωνικοποίηση από νωρίς και δεν του αρέσει η μοναξιά: θέλει να ακολουθεί τους ανθρώπους του παντού και να βρίσκεται μαζί τους σε κάθε εκδήλωση της ζωής τους. Η ιδανική του θέση είναι μέσα στο σπίτι και η ενθουσιώδης ανταπόκριση με την οποία δέχεται την εκπαίδευση στην υπακοή, εγγυάται ότι με λίγη γνώση και φροντίδα η συμπεριφορά του θα είναι πάντα άψογη παντού. Δεν είναι τυχαίο ότι το Κόκερ βρίσκεται παντού, σταθερά, πολύ ψηλά στην κλίμακα δημοτικότητας ανάμεσα στους κυνόφιλους. Αυτή η αρχαία, αρμονική, ισορροπημένη και όχι «τεχνητή» φυλή έχει αποδειχτεί εξαιρετικά προσαρμόσιμη σε κάθε απαίτηση και τρόπο ζωής, αρκεί να του δίνεται η ευκαιρία να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα από όλα: να αγαπά τον άνθρωπο και να χαίρεται τη ζωή με το χαρακτηριστικό, ανέμελο και ασυννέφιαστο τρόπο του, με τη «ζαβολιάρικη» λάμψη στα μάτια, που είναι το «σήμα κατατεθέν» του αληθινού Κόκερ...  ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Κόλεϊ, Κόλεϋ, Μακρύτριχο Κόλι, Τραχύ Κόλι.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Μεγάλη Βρετανία. ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Είναι απόγονος πολύ παλιάς ράτσας των υψιπέδων της Σκωτίας και της Βόρειας Αγγλίας που αρχικά φύλαγε και οδηγούσε πρόβατα. Με την πάροδο των χρόνων, αφού έδειξε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον η βασίλισσα Βικτορία, εξελίχθηκε στο κομψό σκυλί που γνωρίζουμε όλοι. Ακόμη και σήμερα πολλοί το ονομάζουν “Λάσυ” από το όνομα που είχε σαν πρωταγωνιστής στην γνωστή δημοφιλή σειρά που παιζόταν στην τηλεόραση και έκτοτε έγινε ιδιαίτερα αγαπητό σαν κατοικίδιο. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι κομψό σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 51 μέχρι 62 εκ. και το βάρος του από 18 μέχρι 30 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Έχει κεφάλι στενό και λεπτό, και κρανίο επίπεδο και πλατύ. Τα μάτια είναι αμυγδαλωτά, σκούρα καστανά ή μπλε. Τα αυτιά είναι μικρά και πέφτουν προς τα εμπρός. Έχει μακριά φουντωτή ουρά που καταλήγει άσπρη. Το τρίχωμά του είναι μακρύ και τραχύ και το υπόστρωμα μαλακό και πυκνό ενώ στο πρόσωπο και στις άκρες των αυτιών είναι κοντό. Στα χρώματα είναι ή άσπρο σε συνδυασμό με αποχρώσεις από ανοιχτό χρυσό μέχρι σκούρο κόκκινο, ή μπλε-μαύρο με καστανό, ή τρίχρωμο (μαύρο, άσπρο, κίτρινο). Υπάρχει επίσης και το Κοντότριχο Κόλι στο οποίο η μόνη διαφορά που υπάρχει με το Μακρύτριχο Κόλι είναι ότι το τρίχωμα είναι μεσαίου μάκρους. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Είναι φιλικό, ευαίσθητο και πανέξυπνο σκυλί που δένεται με την οικογένεια και ιδιαίτερα με τα παιδιά που του αρέσει να συντροφεύει στα παιχνίδια τους. Εκπαιδεύεται εύκολα και μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι καλός σύντροφος και ιδανικός φύλακας για τα παιδιά. Μπορεί να κοιμάται έξω από το σπίτι. Το τρίχωμά του θέλει βούρτσισμα γιατί μαδάει. Δεν έχει ανάγκη μεγάλης ποσότητας τροφής. Μπορεί να προσαρμοστεί στη ζωή σε διαμέρισμα αρκεί να έχει καθημερινή βόλτα και άσκηση.  ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Ντόμπερμαν, Ντόπερμαν.
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Γερμανία. ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Προερχόμενο από τη Γερμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1860, το Ντόμπερμαν χρησιμοποιήθηκε ως προσωπικός φύλακας και φρουρός, εξολοθρευτής βραβερών ζώων (ποντίκια κ.ά.), τσοπανόσκυλο και κυνηγόσκυλο. Ανεπτυγμένη από το Louis Dobermann, αυτή η ράτσα είναι μια από τις λίγες που πήραν το όνομά τους από ένα πραγματικό πρόσωπο. Αυτή η ευγενική και περήφανη ράτσα υπηρέτησε ηρωικά και κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και είναι το επίσημο σκυλί μάχης του Σώματος Πεζοναυτών του Αμερικανικού Στρατού. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Αυτό το μεσαίου μεγέθους σκυλί, έχει μυώδες και δυνατό σώμα. Το ύψος του κυμαίνεται από 63 μέχρι 72 εκ. και ζυγίζει από 32 έως 45 κιλά. Το κοντό λείο τρίχωμά του μπορεί να είναι μαύρο, κόκκινο, μπλε ή φαιοκίτρινο, με έντονα καθορισμένα σημάδια καφέ-κόκκινου χρώματος πάνω από τα μάτια, στη μουσούδα, στο λαιμό, στα πόδια και κάτω από την ουρά. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Αυτό δεν είναι σκυλί για τον καθένα. Απαιτεί έναν ιδιοκτήτη που να είναι δίκαιος, ήρεμος και επιτακτικός. Ο ιδιοκτήτης πρέπει να επιβληθεί με ευγενικό και υπομονετικό τρόπο. Αυτό το σκυλί είναι αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη του και τυφλά πιστό και υπάκουο. Είναι γεννημένος φύλακας είναι πολύ επιφυλακτικό με την παρουσία των ξένων. Είναι ενεργητικό, άφοβο, αποφασισμένο για όλα και σε εγρήγορση. Το Ντόμπερμαν απολαμβάνει την ανθρώπινη συντροφιά. Είναι υπερβολικά πιστό και υπερπροστατευτικό για την οικογένεια και την περιοχή του. Αυτή η ράτσα συνυπάρχει καλύτερα με τα μεγαλύτερα προσεκτικά και διακριτικά παιδιά. Δεν μπορεί να συνυπάρξει ειρηνικά με άλλα οικιακά κατοικίδια. Αυτή η ράτσα είναι περισσότερο ικανή να συνδεθεί με τον άνθρωπο και ιδιαίτερα με ένα μόνο μέλος της οικογένειας. Το Ντόμπερμαν απαιτεί τη συνεχή προσοχή και δεν είναι καλό να το αφήνουμε μόνο του για μεγάλες χρονικές περιόδους. Δεν συστήνεται σε άπειρο ιδιοκτήτη σκύλου. Είναι πολύ δραστήριο, χρειάζεται ευρύχωρη αυλή και να ασκείται τακτικά για να εκτονώνει την ενέργεια του. Χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα και ελάχιστο καλλωπισμό. Η στοματική υγιεινή είναι απαραίτητη να αποτραπεί η πρόωρη απώλεια δοντιών. Το Ντόμπερμαν προσβάλλεται εύκολα από το σύνδρομο Wobbler, την νόσο Von Willebrands, τυμπανισμό, δυσπλασία ισχίων, και καρδιακές παθήσεις. Δεν ευημερεί στο κρύο.
Dogo Argentino - Ντογκο Αρτζεντινο |
|
|
|
 ΡΑΤΣΑ: Ντόγκο Αρτζεντίνο.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Αργεντινή.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο Δρ Antonio Martinez διασταύρωσε διάφορες ράτσες μεταξύ τους, όπως σκύλο της Κόρδοβας Μολοσσό, Μπόξερ, Μπουλντόγκ κ.ά. και έφτιαξε μια ράτσα πολύ καλή στο κυνήγι μεγάλων θηραμάτων, φύλακα, οικογενειακό κατοικίδιο αλλά και οδηγό τυφλών.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Αυτό το μυώδες, κομψό σκυλί (απόγονος των μαστίφ) έχει ύψος μεταξύ 57 και 69 εκ. και ζυγίζει από 36 μέχρι 50 κιλά. Το κοντό, πυκνό, στιλπνό τρίχωμα πρέπει να είναι κατάλευκο. Τα τριγωνικά αυτιά είναι στητά. Η δομή του σώματος είναι δυνατή και ογκώδης, με δυνατό γειρτό λαιμό και φαρδύ στήθος. Η ράχη του είναι ογκώδης. Έχει χοντρή ουρά που κρέμεται ίσια κάτω.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα δραστήριο, θαρραλέο, στοργικό, ειρηνικό και υπάκουο σκυλί. Θα υπερασπιστεί γενναία τον ιδιοκτήτη και την περιουσία. Είναι φιλικό σκυλί αλλά είναι επιθετικό προς άλλα σκυλιά.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΝΤΟΓΚΟ ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΟ: Δεν μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα. Η εκπαίδευση πρέπει να είναι αυστηρή αλλά όχι σκληρή. Χρειάζεται πολλή άσκηση και αρκετή τροφή. Το τρίχωμά του χρειάζεται βούρτσισμα και το μάτια του συχνό καθάρισμα για να μη δημιουργούνται σημάδια. : Το τρίχωμα είναι κοντό και πάντα λευκό, το δέρμα μπορεί ωστόσο να παρουσιάζει λεκέδες μαύρου ή γκρίζου χρώματος. Ένα σημάδι μαύρου ή ραβδωτού χρώματος στο τρίχωμα του κεφαλιού μέχρι το ύψος των αυτιών είναι επιτρεπτό
Dogue de Bordeaux - Ντογκ ντε Μπορντω |
|
|
|
 ΡΑΤΣΑ: Ντογκ ντε Μπορντώ, Μαστίφ του Μπορντώ, Σκύλος του Μπορντώ.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γαλλία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Κατάγεται από την περιοχή Μπορντώ της Γαλλίας και χρησιμοποιήθηκε σαν κυνηγός μεγάλων θηραμάτων, όπως είναι οι αρκούδες, σε αγώνες και σαν φύλακας. Σήμερα δεν είναι πολύ διαδεδομένο εκτός της Κεντρικής Ευρώπης και χρησιμοποιείται σαν φύλακας.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:Είναι ένα μυώδες σκυλί με κοντά πόδια, το ύψος του είναι από 58 μέχρι 70 εκ. και το βάρος του από 35 μέχρι 50 κιλά. Έχει μεγάλο κεφάλι με γωνιές, τα ρουθούνια του είναι πλατιά και έχουν το ίδιο χρώμα με τη μάσκα του προσώπου. Έχει φαρδιά μουσούδα και τα χείλη του κρέμονται λίγο. Τα μικρά αυτιά κρέμονται στα μάγουλα. Το τρίχωμα είναι κοντό, λείο και απαλό και έχει χρώμα καστανοκόκκινο, χρυσό και γκρι, μπορεί να έχει λευκά μικρά σημάδια στο στήθος και στα πέλματα και η μάσκα είναι μαύρη ή κόκκινη.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι εκ φύσεως ικανό να προστατεύει το χώρο, αγαπά τα παιδιά, είναι δραστήριο, καλοπροαίρετο σκυλί αν και λόγω εμφάνισης δείχνει κακόκεφο.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΝΤΟΓΚ ΝΤΕ ΜΠΟΡΝΤΩ: Είναι σκύλος που κοιμάται και εκτός σπιτιού και υποφέρει ιδιαίτερα τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Το τρίχωμά του χρειάζεται βούρτσισμα. Έχει ανάγκη αρκετής άσκησης και φαγητού.
English Bulldog - Αγγλικό Μπουλντογκ | | | |
Περιγραφή: To Bulldog είναι μικρό σε ανάστημα, αλλά φαρδύ και συμπαγές, με χοντρό ογκώδες κεφάλι. Το κεφάλι του πρέπει να είναι πλατύ (όσο πλατύτερο τόσο το καλύτερο) με μάγουλα που εκτείνονται στο πλάι των ματιών Το δέρμα στο κεφάλι και το μέτωπο πρέπει να πέφτει σε πυκνές ζάρες. Η μουσούδα είναι κοντή και πλακουτσωτή, η μύτη φαρδιά και μαύρη με μεγάλα ρουθούνια. Το πάνω χείλος πρέπει να κρέμεται και το κάτω μέρος του σαγονιού έχει έντονο προγναθισμό. Τα μάτια είναι πολύ στρογγυλά, απομακρυσμένα μεταξύ τους και πολύ σκούρα. Τα αυτιά πρέπει να είναι μικρά και λεπτά, διπλωμένα προς τα πίσω σε σχήμα τριαντάφυλλου. Η ουρά είναι κοντή, χαμηλά στο σώμα. Το τρίχωμα μπορεί να είναι κοκκινωπό, κιτρινωπό καφέ, παρδαλό, μπεζ, ανοιχτό κόκκινο ή λευκό και μπορεί επίσης να περιλαμβάνει συνδυασμούς όλων αυτών των χρωμάτων. Το μαύρο χρώμα δεν είναι αποδεκτό. Μερικές φορές η μουσούδα είναι μαύρη. Με τα γεροδεμένα πόδια του τοποθετημένα σε κάθε γωνία του μυώδες σώματος του, το Bulldog βαδίζει σκόπιμα με κάποιο λίκνισμα. Χαρακτήρας Παρόλο που η εμφάνιση του Αγγλικού Bulldog προκαλεί κάποιο δέος, είναι από τα πιο ευγενικά σκυλιά. Με τον τρόπο αυτό θα διώξει κάθε εισβολέα και πολύ λίγοι θα ρισκάρουν μια αναμέτρηση με ένα σκυλί που είναι αρκετά θαρραλέο ώστε να παλέψει με ένα ταύρο. Περιγράφεται ως ένα πολύ τρυφερό και εξαρτώμενο ζώο, ευγενικό με τα παιδιά, αλλά γνωστό για το θάρρος του και τις εξαιρετικές του ικανότητες ως φύλακας. Αποφασιστικά και ξεροκέφαλα, τα σκυλιά αυτής της ράτσας μπορούν να γίνουν πολύ επίμονα και πεισματάρικα. Δεν το βάζουν κάτω εύκολα. Τα Bulldog είναι σκυλιά των ανθρώπων, αποζητούν την ανθρώπινη συντροφιά και απολαμβάνουν μέχρι το τελευταίο λεπτό που μπορούν να πάρουν. Απαιτείται η ανθρώπινη προσοχή πολλών ανθρώπων για να κάνουν αυτή τη ράτσα ευτυχισμένη. Μερικά αγγλικά Bulldog μπορεί να είναι κυριαρχικά και χρειάζονται έναν ιδιοκτήτη που ξέρει πώς να επιδείξει ηγεσία και καταλαβαίνει την ψυχολογία της αγέλης στα σκυλιά. Ένα Bulldog που αντιλαμβάνεται σωστά τη θέση του στην ανθρώπινη αγέλη είναι αξιόπιστο με όλους τους ανθρώπους. Αυτή η ράτσα τα πάει καλά με τα άλλα κατοικίδια του σπιτιού αλλά μπορεί να έχει άγρια και απρόβλεπτη συμπεριφορά με ξένα σκυλιά τα οποία δεν θεωρεί μέρος της αγέλης του. Όταν τα bulldog είναι μικρά, είναι γεμάτα ενέργεια, η οποία μειώνεται καθώς μεγαλώνουν. Ροχαλίζουν πολύ δυνατά και τα περισσότερα έχουν την τάση να βγάζουν σάλια. Τα Bulldog που παρουσιάζουν κτητική συμπεριφορά, πχ φυλούν έπιπλα, την τροφή τους, παιχνίδια ή άλλα μέρη του σπιτιού ή έχουν επιθετική συμπεριφορά προς άλλα σκυλιά, συνήθως δεν έχουν γύρω τους ανθρώπους που είναι αρχηγοί της αγέλης τους. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να διορθωθεί αρκεί ο ιδιοκτήτης να αρχίσει να ασκεί την απαιτούμενη ηγεσία. Τα σκυλιά που είναι αρχηγοί στο σπίτι αντί για τους ιδιοκτήτες τους, δεν είναι τόσο ευτυχισμένα όσο αυτά που έχουν έναν άνθρωπο ηγέτη, καθώς είναι πολύ αγχωτικό για ένα σκυλί να πρέπει να κρατάει τους ανθρώπους «του» σε τάξη. Προβλήματα υγείας Αναπνευστικά προβλήματα: Μερικά έχουν πολύ μικρή τραχεία. Δεν έχουν καλή όραση και είναι επιρρεπή σε θερμοπληξία στο ζεστό καιρό, πολύ ζεστά δωμάτια και αυτοκίνητα. Είναι επίσης πολύ ευαίσθητα και στο κρύο. Τα θηλυκά γεννούν συχνά με καισαρική λόγω του μεγέθους του κεφαλιού των κουταβιών. Το γαστρεντερικό τους σύστημα είναι πολύ ενεργό και μπορεί να είναι προσβλητικό για ανθρώπους με ευαίσθητη μύτη! Είναι επίσης επιρρεπή σε δερματικά προβλήματα καθώς επίσης σε προβλήματα στους γοφούς και τα γόνατα. Συνθήκες διαβίωσης Το αγγλικό bulldog είναι καλό για ζωή σε διαμέρισμα. Είναι πολύ τεμπέλικα στο σπίτι και δεν τους χρειάζεται αυλή. Αυτή η ράτσα είναι για ζωή μέσα στο σπίτι. Τα bulldogs τα πάνε καλά σε εύκρατα κλίματα καθώς κρυώνουν εύκολα στο κρύο και δυσκολεύονται να δροσιστούν στη ζέστη. Άσκηση Μερικά αγγλικά bulldog μπορούν να μην ασκηθούν καθόλου, ενώ άλλα είναι γεμάτα ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πηγαίνουν τουλάχιστον μια βόλτα ημερησίως, ώστε να εκπληρώσουν το ένστικτό των σκύλων να περπατούν. Τα αγγλικά bulldog που είναι σε φόρμα μπορούν να κινηθούν πολύ γρήγορα για μικρό χρονικό διάστημα. Διάρκεια ζωής Ο μέσος όρος είναι τα 8 χρόνια. Κάποια σκυλιά έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής ενώ άλλα μικρότερη. Καλλωπισμός Το κοντό και μαλακό τρίχωμα τους χρειάζεται πολύ λίγη περιποίηση. Βούρτσισμα με δυνατή και κοντή βούρτσα σε τακτά διαστήματα και μπάνιο μόνο όταν είναι απαραίτητο. Καθάρισμα κάθε μέρα με ένα μαλακό πανί τις ρυτίδες του προσώπου. Αυτή η ράτσα είναι μετρίου μαδήματος. \  Διάρκεια ζωής: 10 χρόνια
Ασκηση: Αφθονη
Περιποίηση: Μέτρια ως Περιορισμένη
Θόρυβος: Πολύ ομιλητικός
Προβλήματα Υγείας: Απαραιτήτως οφθαλμολογική εξέταση και κόψιμο ουράς
Ύψος: 39 εκατοστά μέγιστο Γενικά Οι δύο φυλές, σκληρότριχος και λειότριχος, είναι παλιάς Βρετανικής καaταγωγής και έχουν ελάχιστες διαφορές, με εξαίρεση το τρίχωμά τους. Κατάγονται πιθανώς από σκύλους που χρησιμοποιήθηκαν σε κυνήγι αλεπούς στις αρχές του 19ου αιώνα. Συμπεριφορά και γνωρίσματα Τα γένια του σκληρότριχου Τερριέ τονίζουν περισσότερο το τετράγωνο ρύγχος, που θεωρείται το χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Τα πλούσια θυσανωτά φρύδια προσδίδουν άγριο ύφος. Χρειάζεται αυστηρή πειθαρχία στην ύπαιθρο, όπου θα βρίσκει οποιαδήποτε κίνηση ενδιαφέρουσα. Το λειότριχο αποτελεί μία απλή γεροφτιαγμένη φυλή και είναι σε γενικές γραμμές λιγότερο ζωηρό. Και οι δύο φυλές όμως είναι ρωμαλέες και απολαμβάνουν την άσκηση. Περιγραφή Το λειότριχο έχει μαλακό, ίσιο τρίχωμα. Το σκληρότριχο έχει τραχύ μανδύα και απαλότερο υπομανδύα. Το κούρεμα του για τις εκθέσεις είναι πολύπλοκο. Τα μικρά διεισδυτικά μάτια του βρίσκονται αρκετά κοντά μεταξύ τους. Τα αυτιά σχήματος V είναι διπλωμένα προς τα εμπρός, με αποτέλεσμα οι άκρες των αυτιών να κρέμονται κοντά στα μάγουλα. Η ουρά (που κόβεται μερικές φορές) στέκεται ψηλά. Τα πέλματα είναι παχιά. Ο σκελετός είναι γερός και μυώδης, με στρογγυλεμένες πλευρές και κοντή, επίπεδη ράχη.
French Bulldog - Γαλλικό Μπουλντόγκ |
|
|
|
 ΡΑΤΣΑ: Γαλλικό Μπουλντόγκ.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γαλλία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Απόγονος του Αγγλικού Μπουλντόγκ, διασταυρώθηκε στη Γαλλία με άλλες ράτσες “toy” δημιουργώντας το πολύ αγαπητό, τον 19ο αι. στην Αυλή του Παρισιού, Γαλλικό Μπουλντόγκ.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα μικρόσωμο, γεροδεμένο σκυλί που έχει ύψος από 37 μέχρι 39 εκ. και το βάρος του κυμαίνεται από 7,5 έως 14 κιλά. Το κεφάλι είναι δυνατό και τετράγωνο, τα μάτια μεγάλα, τα αυτιά “νυχτερίδας” (πλατιά στη βάση με στρογγυλεμένες άκρες) και η μύτη κοντή με πλατιά ρουθούνια. Το τρίχωμά του είναι κοντό, λείο και γυαλιστερό. Στα χρώματα μπορεί να είναι λευκό, να έχει ρίγες, να έχει το λευκό σαν βασικό χρώμα με σημάδια άλλου χρώματος, να είναι κόκκινο ή κίτρινο με σημάδια και ραβδώσεις.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα πιστό, φιλικό σκυλί που αγαπά τον ιδιοκτήτη και την οικογένεια. Είναι υπομονετικό σκυλί και δεν θα γαβγίσει χωρίς λόγο.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΜΠΟΥΛΝΤΟΓΚ: Μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα και χρειάζεται ειδική φροντίδα το καλοκαίρι γιατί υποφέρει με τη ζέστη. Χρειάζεται μέτρια ποσότητα φαγητού και οι καθημερινές βόλτες καλύπτουν την ανάγκη του για άσκηση.
German Shepherd - Γερμανικός Ποιμενικός |
|
|
|
Ο Γερμανικος Ποιμενικος.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γερμανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ανάγκη ύπαρξης ενός πολύ ικανού, εργαζόμενου σκύλου οδήγησε τους εκτροφείς να διασταυρώσουν εκλεκτά γερμανικά τσοπανόσκυλα με Κόλεϊ, έτσι, προς το τέλος του 19ου αιώνα, δημιουργήθηκε μια από τις δημοφιλέστερες ράτσες ο Γερμανικός Ποιμενικός. Χρησιμοποιήθηκε πολύ στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην αναζήτηση και διάσωση και σε άλλες υπηρεσίες. Σήμερα είναι η πιο αναγνωρίσιμη ράτσα στον κόσμο με εκατομμύρια θαυμαστές.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι μια ράτσα κλασικής ομορφιάς.Το ύψος αυτού του σκύλου κυμαίνεται από 55 μέχρι 65 εκ. και το βάρος από 22 μέχρι 40 κιλά. Τοα θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό. Το κεφάλι είναι σφηνοειδές και τα αυτιά στητά. Έχει μακριά ουρά. Το διπλό τρίχωμα είναι παχύ, ίσιο και σκληρό και το χρώμα του μαύρο με καφέ-κόκκινα, καφέ, μαύρα, ή ανοικτά γκρι σημάδια.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Ο Γερμανικός Ποιμενικός έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης, είναι άφοβος, τολμηρός και πάντα σε επιφυλακή. Έχει μεγάλη δύναμη, είναι πιστός στην οικογένεια και επιφυλακτικός με τους ξένους. Είναι αγαπημένο κατοικίδιο συντροφιάς και πολύ καλός φύλακας.
Τι πρέπει να γνωρίζετε πριν την αποκτηση γερμανικου ποιμενικουΧρειάζεται από νωρίς εντατική εκπαίδευση. Μπορεί να μείνει σε διαμέρισμα αλλά προτιμά τους μεγάλους και άνετους χώρους. Μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία ισχίων και επιληψία.
Χαρακτηριστικά Γερμανικού Ποιμενικού
Εμφάνιση: Σκύλος μεσαίου μεγέθους, περισσότερο μακρύς παρά ψηλός, δυνατός και μυώδης.
Χαρακτήρας: Ένας Γερμανικος Ποιμενικος πρέπει να είναι ήρεμος, γεμάτος σιγουριά και αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα πάντα σε εγρήγορση και πρόθυμος για δράση. Πρέπει να έχει θάρρος και να είναι αρκετά «σκληρό» ώστε να ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του ως φύλακας, σκύλος προστασίας ή τσοπανόσκυλο.
Κεφάλι: Πρέπει να είναι σε αρμονία με το σώμα, σχετικά πλατύ ανάμεσα στ’ αφτιά. Έχει δυνατά σαγόνια, σφιχτά χείλια που κλείνουν καλά και με σκούρο χρώμα. Η μύτη είναι ίσια, όχι ανασηκωμένη ούτε πλακουτσωτή και πάντα μαύρη.
Δόντια: Δυνατά, υγιή και πλήρη (42).
Μάτια: Μεσαίου μεγέθου, αμυγδαλωτά. Το χρώμα τους πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο σκούρο.
Αυτιά: Σηκωμένα, σχεδόν παράλληλα και ανοιχτά μπροστά. ΠΟΤΕ ΠΕΣΜΕΝΑ. Το μόνο που είναι επιτρεπτό είναι το να πηγαίνουν προς τα πίσω κατά τη διάρκεια της κίνησης.
Τρίχωμα: Έχει διπλό τρίχωμα, εσωτερικό και μανδύα. Το τρίχωμα είναι λείο και σκληρό, με πιο μακριές τρίχες γύρω από το λαιμό.
Χρώμα: Μαύρο ή μαύρο με καφέ ή ξανθό με γκρι ανταύγειες. Όλο μαύρο ή όλο γκρι με ανοιχτές ή σκούρες καφέ ανταύγειες. Ανοιχτόχρωμες ραβδώσεις στο στήθος ή πολύ απαλό χρώμα στο μέσο των ποδιών επιτρέπεται αλλά δεν είναι επιθυμητό.
Μέγεθος:Ιδανικό ύψος (στο ακρώμιο) αρσενικά: 60-65 cm, θηλυκά 55-60 cm.
Βάρος: 30-40 κιλά για τα αρσενικά και 22-32 κιλά για τα θηλυκά.
Golden Retriever - Γκολντεν Ριτριβερ |
|
|
|
 ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Γκόλντεν Ριτρίβερ, Γκόλντεν Ρετρίβερ, Χρυσό θηραματοφόρο.
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Μεγάλη Βρετανία.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Θεωρείται ότι το Γκόλντεν Ρετρίβερ είναι απόγονος του Λαμπραντόρ, που βελτιώθηκε από την διασταύρωση με το μονόχρωμο κίτρινο Ρετρίβερ από το Newfoundland και με το Scottish Water Spaniel, ή ότι προήλθε από τη διασταύρωση του Bloodhound με το ρωσικό κίτρινο Ρετρίβερ που χρησιμοποιήθηκε στη Σκοτία για να φέρνει το πληγωμένο θήραμα. Η ράτσα, με τα σημερινά της χαρακτηριστικά οριστικοποιήθηκε στην Αγγλία τον δέκατο ένατο αιώνα. Ένα από τα πιο δημοφιλή κατοικίδια τώρα, προγενέστερα είχε χρησιμοποιηθεί για το κυνήγι υδρόβιων πουλιών.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μεγάλα σκυλιά. Ζυγίζει από 25 μέχρι 31 κιλά και το ύψος του κυμαίνεται από 51 μέχρι 61 εκ. Το διπλό τρίχωμα είναι μακρύ και ελαφρώς κυματιστό ενώ στην ουρά και τα πόδια είναι μακρύτερο και περισσότερο κυματιστό. Τα χρώματα περιλαμβάνουν αποχρώσεις του κρεμ και του χρυσού. Το κόκκινο και το σκούρο βαθυκόκκινο δεν είναι αποδεκτά χρώματα. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Δραστήριο, ενεργητικό και ακμαίο το Γκόλντεν Ρετρίβερ είναι εξαίρετο στο να φέρνει το θήραμα, τόσο στο κυνήγι στο δάσος όσο και στο νερό. Είναι καλός ιχνηλάτης αλλά λιγότερο συστηματικός από το Λαμπραντόρ. Αφού δεν είναι επιθετικό, γαβγίζει σπάνια και δεν είναι καλός φύλακας. Είναι ήρεμο, συγκρατημένο και πολύ ευφυές. Είναι πάντα υπομονετικό και ευγενικό με τα παιδιά και πολύ καλό με άλλα κατοικίδια ζώα. Είναι πολύ πιστός σύντροφος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κυνηγόσκυλο, σαν οδηγός, στην αναζήτηση συντριμμιών, στην ανίχνευση ναρκωτικών ουσιών, καθώς επίσης και σαν κατοικίδιο. Το Γκόλντεν Ρετρίβερ χαρακτηρίζεται από την ικανότητά του να ασκεί βαριές εργασίες και γι' αυτό δεν μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα επειδή είναι πολύ δραστήριο και έχει ανάγκη την άσκηση. Παρουσιάζει συχνά δυσπλασία ισχίων, καταρράκτη και δερματικές αλλεργίες. Η προσεγμένη διατροφή είναι πολύ σημαντική δεδομένου ότι έχει τάση να παίρνει εύκολα βάρος. θηλυκό αρσενικό Ύψος στα ακρώμια: 51-56 cm 56-61 cm Bάρος: 25-32 kg 27-36 kg Τρίχωμα – περιποίηση: Μακρύ, πυκνό, ίσιο ή κυματιστό, με αδιάβροχο υπόστρωμα. Xάνει αρκετές τρίχες, χρειάζεται καθημερινή περιποίηση με μαλακή βούρτσα και χτένα. Aνάγκη για άσκηση: Xρειάζεται μεγάλης διάρκειας καθημερινή βόλτα και τη δυνατότητα να τρέχει ελεύθερο. Λατρεύει το κολύμπι και πρέπει να το εξασκεί όσο γίνεται πιο συχνά. Kατάλληλο για: Σκύλος συντροφιάς, για οικογένειες, παιδιά, άτομα με ειδικές ανάγκες, σκύλος αθλοπαιδιών και κυνηγιού, οδηγός τυφλών, ανιχνευτής ναρκωτικών και εκρηκτικών.
Aκατάλληλο για: Φύλακας, σωματοφύλακας.
Great Dane - Μολοσσοί Αρλεκίνοι - Μεγάλος Δανός |
|
|
|
 Ύψος αρσενικά: 80cm (τουλάχιστον)
Ύψος θηλυκά: 72cm (τουλάχιστον)
Βάρος αρσενικά: 55kg (τουλάχιστον)
Βάρος θηλυκά: 45kg (τουλάχιστον)
Χώρα προέλευσης: Γερμανία
Aρχικός προορισμός: κυνήγι αγριογούρουνου Ένας ήρεμος γίγαντας.
Μη σας τρομάζει το τεράστιο μέγεθός τους. Μη σας πτοεί το τρομακτικό όνομα «Μολοσσός» (Μαστίφ δηλαδή) που παραπέμπει σε δυνατά σκυλιά φύλαξης και προστασίας. Οι σύγχρονοι «Μεγάλοι Δανοί» ίσως προκαλούν τρόμο στους ανεξοικείωτους. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ζώα ευγενικά, πράα, κοινωνικά, ήρεμα, που «χωράνε» θαυμάσια στο μικρό σας διαμέρισμα!
Η εξωτερική εμφάνιση
Ο Γερμανικός Μολοσσός είναι μια από τις πιο κομψές γιγαντόσωμες φυλές. Η ευγενική του εμφάνιση συνδυάζει ένα μεγαλόσωμο, δυναμικό σώμα, γερής κατασκευής με περηφάνια, αρμονία, κομψότητα και ένα ιδιαίτερα εκφραστικό πρόσωπο. Θεωρείται ο Απόλλωνας των σκύλων.
Η ιστορία
Το αγγλικό όνομα της φυλής (Μεγάλος Δανός) δημιουργεί αρκετά μπερδέματα ως προς την προέλευσή της. Απεικονίσεις ζώων που έμοιαζαν στους Μολοσσούς έχουν βρεθεί σε Αιγυπτιακούς Ναούς, που χρονολογούνται στο 3.000 π.Χ., καθώς και σε ακόμη αρχαιότερα Βαβυλωνιακά αντικείμενα, όπου τους σκύλους συνόδευαν Ασσύριοι. Αυτοί οι σκύλοι είχαν το ίδιο ογκώδες σώμα και ψηλά, δυνατά πόδια με τους σύγχρονους Μολοσσούς, σύμφωνα με τον Βρετανό κριτή μορφολογίας Andrew Brace.
Οι Ασσύριοι αντάλλαξαν εμπορικά τους μεγαλόσωμους αυτούς σκύλους με Έλληνες και Ρωμαίους εμπόρους και οι Ρωμαίοι φαίνεται να διασταύρωσαν τα ζώα αυτά με Βρετανικούς σκύλους φύλαξης. Αυτός είναι και ο λόγος, που το παλαιό Αγγλικό Μαστίφ θεωρείται πρόγονος του σημερινού Μολοσσού. Κάποιοι υποστηρίζουν πως στη διαμόρφωσή του συμμετείχε και το Ιρλανδέζικο Γούλφχαουντ.
Ως ξεχωριστός τύπος, ο Μολοσσός υπάρχει για περισσότερα από 400 χρόνια στη Γερμανία, όπου ήταν γνωστό αρχικά ως English Dogge και βοηθούσε στο κυνήγι του αγριογούρουνου - το πάλαι ποτέ ευρωπαϊκό αγριογούρουνο είχε τη φήμη ενός ιδιαίτερα άγριου, ευκίνητου, δυναμικού και καλά οπλισμένου ζώου και το κυνήγι του απαιτούσε ένα Σούπερ σκύλο.
Το πρώτο επίσημο πρότυπο της φυλής συντάχθηκε στη Γερμανία το 1891, όπου οι περισσότεροι σύγχρονοι λάτρες της φυλής αποδίδουν και την πατρότητα του κομψού αυτού ισορροπημένου σκύλου. Ο χαρακτήρας
Το αγγλικό πρότυπο της φυλής, το χαρακτηρίζει ορμητικό και τολμηρό και αυτό σημαίνει πως η φυλή πρέπει να είναι πάντα σε ετοιμότητα προκειμένου να πάει οπουδήποτε και να κάνει οτιδήποτε. Όμως ταυτόχρονα, οι Μεγάλοι Δανοί οφείλουν να είναι ευγενικοί, εξωστρεφείς, φιλικοί και φυσικά, για σκύλους αυτού του μεγέθους, η νευρικότητα και η επιθετικότητα δεν είναι αποδεκτά χαρακτηριστικά.
Τι κι αν κάποτε κυνηγούσαν αγριογούρουνα; Οι σύγχρονοι Μολοσσοί είναι ιδιαίτερα ήρεμοι και προσαρμόζονται εύκολα σε μια σχετικά καθιστική ζωή.
Πρόκειται για εξαιρετικά ζώα συντροφιάς, ιδιαίτερα κοινωνικά, που λατρεύουν ολόκληρη την οικογένεια και τα πάνε περίφημα με άλλα ζώα.
Αυτό το ξέρατε για το Μολοσσό;
Το αγγλικό του όνομα αποτελεί μετάφραση του γαλλικού ονόματος «Grand Danois», που έδωσε ο Γάλλος Buffon στη φυλή, σε ένα ταξίδι του στη Δανία, ισχυριζόμενος πως το τοπικό κλίμα είχε βοηθήσει το λαγωνικό αγριογούρουνου, να «μεταμορφωθεί» σε Μεγάλο Δανό. Το όνομα καθιερώθηκε και ας μην είχε η Δανία σχέση με την εξέλιξη της φυλής.
Έχει αλλάξει επίσημο όνομα πολλές φορές μεταξύ των οποίων: Dogue Allemand (Γερμανικό Μαστίφ), Μαστίφ (για τους Άγγλους), Dogue ή Dogo (στα Λατινικά), Deutshe Dogge (στα Γερμανικά) και Alano (Μαστίφ δηλαδή) όπως οι Ιταλοί συνεχίζουν να το αποκαλούν. Στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί ως «Μολοσσός» - Μαστίφ δηλαδή. Όλες αυτές οι ονομασίες ουσιαστικά σημαίνουν το ίδιο: Γιγαντιαίος σκύλος, γερής κατασκευής, με βαρύ κεφάλι και ικανότητες κυνηγιού, μάχης και προστασίας.
Είναι μια από τις ψηλότερες φυλές στον κόσμο, μαζί με το Ιρλανδέζικο Γούλφχαουντ, το Αγγλικό Μαστίφ, το Μπορζόι, το Ανατόλιαν Καραμπάς (Τουρκικό Ποιμενικό) και τους σκύλους Αγίου Βερνάρδου. Όλες αυτές οι φυλές μπορούν να φτάσουν τα 90 cm στα ακρώμια.
Η παλαιότερη γραπτή περιγραφή σκύλου, που να μοιάζει με Μολοσσό βρέθηκε στην Κινέζικη Λογοτεχνία σε κείμενο του 1121 π.Χ., σύμφωνα με τον Dr. G. Ciaburri, σε έκδοση του Ιταλικού Ομίλου Μεγάλων Δανών το 1929.
Το υψηλότερο σκυλί του κόσμου, που έχει καταγραφεί, είναι ένας Μολοσσός από το Σακραμέντο των Η.Π.Α., ο Γκίμπσον, που έφτανε το ύψος των 2,13 μέτρων όταν στεκόταν όρθιος.
Ο Κάπτεν Κερκ, στην ταινία Σταρ Τρεκ, είχε ένα Μολοσσός με το όνομα Μπάτλερ.
Groenendael - Βελγικό Λυκόσκυλο |
|
|
|
 ΡΑΤΣΑ: Βελγικός Ποιμενικός
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Βέλγιο (Groenendeal)
ΙΣΤΟΡΙΑ: Σαν Βελγικό Ποιμενικό αναφέρουμε τέσσερα σκυλιά τ ο Groenendeal, το Tervuren, το Malinois και το Laenkenois. Σήμερα τα δυο πρώτα χρησιμοποιούνται σαν σκυλιά συντροφιάς ενώ τα άλλα δυο σαν φύλακες. Το πιο γνωστό από όλα είναι το Groenendeal το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί και σαν τσοπανόσκυλο, στην ανίχνευση απαγορευμένων ουσιών, στην αναζήτηση και διάσωση κ.ά.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Και οι τέσσερις παραλλαγές είναι του ίδιου μεγέθους και χαρακτήρα αλλά διαφέρουν τα τριχώματά τους. Το κομψό Groenendeal είναι ένα μυώδες μαύρο σκυλί, γεροδεμένο αλλά όχι βαρύ. Είναι ευκίνητο και κινείται με υπερηφάνεια. Είναι ύψους μεταξύ 56 και 64 εκ., βάρους μεταξύ 20 και 30 κιλών και το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό. Το άφθονο διπλό τρίχωμα είναι μαύρο και μπορεί να έχει μικρά άσπρα σημάδια στο στήθος, το πηγούνι ή τα δάχτυλα. Τα τριγωνικά αυτιά είναι στητά.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι έξυπνο, πιστό, στοργικό και ήρεμο σκυλί. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, δένεται με την οικογένεια και «απαιτεί» να γίνει μέλος της.
Αυτή η ράτσα είναι έξυπνη, πιστή, στοργική και ήρεμη. Είναι κυρίαρχο και γενναίο από τη φύση του. Η κυριαρχία του ιδιοκτήτη πρέπει να επιβληθεί αμέσως για να είναι η συμβίωση ήρεμη και ειρηνική. Μόλις γίνει κατανοητό ποιος είναι ο κυρίαρχος είναι απίστευτα πιστό και υπάκουο. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους και πολύ προστατευτικό και αυτό το κάνει καλό φύλακα. Είναι καλό με τα παιδιά που γνωρίζει από κουτάβι. Πρέπει να περνάει αρκετό χρόνο με την οικογένεια καθημερινά και μπορεί να πάθει άγχος εάν μένει μόνο του για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΒΕΛΓΙΚΟΥ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΥ: Επειδή είναι κυρίαρχο σκυλί πρέπει να μάθει από νωρίς ποιος είναι το «αφεντικό», γι’ αυτό χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη και ίσως επαγγελματική εκπαίδευση.
Είναι ένα δυνατό και γερό σκυλί αλλά μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία ισχίων. Χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα γιατί το τρίχωμά του μαδάει. Επειδή είναι γεμάτο ενέργεια έχει ανάγκη καθημερινής έντονης άσκησης. Βελγικός Γκρένενταλ σε λίγα λόγια Μέγεθος:
Μεσαίο προς μεγάλο με μέσο ύψος 60 cm και βάρος 25 kg Τρίχωμα:
Πλούσιο, διπλό με πυκνό χνουδωτό υπόστρωμα και μακρύ εξωτερικό μανδύα. Χρώμα:
Μαύρο. Μικρά λευκά στίγματα στο στέρνο, στο σαγόνι και στα δάχτυλα είναι αποδεκτά. Άσκηση:
Μεγάλη ανάγκη για εκτόνωση, δράση, κίνηση. Καθημερινή εντατική άσκηση είναι απαραίτητη. Εκπαίδευση:
Μεγάλες δυνατότητες στην εκπαίδευση εργασίας, δίψα για προστασία και ανάληψη καθηκόντων. Έντονη προσωπικότητα. Με τα παιδιά;
Τα πάει καλά με τα παιδιά της οικογένειας. Με παιδιά εκτός σπιτιού είναι συγκρατημένος. Με άλλα κατοικίδια;
Αν κοινωνικοποιηθεί σωστά από νωρίς, θα τα πάει καλά. Καλύτερα να αποφεύγεται η συμβίωση με σκύλους ιδίου φύλου. Μου ταιριάζει;
Θα πρέπει να είστε αποφασισμένοι να διαθέσετε καθημερινά χρόνο στην εκπαίδευση και εκτόνωση του αφοσιωμένου αυτού συντρόφου και θα σας ανταμείψει με το παραπάνω. Θα μένει μέσα μαζί σας, θα πηγαίνετε μεγάλες βόλτες καθημερινά και ένας κήπος με ασφαλή ψηλή περίφραξη είναι επίσης ευπρόσδεκτος για ασφαλές παιχνίδι και άσκηση.  Ο σκύλος ράτσας Χάσκυ (Σιβηρικό Χάσκυ) είναι μία από τις πιο γνωστές ράτσες σκύλων, με καταγωγή από τη Ρωσία. Ιστορικά στοιχεία
Η φυλή των Τσάκτσι, που θεωρούνται πρόγονοι των σημερινών Χάσκυ κατοικούσαν στην ανατολική Σιβηρία. Περίπου χίλια χρόνια πριν, οι Τσάκτσι πολύ συχνά άφηναν τα σπίτια τους και έφευγαν για την Αρκτική ακτή αναζητώντας τροφή, φώκιες, δέρματα και ξύλα για τη φωτιά που θα ζέσταινε τα σπίτια τους. Λόγω της μεγάλης απόστασης καθώς και του αφιλόξενου περιβάλλοντος της Αρκτικής, έπρεπε να χρειαστούν για τις εν λόγω συνθήκες σκυλιά σκληρά, γρήγορα και πρόθυμα για εργασία, έχοντας την ικανότητα να μεταφέρουν πίσω στα χωριά τα λάφυρα των κυνηγών, αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες. Έτσι γεννήθηκε ο πρόγονος των σημερινών Χάσκυ, από ανάγκη ύπαρξης ενός σκύλου μεσαίου μεγέθους, που θα είχε την ικανότητα να εργαζόταν ομαδικά, να τραβάει μεγάλα βάρη και να ολοκληρώνει τη δουλειά του με λίγη κατανάλωση ενέργειας. Η ταχύτητα και η αντοχή του σκύλου αυτού, έσωσε πολλές φορές τους Τσάκτσι από τους Κοζάκους που πάντα προσπαθούσαν να εισβάλουν στην περιοχή τους. Οι Τσάκτσι φόρτωναν σε έλκηθρα τις οικογένειες τους καθώς και τα υπάρχοντά τους και απομακρύνονταν πολύ γρήγορα από τις βόρειες περιοχές τις οποίες καταπατούσαν οι Κοζάκοι. Στο τέλος οι εισβολείς παγιδεύονταν και κατατροπώνονταν από τους ντόπιους, αφήνοντας τους Τσάκτσι να ζουν πλέον ειρηνικά με τα σκυλιά τους. Τα σημερινά Σιβηρικά Χάσκυ έχουν πολλά στοιχεία από την προσωπικότητα, το πείσμα και το κουράγιο των προγόνων τους με τη μόνη διαφορά ότι είναι περισσότερο σύντροφοι παρά φύλακες. Παρουσιαστικό και γενική περιγραφή
Διαθέτει τα βασικά χαρακτηριστικά των βόρειων φυλών: διπλό τρίχωμα, ένα μαλακό, απαλό υπόστρωμα πάνω από το δέρμα που καλύπτεται από ένα πιο μακρύ και σκληρό εξωτερικό. Το απαλό υπόστρωμα παγιδεύει τη θερμότητα του σώματος του σκύλου και το εξωτερικό τρίχωμα δεν αφήνει το νερό να φτάσει στο δέρμα. Το Χάσκυ έχει πανέμορφη ουρά, που ποτέ δεν κουλουριάζει και δεν γυρίζει πάνω από την πλάτη. Η ουρά πέφτει προς τα κάτω μόνο όταν ο σκύλος είναι ξεκούραστος. Το σώμα του είναι ελαφρά πιο μακρύ από το ύψος του και έχει αθλητική εικόνα γεμάτα από ισορροπία και χάρη. Τα μάτια του είναι συνήθως καστανά ή γαλανά ή μπορεί να έχουν και τη λεγόμενη ετεροχρωμία δηλαδή το ένα μάτι να έχει άλλο χρώμα από το άλλο. Το πρόσωπό του έχει μία λευκή μάσκα και η έκφρασή του είναι πάντα φιλική και δείχνει ζώο πάντα έτοιμο για δράση. Τα αυτιά του είναι όρθια μεσαίου μεγέθους σε σχήμα τριγώνου, και το χρώμα του είναι από λευκό έως και μαύρο.
Γενικά στοιχεία
Προέλευση: Βόρεια Σιβηρία
Μέγεθος: Μέτριο
Ύψος: Αρσενικό Θηλυκό
53-60 cm 51-56 cm
Βάρος: Αρσενικό Θηλυκό
20-27 κιλά 16-23 κιλά
Περιποίηση τριχώματος: Θέλει καλό βούρτσισμα τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Μαδάει πολύ δύο φορές το χρόνο , μόνο εάν μένει σε διαμέρισμα.
Άσκηση - Εκπαίδευση: Έντονη και συνεχή άσκηση, τρέξιμο όχι βόλτα, δεν μπορεί να μένει μόνο του κλεισμένο σε σπίτι. Η εκπαίδευση πρέπει να ξεκινάει πολύ νωρίς, ο ιδιοκτήτης όμως δεν πρέπει να περιμένει την απόλυτη υπακοή. Το σιβηρικό χάσκυ βαριέται εύκολα και υπακούει μόνο όταν έχει διάθεση.
Ικανότητες: Μπορεί να κουβαλήσει βαριά φορτία, τραβάει έλκηθρα, ένας πολύ καλός συνεργάτης.
Κατάλληλο για: εργασία και να κουβαλάει μεγάλα φορτία
Ακατάλληλο για: φύλακας, προστασία και για τους ανθρώπους που τον θέλουν μέσα στο σπίτι.
Ευαισθησίες και ασθένειες: Το χάσκυ είναι συνήθως ανθεκτικό σε ασθένειες, όμως υπάρχει περίπτωση να εμφανίσει δυσπλασία και οφθαλμολογικά προβλήματα όπως καταράκτη, και επίσης ατελής σύνδεση οδοντοστοιχίας.
Jack Russell - Τζακ Ράσελ | | | |
 Ιστορία και προέλευση του Τζακ Ρασελ:
Τα υπέροχα αυτά σκυλιά οφείλουν την ύπαρξη τους στο πάθος για το κυνήγι, ενός ιερέα από το Ντέβον της Αγγλίας, τον John ("Jack") Russell. Σκοπός του ήταν να δημιουργήσει το ιδανικό σκυλί για το κυνήγι αλεπούς και το οποίο θα συνδύαζε τα πλεονεκτήματα διαφορετικών φυλών από κυνηγόσκυλα. Ήθελε ένα σκυλί που να έχει αντοχή στο τρέξιμο αλλά και ταχύτητα, δυνατή μύτη για να εντοπίζει το θήραμα αλλά και ζήλο για να το συλλαμβάνει, μικρό μέγεθος για να τρυπώνει στα λαγούμια αλλά και το θάρρος (ίσως και θράσος) ενός μεγαλόσωμου σκύλου για να παλεύει με το θήραμα και να κάμπτει την αντίσταση του. Για να τα πετύχει όλα αυτά τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ο John Russell έκανε αρκετές διασταυρώσεις, κυρίως διαφόρων τεριέ.
Η γενάρχης των Τζακ Ράσελ θεωρείται το θηλυκό σκυλί (μάλλον τεριέ) με το όνομα Τράμπ (Trump), το οποίο απέκτησε από ένα γαλατά. Αυτό που τον ενθουσίασε σε αυτό το σκυλί ήταν η πρωτότυπη εμφάνιση του σε συνδυασμό με τις κυνηγετικές του ικανότητες. Υποστηρίζεται ότι ήταν λευκό με καφέ μπαλώματα γύρω από τα μάτια, στα αυτιά και στην βάση της ουράς. Ο John Russell την έκανε τις πρώτες βελτιώσεις στηριζόμενος σε διασταυρώσεις με λευκά Φοξ τεριέ (Fox terrier). Από τότε το Τζακ Ράσελ άλλαξε αρκετά αφού μετά τον αιδεσιμότατο John Russell αρκετοί εκτροφείς προσπάθησαν να βελτιώσουν την ράτσα μέσω αρκετών διασταυρώσεων κυρίως με Bulldog, Border Terrier, Lakeland Terrier και Beagle.
Σήμερα η αρχική φυλή έχει χωριστεί σε δύο ράτσες, το Πάρσον Ράσελ τεριέ (Parson Russell Terrier) και το Τζακ Ράσελ τεριέ (Jack Russell Terrier) με βασικότερη διαφορά το μέγεθος, καθώς το Πάρσον είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος. Το σύγχρονο Τζακ Ράσελ Τεριέ χωρίζεται σε τρεις τύπους ανάλογα με το μέγεθος στο μεγάλο, τον μεσαίο και τον μικρό τύπο.
Χαρακτήρας
Το Τζακ Ρασελ είναι ένα πολύ συμπαθητικό σκυλί, έξυπνο, ζωηρό και παιχνιδιάρικο. Κατά ορισμένους ανήκει σε μια από τις πιο έξυπνες ράτσες σκύλων. Είναι ενεργητικό, δυνατό, γρήγορο σκυλί με αυτοπεποίθηση και υπομονή, πάντα πρόθυμο για παιχνίδι. Μαθαίνει εύκολα, διαπρέπει σε σκυλίσια αθλήματα και γίνεται πολύ καλός σύντροφος. Ένα Τζακ Ράσελ μπορεί με τον ίδιο πάθος να αγωνίζεται για να πιάσει μία αλεπού, να κυνηγήσει ένα παιχνίδι στο σαλόνι σας, να "σκοτώσει" μία κάλτσα μέσα στο δωμάτιο ή ένα ποντίκι στην αποθήκη. Η εξυπνάδα τους όμως πολλές φορές δεν έχει όρια και μαζί με τη δυναμική τους φύση και την απεριόριστη ενέργειά τους μπορεί να γίνει. συντριπτική. Στον ιδιοκτήτη του είναι εξαιρετικά πιστό ενώ με στους ξένους καχύποπτο και μάχεται πάντα για την περιοχή του. Τα στοιχεία του πληθωρικού χαρακτήρα του που το κάνουν τόσο αξιαγάπητο μπορούν εύκολα να στραφούν εναντίον μας, αν δεν προσέξουμε την εκπαίδευση του και το κακομάθουμε.
Μέγεθος και εμφάνιση
Το Τζάκ Ράσελ είναι ένα εύρωστο και σκληροτράχηλο τερίε το οποίο για αρκετά χρόνια εκτράφηκε όχι για την εμφάνιση του αλλά για τις ικανότητες του στο κυνήγι, γι' αυτό και η φυλή αυτή παρουσιάζει μεγάλο εύρος ως προς τα χαρακτηριστικά της εμφάνισης. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά τον χωρισμό της αρχικής φυλής σε δύο, το σύγχρονο πρότυπο του Τζάκ Ράσελ τεριέ θα πρέπει να έχει συγκεκριμένα σωματικά χαρακτηριστικά. Το ύψος του θα πρέπει να είναι από 20 έως 38 εκατοστά και το μήκος οφείλει να είναι ανάλογο με το ύψος, ώστε να παρουσιάζει μια συμπαγή ισορροπημένη εικόνα. Το κρανίο πρέπει να είναι επίπεδο, του μέτριου πλάτους στο σημείο των αυτιών και να στενεύει στα μάτια. Η μύτη θα πρέπει να είναι μαύρη ενώ τα αυτιά μπορούν να είναι όρθια ή κρεμαστά σε σχήμα V (ημιόρθια). Το τρίχωμά μπορεί να είναι μακρύ ή κοντό, λείο ή τραχύ ή και συνδυασμός των δύο που ονομάζεται σπαστό τρίχωμα. Ένας σκύλος με σπαστό τρίχωμα ενδέχεται να έχει κάπως μακρύτερες στην ουρά ή στο πρόσωπο. Το κυρίαρχο χρώμα του οφείλει να είναι το λευκό, τουλάχιστον 51% με μαύρα ή καφέ (που ποικίλουν από ανοιχτά έως σκούρα καφέ) μπαλώματα. Το βάρος ποικίλει από 4 έως 9 κιλά.
Φροντίδα
Είναι σκύλος συντροφιάς, κοιμάται μέσα στο σπίτι αλλά έχει ανάγκη την βόλτα και την καθημερινή άσκηση για να εκτονώσει την τεράστια ενέργεια που διαθέτει. Πρέπει να είναι απασχολημένο με κάτι γιατί αλλιώς μπορεί να γίνει νευρικό και να αρχίσει να καταστρέφει πράγματα στο σπίτι. Χρειάζεται λίγη αλλά ποιοτική τροφή. Ο μακρύτριχος τύπος χρειάζεται χτένισμα τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα. Τα Τζακ Ράσελ λόγω της φύσης τους δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα από τις καιρικές συνθήκες. Ο κύκλος ζωής τους ποικίλει από 12 έως 17 έτη.
Η εκτροφή μας διαθέτει ποιοτικά δείγματα εξαιρετικής μορφολογίας από όλους σχεδόν τους τύπους και τους χρωματισμούς σε μεσαίο και το μικρόσωμο μέγεθος. Κυρίως όμως αποτελείται από μικρόσωμα λειότριχα με μοναδικό ταπεραμέντο. Διαθέτουμε δίχρωμα αλλά και τρίχρωμα (τρικολόρε) Τζακ Ράσελ ενώ αποκλειστικά σε εμάς θα βρείτε μια πολύ σπάνια απόχρωση, το μολυβί-γκρί.  ΡΑΤΣΑ: Κάνε Κόρσο
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ιταλία
ΙΣΤΟΡΙΑ: Το Κάνε Κόρσο είναι ένα σκυλί που για πολλούς αιώνες είναι σύντροφος των Ιταλών και το χρησιμοποιούσαν για προσωπική προστασία, σαν φύλακα και στο κυνήγι.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το ύψος του κυμαίνεται από 60 μέχρι 68 εκ. Το κεφάλι είναι δυνατό με ισχυρή μουσούδα. Τα ρουθούνια είναι μαύρα και μεγάλα, χαρακτηριστικό γνώρισμα της ράτσας. Τα αυτιά είναι τριγωνικά και ψηλά στο κεφάλι, στην Ιταλία είναι κομμένα και όρθια, όπως επίσης κομμένη είναι και η ουρά. Το τρίχωμα είναι κοντό, απαλό, γυαλιστερό και το χρώμα μαύρο, σκούρο γκρι, μπλε, κόκκινο, ξανθωπό και ραβδωτό.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα σκυλί πιστό στον ιδιοκτήτη και θα υπερασπιστεί τα μέλη της οικογένειας, αν χρειαστεί. Είναι καλός φίλος για τα παιδιά της οικογένειας. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, δραστήριο και έχει αυτοπεποίθηση.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΚΑΝΕ ΚΟΡΣΟ: Είναι πολύ καλό σαν φύλακας και εκπαιδεύεται εύκολα.
King Charles - Κινγκ Τσαρλς | | | |
 Σκύλοι πολυτελείας ή αλλιώς «Επανιέλ χαλιού», οι ξεχωριστές αυτές φυλές θεωρούνται οι πιο ευγενικοί και κομψοί σκύλοι για συντροφιά. Η ήρεμη ιδιοσυγκρασία τους και το μικρό τους μέγεθος, τους καθιστά ιδανικούς σκύλους για οικογένειες.
Με αμφισβητούμενη ιστορία που ξεκινάει από την Ιαπωνία και πιθανόν την Κίνα των αρχαίων χρόνων, τα Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ πιστεύεται ότι έφτασαν στην Ευρώπη ως δώρα προς τους βασιλείς. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η φυλή δεν πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρόλου Ι -από τον οποίο πήραν το όνομά τους- αλλά υπήρχε περισσότερα από 100 χρόνια πριν.
Τα Κινγκ Τσαρλς προέρχονται από διασταυρώσεις μικρόσωμων Κόκερς και Καρλέν, τα οποία στη συνέχεια ζευγάρωσαν με Θιβετιανά Σπάνιελ νάνους, που είχαν φέρει στην Αγγλία τον 15ο αιώνα οι ιεραπόστολοι.
Το Κάβαλιερ δημιουργήθηκε από διασταυρώσεις που έγιναν το 19ο αιώνα και έδωσαν έναν χωριστό τύπο σκύλου, κάπως μεγαλύτερο από το Κινγκ Τσαρλς, με επίπεδο κρανίο και μακρύτερο ρύγχος.
Και οι δύο φυλές απολάμβαναν τη ζωή ως μέλη αριστοκρατικών οικογενειών και ήταν είδος πολυτελείας για τους απλούς πολίτες που δεν μπορούσαν να συντηρούν ζώα τα οποία δεν προσφέρονταν για εργασία.
Γοητευμένος από τους σκύλους αυτούς, ο Κάρολος ο B’ έδωσε στη φυλή το όνομά του, ενώ τα δύο του μικρά Σπάνιελ, «Γλυκιά Ανάσα» και «Ευγενική Ψυχή» θα μείνουν για πάντα διάσημα για την πίστη προς τον κύριό τους: μετά την εκτέλεσή του γλίστρησαν κάτω από τα δοκάρια του ικριώματος, απ’ όπου χρειάστηκε να τα τραβήξουν με τη βία.
Υποστηρίζεται δε, ότι τον καιρό της βασιλείας του τα Αγγλικά Ανάκτορα ήταν γεμάτα με Επανιέλ, στα οποία επιτρεπόταν να μπαίνουν όχι μόνο μέσα στα ιδιαίτερα διαμερίσματα, αλλά και στην αίθουσα των συμβουλίων.
Σύμφωνα με φήμες της εποχής, η αγάπη του βασιλιά ήταν τόσο μεγάλη που σε ορισμένες περιπτώσεις παραμελούσε τα βασιλικά του καθήκοντα για να παίξει μαζί τους.
Το Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ αναγνωρίστηκε από το Αμερικανικό Κέννελ Κλαμπ το 1886, σε αντίθεση με το Κάβαλιερ το οποίο κατέλαβε την 140η θέση του ΑΚC την 1/1/1996.
Αναβίωση του αρχικού τύπου
Μετά την πτώση του Οίκου Στιούαρτ, η κατοχή σκύλων Κάβαλιερ ισοδυναμούσε με πολιτική ευθύνη, με αποτέλεσμα η φυλή να αρχίσει να χάνεται.
Την επανέφερε η βασίλισσα Βικτόρια, αν και το Κάβαλιερ είχε υποστεί πολύ μεγάλες αλλαγές από το αρχικό πρότυπο της φυλής.
Το γεγονός ότι η φυλή ακολούθησε τα βήματα των βασιλικών της προγόνων οφείλεται κατά πολύ στις προσπάθειες ενός αμερικανού λάτρη της φυλής, του Ρόζγουελ Έλντριτζ, ο οποίος ταξίδεψε στην Αγγλία στις αρχές του 1920, ελπίζοντας να αγοράσει δύο σπάνιελ. Ο Ρόζγουελ δεν βρήκε τον τύπο που επιθυμούσε και σκέφτηκε να δελεάσει με ένα αξιοσέβαστο χρηματικό ποσό όποιον παρουσίαζε στο Crufts θηλυκό ή αρσενικό σκύλο παλαιού τύπου. Το χρηματικό κίνητρο προκάλεσε το ενδιαφέρον των εκτροφέων και οι προσπάθειες για την αναβίωση του αρχικού προτύπου της φυλής απέκτησαν νόημα.
Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ
Το Κινγκ Τσαρλς είναι ένας επιφυλακτικός, ευγενικός, τρυφερός, με έντονη προσωπικότητα και φιλόστοργος σκύλος, με διάθεση να ευχαριστεί πάντα το αφεντικό του. Είναι πολύ καλός με τα παιδιά, καθόλου νευρικός και ιδανικός σκύλος για οικογένεια.
Το μέγεθός του κυμαίνεται από 3,6 ως 6,3 κιλά, έχει θολωτό κεφάλι και παλαιότερα του έκοβαν την ουρά, όχι όμως πια.
Πριν πάρει τη σημερινή τελική του μορφή μέσα από τις επιλεκτικές αναπαραγωγές, το Κινγκ Τσαρλς χρησιμοποιείτο ως σκύλος κυνηγίου, ιδιαίτερα για την μπεκάτσα, ενώ μέχρι σήμερα διατηρεί ακόμα το φυσικό κυνηγετικό του χάρισμα.
Κάβαλιερ Κινγκ Τσαρλς
Το Κάβαλιερ Κινγκ Τσαρλς είναι χαριτωμένο, ευγενικό, με γλυκιά έκφραση και πολύ εκδηλωτικό. Είναι αθλητικός και ενεργητικός σκύλος, χωρίς ίχνος φόβου και ιδιαίτερα θαρραλέος, γι’ αυτό και δεν πρέπει ποτέ να βγαίνει ασυνόδευτος χωρίς λουρί.
Το μέγεθός του κυμαίνεται από 6 ως 9 κιλά και η διαφορά του με το Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ είναι στο κεφάλι, καθώς το Κάβαλιερ έχει πιο επίπεδο κρανίο με μακρύτερο ρύγχος.
Τρίχωμα / Περιποίηση
Οι αποχρώσεις τόσο του Κινγκ Τσαρλς όσο και του Κάβαλιερ είναι τέσσερις:
-Blenheim με καστανοκόκκινα μπαλώματα.
-Τρίχρωμο ή αλλιώς Πρινς Τσαρλς, λευκό με μαύρα και πύρινα σημεία σε συγκεκριμένα μέρη.
-Ρούμπυ, έντονο γυαλιστερό κόκκινο.
-Μαύρο πύρινο.
Η τρίχα τους είναι ίσια, μακριά μεταξένια, λίγο κυματιστή, αλλά ποτέ με μπούκλες, ενώ τα πόδια, τα αφτιά και η ουρά καλύπτονται με πιο μακρύ τρίχωμα.
Για να διατηρήσουν το τρίχωμά τους σε καλή κατάσταση, απαιτούν ένα ολιγόλεπτο βούρτσισμα 2-3 φορές την εβδομάδα. Και στις δύο φυλές απαγορεύεται το κούρεμα.
Εκπαίδευση
Είναι εξαιρετικά εκπαιδεύσιμοι σκύλοι στη βασική υπακοή και ιδιαίτερα έξυπνοι με πολύ καλή απόδοση στο agility.
Υγεία
Τα Κινγκ Τσαρλς και τα Κάβαλιερ έχουν τάση για λαιμαργία γι’ αυτό και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή τους. Εξωτερικά χαρακτηριστικά ενος λαμπραντορΤα Λαμπραντορ είναι σκυλιά μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους. Συγκεκριμένα, το ύψος ενός αρσενικού Λαμπραντόρ κυμαίνεται από 56 έως 63 εκατοστά ενώ το αντίστοιχο του θηλυκού από 54 έως 60 εκατοστά. Όσον αφορά το βάρος, ένα αρσενικό Λαμπραντόρ συνήθως ζυγίζει από 30 έως 36 κιλά ενώ ένα θηλυκό από 27 έως 32 κιλά.
Το τρίχωμα του Λαμπραντορ είναι σχετικά κοντό και γυαλιστερό. Οι χρωματισμοί που μπορεί να έχει είναι μαύρο, καφέ και κίτρινο.
Ιστορία των λαμπραντορΗ καταγωγή του Λάμπραντορ δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη, ωστόσο γνωρίζουμε ότι η φυλή έφτασε στην Αγγλία από την Ανατολική ακτή του Καναδά – από τη Νέα Γη και τα νησιά του Saint John[1]. Στις αρχές του 18ου αιώνα οι Ευρωπαίοι μετανάστες ψαράδες που αλίευαν στα κρύα νερά της Νέας Γη, χρησιμοποιούσαν σαν βοηθούς αυτά τα σκυλιά που είχαν την ικανότητα να επαναφέρουν τα ψάρια που είχαν πέσει από τις βάρκες και να τραβούν στην ακτή τα δίκτυα των ψαράδων[1]. Το κοντό και παντός καιρού διπλό τρίχωμα του Λάμπραντορ ήταν ιδανικό για να αναλαμβάνει τέτοιες εργασίες στην ξηρά αλλά και στο νερό υπό αυτές τις παγωμένες θερμοκρασίες.
Τα σκυλιά των ψαράδων όχι μόνο έπρεπε να βοηθήσουν να μεταφέρουν στη μεταφορά των δικτυών και να ανακτήσουν τα ψάρια που βγήκαν απο αυτά, αλλά έπρεπε επίσης να είναι σε θέση να ανακτήσουν τα πουλιά και τα υδρόβια πουλιά στο κυνήγι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το είδος αυτό προήλθε από διασταυρώσεις σκυλιών που έφεραν μαζί τους οι Ευρωπαίοι μετανάστες με ντόπια σκυλιά και έτσι γεννήθηκε το Labrador retriever. Στην Πορτογαλία σήμερα υπάρχει μια φυλή σκύλων που έχει μια αρκετά μεγάλη ομοιότητα με τα Λάμπραντορ, τα Cane di Castro Laboreiro Waterdog και ίσως το όνομα Labrador να προέρχεται από εκεί μια και η περιοχή Saint John που κατάγονται αυτά τα σκυλιά βρίσκεται νότια του Labrador.
Είναι πολύ πιθανόν πολλά χαρακτηριστικά της φυλής, όπως η επαναφορά αλλά και η περιβόητη όρεξη τους για φαγητό να προέρχονται από εκείνη την περίοδο. Τα σκυλιά αυτά ενδεχομένως να ταΐζονταν κατά την περίοδο του χειμώνα κατά την οποία βοηθούσαν στην μεταφορά ξύλων για το κάπνισμα των ψαριών και να αφήνονταν ελεύθερα να βρουν μόνα τους τροφή το καλοκαίρι, συνεπώς κυνηγούσαν μόνα τους ψάρια για να αυτοσυντηρηθούν. Γι' αυτό τα Λάμπραντορ ακόμα και σήμερα φαίνεται ότι μπορούν να φάνε τα πάντα και οι περισσότεροι ιδιοκτήτες θα συμφωνήσουν ότι ακόμα και το πιο καλοταϊσμένο Λάμπραντορ δε θα έλεγε όχι σε λίγο φαγητό ακόμα.
Διάδοση στην ΕυρώπηΟι ψαράδες μετέφεραν μερικά από τα καλύτερα αυτά σκυλιά στην Αγγλία για να πωληθούν στα λιμάνια του Ντόρσετ[1]. Τα νέα της καταπληκτικής ικανότητας τους για επαναφορά διαδόθηκαν γρήγορα, και πλούσιοι γαιοκτήμονες αποφάσισαν να τα δοκιμάσουν στο κυνήγι[2]. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα το Λάμπραντορ είχε καθιερωθεί σαν εξαιρετικό retriever (σκύλος επαναφοράς) τόσο στο νερό όσο και την ξηρά, και σαν εξαιρετικά ευφυής και πράος χαρακτήρας.
Αυτοί οι πρώτοι εισαγωγείς έκαναν εξαιρετική δουλειά, διατηρώντας τις γραμμές αίματος καθαρές και θεσπίζοντας ένα στάνταρντ φυλής που ελάχιστα έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Είμαστε ευγνώμονες σε αυτούς τους ανθρώπους, τον συνταγματάρχη Πήτερ Χόκερ (Peter Hawker), τον Δούκα του Buccleuch, τους Earls Malmesbury και Ηome και πολλούς άλλους που έθεσαν τις στέρεες βάσεις στην φυλή. Παρόλο που η καταγωγή του Λάμπραντορ είναι από τον Καναδά, η φυλή οφείλει την ύπαρξη και εδραίωση της σε αυτούς τους γαιοκτήμονες του δέκατου ένατου αιώνα που αναγνώρισαν τις εκπληκτικές ικανότητες των Λαμπραντορ στο κυνήγι και στην επαναφορά.
Θεσπίζοντας το 'στάνταρντ' της φυλής των ΛάμπραντορΤο Labrador retriever club της Αγγλίας επιχείρησε το 1916 να θεσπίσει το στάνταρ της φυλής. Μέχρι τότε επιτρέπονταν οι διασταυρώσεις μεταξύ των ριτρίβερ και τα κουτάβια από τις γέννες εγγράφονταν στην φυλή στην οποία έμοιαζαν περισσότερο. Για παράδειγμα σε μια γέννα από Λάμπραντορ και Φλάτκουτ τα κουτάβια θα καταχωρούνταν στα μητρώα της φυλής με την οποία θα είχαν μεγαλύτερη εξωτερική ομοιότητα. Η επιτροπή αυτή θέσπισε το στάνταρ της φυλής που αναγνωρίστηκε από τον Αγγλικό Κυνοφιλικό Όμιλο και που παρέμεινε αναλλοίωτο μέχρι το 1950.
Το 1830 ο συνταγματάρχης Hawker αναφέρθηκε στα σκυλιά ύδατος του ST Johns ως, "κατά πολύ το καλύτερα για οποιοδήποτε είδος κυνηγιού είναι γενικά μαύρος και όχι μεγαλύτερος από έναν pointer, πολύ δυνατός στα πόδια με την κοντή ομαλή τρίχα και η ουρά του δεν κατσαρώνει τόσο πολύ, εξαιρετικά γρήγορα ανακτά, κολυμπά και παλεύει."."
Δεν πήρε πολύ πριν να αρχίσουν οι ψαράδες να φέρνουν πίσω όχι μόνο αλιεία από την νέα γη, αλλά και μερικά από καλύτερα retrievers, για να πωληθούν στην αγορά. Ο κύριος λιμένας της εισαγωγής για τα "σκυλιά ύδατος του ST Johns" ήταν ο λιμένας Poole, και στο 1830 αυτά τα πολύτιμα σκυλιά πήγαν στα εκλεκτικά προγράμματα αναπαραγωγής στην Αγγλία και τη Σκωτία..
Αλλά ενώ η αναπαραγωγή στη Μεγάλη Βρετανία συνεχίστηκε, οι βαριοί φόροι σκυλιών στον Καναδά, καθώς επίσης και ένας αγγλικός νόμος καραντίνας, σήμαναν το τέλος για το αρχικό απόθεμα αναπαραγωγής στη νέα γη. ο 5ος δούκας Buccleuch και ο 7ος δούκας Queensberry, διαδέχτηκαν τον πατέρα τους dukedom Buccleuch το 1819. Ο 5ος δούκας ήταν επίσης ένας από τον πρώτους που εισήγαγε τα σκυλιά του Λαμπραντόρ από τη νέα γη στο 1830, ακριβώς όπωςο αδελφός του Lord John Scott, και 2ος Earl of Malmesbury.
Στα βιβλία εκτροφείου του βρίσκουμε τα σκυλιά που ανήκουν τα πρώτα -πρώτα καταγραμμένα retrievers του Λαμπραντορ: Lord Malmesbury's Sweep (1877) και Lord Malmesbury's Juno (1878). . Παρήγαγαν την Buccleuch Ned (1882). Σε μια επιστολή του το 1887, στον 6ο δούκα Buccleuch, ο 3ος κόμης Malmesbury αποκάλεσε αρχικά τα σκυλιά "σκυλιά του Λαμπραντορ." "Tα λέμε πάντα τα σκυλιά του Λαμπραντόρ και έχω κρατήσει τη φυλή τόσο καθαρή όσο θα μπορούσα από τον πρώτο που είχα -- η πραγματική φυλή μπορεί να αναγνωρισθεί από το κοντό τρίχωμα που διώχνει το νερό όπως το πετρέλαιο, και, πάνω απο όλα, μια ουρά όπως μια ενυδρίδα."
H πρώτη σελίδα Stud Book του Duke of Buccleuch's Labrador RetrieversΌταν άρχισαν να οργανώνονται κυνήγι του φασιανού, και ο αγριόγαλλος και οι πέρδικες έγιναν δημοφιλείς μεταξύ της ανώτερης τάξης προς το τέλος του δέκατου όγδοου και των δέκατων έννατου αιώνα, το retriever του Λαμπραντόρ έγινε δημοφιλές, και όλο και περισσότεροι pointers και setters αντικαταστάθηκαν με retrievers. Στις 7 Ιουλίου ..1903 το retriever του Λαμπραντορ αναγνωρίστηκε αρχικά ως ειδική φυλή από τη Kυνολογικό Όμιλο, όταν αποφασίστηκε να δοθούν οι κατηγορίες στον Όμιλο παρουσιάζει τα Labradors ως χωριστή φυλή. Στις 3 Νοεμβρίου ..1903, το retriever του Λαμπραντόρ αναγνωρίστηκε οριστικά ως χωριστή φυλή, και στις 3 Ιανουαρίου ..1905, η φυλή ταξινομήθηκε χωριστά ως υποποικιλία retrievers. Μέχρι το 1880 όλα σχεδόν τα Labrador (st John's dogs) είχαν εξαφανιστεί από την Αγγλία. Μία τυχερή συνάντηση μεταξύ των Earl of Malmesbury σε ηλικία 75 χρονών με τον Duke of Buccleuch (1831-1914) και τον Duke of Home (1834-1918) έσωσε τα λαμπραντορ απο την εξαφάνιση. Όταν συμμετείχαν σε κυνήγι οι δύο άνδρες εντυπωσιάστηκαν απο την ικανότητα των σκύλων του Malmesbury ο οποίος τους έδωσε μερικά για να συνεχίσουν το πρόγραμμα αναπαραγωγής αυτά τα σκυλιά ήταν η Ned (1882) και ο Avon (1865)
Γενική Περιγραφή: Δυνατό, πολύ δραστήριο. Ανοιχτά λαγόνια (πλευρά), δυνατά και μυώδη πίσω άκρα. Eύκολα εκπαιδεύσιμο, καλό με τα παιδιά και άλλα σκυλιά, πιστό στην οικογένεια. Θέλει να ευχαριστεί. Eυγενικό, πιστό, δεν φοβάται τη σκληρή δουλειά. Kανένα δείγμα επιθετικότητας. Kατάλληλο για κυνήγι, συντροφιά, και εργασία. Προέλευση: Aρχές 19ου φτάνει στη Nέα Γη (Kαναδάς) απο την Aγγλία. Aρχικός προορισμός φυλής: Συλλογή ψαριών που ξέφευγαν απο τα δίχτυα των ψαράδων, και επαναφορά πουλιών νερού κατά το κυνήγι στις παγωμένες λίμνες. Xρώμα: Mαύρο, μπεζ, κίτρινο, σοκολατί Mέγεθος: μεγάλο θηλυκό αρσενικό Ύψος στα ακρώμια: 53-58 cm 56-61 cm Bάρος: 25-32 kg 27-34 kg  Μια πρώτη συνοπτική παρουσίαση ενός «γνωστού – αγνώστου». Ανακαλύψτε τον σκύλο του “επόμενου αιώνα”, μάθετε για τα χαρακτηριστικά, το ταμπεραμέντο, τα κατορθώματα και τα σπάνια προσόντα του και αποφασίστε αν όσα τον κάνουν να ξεχωρίζει ταιριάζουν με τις δικές σας επιθυμίες και δυνατότητες απόκτησής του. Ο Βελγικός Ποιμενικός «Malinois» είναι μια δημοφιλής στους «ειδικούς» φυλή σκύλων, αλλά ταυτόχρονα και μία από τις λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό. Πήρε το όνομα του από την πόλη Μαλίν, του Bελγίου. Μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχαν πολλές συγγενικές φυλές ποιμενικών σκύλων αλλά, καθώς η βοσκή προβάτων έπαψε να είναι απαραίτητη, οι κυνοτρόφοι τους “εξευγένισαν” και δημιούργησαν έναν βασικό τύπο, με τέσσερα χρώματα και ποικιλίες τριχώματος. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να φυλάει κοπάδια μέσα και γύρω από το Βέλγιο, επειδή ήταν καλός φύλακας για το αγρόκτημα, προστατευτικός με τα πρόβατα και ανθεκτικός στις βροχές, το κρύο και τις ασθένειες. Το 1911 μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α και αναγνωρίστηκε το 1912. Την δεκαετία 1940 – 50 χάθηκαν οι αρχικές εισαγωγές και η φυλή χαρακτηρίστηκε «προς εξαφάνιση» μέχρι και το 1958. Το 1965 κατατάχθηκε στους σκύλους εργασίας. Διαφοροποιήσεις πέραν του Ατλαντικού Στις πιο πολλές χώρες και κυρίως τις Ευρωπαϊκές, οι διαφοροποιήσεις του Βελγικού ποιμενικού έγιναν δεκτές σαν διαφορετικές μορφές της ίδιας ράτσας («ένα σκυλί – τέσσερις τύποι»). Αντιθέτως στις Η.Π.Α, αναγνωρίστηκαν σαν χωριστές. Βελγικός τσοπανόσκυλος (Γκρενετάελ, Βελγικός Τερβιρέν και Μαλινουά. Ο Λακενουά δεν αναγνωρίζεται από την A.K.C ως χωριστή φυλή. Οι τέσσερις τύποι του Βελγικού Ποιμενικού ξεχωρίζουν αρκετά μεταξύ τους στα μορφολογικά χαρακτηριστικά, το χαρακτήρα και τις εργασιακές τους ικανότητες. Ως απλό δείγμα σύγκρισης, ο Λακενουά έχει τρίχωμα σκληρό, στεγνό, ποτέ κατσαρό και χρώμα κοκκινωπό, φαιοκίτρινο και μαύρη σκίαση, ο Tερβίρεν ξεχωρίζει για την ενεργητικότητά του και ο Γκρενετάελ για το μακρύ, μαύρο, εξωτερικό του τρίχωμα (μερικές φορές με άσπρα μπαλώματα). «Πληθυσμός» Επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των Mαλινουά υπάρχουν μόνο για τις Η.Π.Α, όπου το 1996 είχαν πιστοποιηθεί επισήμως 4.000 σκύλοι αυτής της φυλής. Στην Ευρώπη ζουν πολλοί περισσότεροι, ειδικά στην Γαλλία και στο Βέλγιο όπου θεωρούνται η πιο δημοφιλής φυλή. Στην Ελλάδα ο αριθμός τους είναι σημαντικά περιορισμένος και μόνο τα τελευταία χρόνια αρχίζει να αυξάνεται, κυρίως λόγω της συστηματικής προσπάθειας ορισμένων εκτροφέων. Στην «υπηρεσία» του ανθρώπου Το Mαλινουά ανήκει στα σκυλιά εργασίας. Στο παρελθόν εργάστηκε κύρια ως τσοπανόσκυλο, όπου και διακρίθηκε για τις εξαιρετικές του ικανότητες, την καταπληκτική παρατηρητικότητα, την αίσθηση της απουσίας προβάτων, την επίγνωση του κινδύνου, την επιβολή της τάξης, τη μειλίχια αυστηρότητά του και την θαυμάσια εκτέλεση των καθηκόντων του. Σήμερα, που η εργασία του τσοπανόσκυλου πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καλείται να παίξει ένα σημαντικότερο ρόλο ως σκύλος προστασίας, φύλακας, αστυνομικός σκύλος και το κυριότερο, ως ιδανικός φίλος και σύντροφος. Eξαίρετος «αμυντικός» σκύλος, χρησιμοποιείται από το στρατό, την αστυνομία και την πυροσβεστική υπηρεσία σε ιδιαίτερα απαιτητικές αποστολές φύλαξης, ανίχνευσης βόμβων και ναρκωτικών αλλά και για το τράβηγμα ελκήθρων και κάρων. Πολύ δυνατός και πιστός, γίνεται καλός φύλακας του σπιτιού και ιδανικός για συντροφιά επειδή «αντέχει» στα παιχνίδια των παιδιών και εξοικειώνεται πολύ γρήγορα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και τις συνήθειες της οικογένειας. Γενικά εξωτερικά χαρακτηριστικά Το Mαλινουά είναι καλά ισορροπημένο «τετράγωνο σκυλί». Καθώς το παρατηρείς από τα πλάγια, σου δίνει την εντύπωση ότι η ράχη και τα πόδια του σχηματίζουν ένα αρμονικό τετράγωνο -εικόνα σταθερότητας και στιβαρότητας, χωρίς να είναι σκυλί ογκώδες ή με μεγάλες μάζες. Το καλά αναπτυγμένο μυϊκό του σύστημα δεν είναι αντιαισθητικά υπερτροφικό και, σε συνδυασμό με το κεφάλι του - που έχει μια «καθαρή κοπή» - του προσδίδει συμμετρικές αναλογίες και αισθητική ισορροπία μεταξύ κορμού και κεφαλιού. Η γενικότερη κομψότητα στην εμφάνιση τονίζει τον εξαιρετικά υπερήφανο χαρακτήρα του: το κεφάλι και ο λαιμός στέκουν ψηλά, προσφέροντας ένα «επιπλέον συν» στη γενικά αγέρωχη όψη του, που δίνει αμέσως την εντύπωση ενός ζώου γεμάτου ζωή και πάντα σε εγρήγορση. Η έκφραση του και η χαρακτηριστική έξυπνη ματιά συμβαδίζει με την ετοιμότητα για δράση, τη συνεχή παρατήρηση, την εστιασμένη προσοχή. Συνήθως το αρσενικό είναι πιο εντυπωσιακό και μεγαλειώδες από το θηλυκό, το οποίο πάντως υπερέχει σε κομψότητα. Αθλητικά χαρακτηριστικά Το Mαλινουά είναι σκυλί «έντονα ενεργητικό», δραστήριο, αεικίνητο και ακούραστο. Όταν τρέχει, η κίνηση είναι ελεύθερη, ζωηρή, κοφτή, γρήγορη, βιαστική και φουριόζικη και καλύπτει τη μέγιστη απόσταση. Περισσότερο «πετά» παρά περπατά, κυριολεκτικά απογειώνεται, θυμίζοντας περισσότερο “πούμα” παρά έναν οποιοδήποτε άλλο σκύλο. H καταπληκτική του όσφρηση συνεργάζεται με τις αθλητικές του ικανότητες βελτιώνοντας ακόμη περισσότερο την απόδοσή του σε διαγωνισμούς ή καταστάσεις ανάγκης. Προσωπικότητα - ιδιοσυγκρασία Το Mαλινουά διακρίνεται για το συνδυασμό εξυπνάδας και περιέργειας. Διψά για ζωή και ψάχνει πάντα κάποια δουλειά να κάνει… Πολύ υπάκουο, σίγουρο για τον εαυτό του, με μεγάλη αυτοπεποίθηση, περήφανο, σοβαρό, πάντα σε εγρήγορση, αφοσιωμένο, ανταποκρίνεται εύκολα στην εκπαίδευση. Ο κατάλληλος συνδυασμός επιλογής κουταβιού, εκπαίδευσης και φροντίδας, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα έναν σκύλο περήφανο, ηγετικό, ενεργητικό, θαρραλέο, αυθόρμητο, με καλώς εννοούμενη επιθετικότητα, αισθησιακό, επίμονο, αγωνιστή, λογικό, δυνατό, ευαίσθητο, εφευρετικό, τελειομανή, ερευνητικό, άφοβο και ατρόμητο. Αντίθετα η κακή επιλογή, η ανεπαρκής εκπαίδευση και η πλημμελής φροντίδα μπορεί να οδηγήσει σε ένα σκύλο με ψυχολογικά προβλήματα, κόμπλεξ, νευρικότητα, θυμό, άγχος, ξεροκεφαλιά που συχνά καταλήγει «εκτός ελέγχου». Tο Mαλινουά τείνει να δεθεί ισχυρά με ένα ή δύο άτομα και φαίνεται ότι προτιμά τις γυναίκες από τους άντρες. Είναι καλό και προστατευτικό με τα παιδιά, αρκεί να εκπαιδευτεί σωστά. Συναισθηματικά δεμένο με την οικογένεια (μέχρι σημείου κτητικότητας) και «σκληρό» απέναντι στους ξένους ήδη από 2 – 3 μηνών δεν επιτρέπει σε κανέναν ξένο να μπει στο σπίτι “του”. Πιστό και αφοσιωμένο, απαιτεί τα χάδια και την επικοινωνία, ζει για εσάς αλλά απαιτεί προτεραιότητα στη σχέση σας. Χρειάζεται να αισθάνεται μέλος της οικογένειας και το «ξεπληρώνει» με το παιχνίδι του και ως τέλειος φύλακας. Αν το παρατήσετε ή δεν του δείξετε το ανάλογο ενδιαφέρον, θα βρει τρόπο να «διασκεδάσει» τις εντυπώσεις και να το «ανταποδώσει», πολύ συχνά σε βάρος σας. Αγωνιστής με έντονο αθλητικό πνεύμα, δεν αφήνει τίποτα που να θεωρεί δικό του και δεν παρασύρεται από τους άλλους. Μάγκας, σιωπηλός, δεν τον ακούμε ποτέ εάν δεν το θέλουμε, αρκεί να «μην τον ξεχάσουμε». Του αρέσει πολύ να παίζει με τα σαγόνια του. Διακρίνεται για τον έντονο αισθησιασμό του, την ευαισθησία, την αίσθηση του ωραίου που διαθέτει και την σχέση του με το αντίθετο φύλο («ερωτύλος»). Εκπαίδευση - Κοινωνικοποίηση Το Mαλινουά μπορεί να είναι είτε «ό,τι καλύτερο» σας έχει τύχει ή «ό,τι χειρότερο». Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει και αυτό θα εξαρτηθεί αποκλειστικά και μόνο από εσάς και τον εκπαιδευτή του. Όλα τα Mαλινουά απαιτούν συστηματική εκπαίδευση με σφρίγος, κέφι, πρόκληση και παιχνίδι για να ελεγχθεί η υψηλή ενεργητικότητά τους και να τα στρέψεις σε χρήσιμες δραστηριότητες. Συναισθηματικά σκληρές μέθοδοι προπόνησης δεν λειτουργούν και, ειδικά στα Mαλινουά, μπορεί να φέρουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Λόγω του προστατευτικού ενστίκτου του, πρέπει να κοινωνικοποιηθεί από πολύ μικρή ηλικία (από 2 – 3 μηνών). Οι εκτροφείς θα πρέπει να κοινωνικοποιούν τα κουτάβια από τη γέννησή τους. Η κοινωνικοποίηση σε «τάξεις» (μαζί με άλλα) συστήνεται από πολλούς εκπαιδευτές για τα νεαρά κουτάβια, αφού, εάν δεν κοινωνικοποιηθεί ή δεν εκπαιδευτεί σωστά, το μαλινουά μπορεί να γίνει επικίνδυνο προς τα άλλα σκυλιά. Επειδή λατρεύει να ευχαριστεί το αφεντικό του όταν, σπάνια, κάνει λάθος μπορεί να πληγωθεί πάρα πολύ. Αν αισθανθεί υπερβολική πίεση από τον ιδιοκτήτη ή τον εκπαιδευτή του (φυσική ή πνευματική) θα υποκύψει και θα τα παρατήσει ή, περιστασιακά θα προσπαθήσει να δαγκώσει, για να αποφύγει την ένταση της σύγχυσης ή της εσωτερικής διαμάχης. Ανεπιθύμητη επιθετικότητα? Το Mαλινουά αποτελούν «προστατευτική» και όχι «επιθετική» φυλή, αλλά αυτό εξαρτάται λιγότερο από το σκύλο και περισσότερο από το αφεντικό και το σπιτικό του. Ένα καλά αναθρεμμένο, ορθά κοινωνικοποιημένο και εκπαιδευμένο Mαλινουά θα εκτιμήσει με ηρεμία κάθε κατάσταση και θα χρησιμοποιήσει καλή κρίση και ανταπόκριση: Δεν θα είναι επιθετικό ή νευρικό στη συμπεριφορά του προς αγνώστους ανθρώπους ή καταστάσεις, παρά μόνον όταν λείπει το αφεντικό του και κάποιος άγνωστος εισβάλει στο χώρο της «οικογένειάς του». Αν όμως δεν προσέξουμε και του φωνάζουμε σε μικρή ηλικία ίσως αποκτήσει φοβίες και κόμπλεξ που δεν ξεπερνιούνται. Σκυλιά με χαμηλό ταμπεραμέντο ή όσα έχουν κοινωνικοποιηθεί ανεπαρκώς ή λανθασμένα, μπορεί να γίνουν υπερντροπαλά ή υπερεπιθετικά. Γι’ αυτό θεωρούμε σημαντικό να αποκτήσετε το κουτάβι σας από εκτροφείς που διαθέτουν σκύλους με καλό χαρακτήρα και να το κοινωνικοποιήσετε από πολύ νωρίς στη ζωή του. Σχέσεις με παιδιά Το Mαλινουά αναπτύσσει ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά. Σε κάποιες περιπτώσεις εκτελεί χρέη «νταντάς και προστάτη» - ειδικά εάν μεγαλώνουν μαζί. Εάν δεν μεγαλώσουν μαζί πρέπει να τους δοθεί ο χρόνος και η δυνατότητα να συναναστραφούν και να συνηθίσει ο ένας τον άλλο. Παρότι «αντέχει τα πάντα» από τα παιδιά, θα πρέπει να θυμάστε ότι είναι ένα σχετικά μεγάλο σκυλί, υπερδραστήριο και πολύ γρήγορο στις αντιδράσεις του, για αυτό δεν θα πρέπει να το αφήνετε χωρίς επίβλεψη με τα πολύ μικρά ή τα πολύ άτακτα παιδιά.
 Ράτσα: Μαλτεζ, Μαλτέζ Mίνι
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Κεντρική λεκάνη της Μεσογείου, Ιταλία. Καταγωγή: Κεντρική Μεσογειακή Περιοχή Αιγίδα: Ιταλία Κατάταξη FCI: Το μαλτεζ κατατάσετε στην ομάδα 9 Συντροφιάς και Σκύλοι Toy - Τομέας 1: Μπισόν και σχετικές φυλές Ιστορία: Αν και το Μαλτέζ οφείλει το όνομά του στην Μάλτα δεν είναι σίγουρο ότι εμφανίστηκε εκεί πρώτη φορά.Τα μαλτεζ είναι πολύ παλιά ράτσα που έχει εμφανιστεί στην αρχαιότητα σε Αίγυπτο και Ελλάδα. Ήταν πολύ αγαπητό στην Αυλή της βασίλισσας Ελισάβετ Α. Χρησιμοποιήθηκε για να κυνηγάει τα τρωκτικά στις παραθαλάσσιες πόλεις της Μεσογείου. Περιγραφή του ΜαλτεζΣε αυτά τα μικρά σκυλιά (μαλτέζ μινι) το ύψος κυμαίνεται από 20 μέχρι 25 εκ. και ζυγίζουν από 3 μέχρι 4 κιλά. Το καθαρό άσπρο τρίχωμα είναι πολύ μακρύ σε ολόκληρο το σώμα, παντελώς ίσιο και στερείται υποστρώματος. Τα αυτιά κρέμονται ίσια, κοντά στις πλευρές του κεφαλιού. Γενική Εμφάνιση Του Μαλτεζ: Μικρού μεγέθους, με κάπως μακρύ σώμα. Καλύπτεται από πολύ μακρύ λευκό τρίχωμα, είναι πολύ κομψό και έχει ένα περήφανο και ξεχωριστό κεφάλι. Χαρακτήρας Του Μαλτεζ: Είναι χαρούμενο, έξυπνο, πιστό και υπάκουο σκυλί, αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη και την οικογένεια. Συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια και αν αισθανθεί απειλή θα αμυνθεί με γαβγίσματα και δαγκώματα. Εκπαιδεύεται εύκολα.
Προβλήματα Υγείας για ενα μαλτεζακιΠροδιάθεση για εγκαύματα από έκθεση στον ήλιο, προβλήματα στο δέρμα, στο αναπνευστικό, στα μάτια και στα δόντια και στο μηροκνήμιο. Ορισμένα μπορεί να είναι δύσκολο να ταϊστούν λόγω αδύναμης πέψης. Μπορεί να κρυολογήσουν εύκολα και δεν αισθάνονται καλά στο ζεστό καιρό. Τα Μαλτέζ πρέπει να μένουν μακριά από υγρασία. Άσκηση ενος ΜαλτεζΤα Μαλτεζ χρειάζονται μία καθημερινή βόλτα.Το παιχνίδι θα φροντίσει για ένα μεγάλο μέρος της ανάγκης τους για άσκηση, ωστόσο, όπως με όλες τις φυλές, το παιχνίδι δεν καλύπτει το βασικό ένστικτό τους να περπατούν έξω. Σκυλιά που δεν πηγαίνουν καθημερινές βόλτες θα αναπτύξουν προβλήματα συμπεριφοράς. Παραμένουν παιχνιδιάρικα μέχρι τα γεράματά τους. Τα μαλτεζ είναι πολύ ζωηρά μέσα στο σπίτι.Διάρκεια Ζωής ενος ΜαλτεζΠερίπου 15 ή παραπάνω χρόνια. Μπορεί να ζήσει μέχρι 18, αλλά είναι σημαντικό να το κρατάτε μακριά από υγρασία. Καλλωπισμός ενος ΜαλτεζΤο καθημερινό ξέμπλεγμα και βούρτσισμα είναι σημαντικό αλλά να κάνετε ήπιες κινήσεις, καθώς το τρίχωμα είναι πολύ μαλακό. Να καθαρίζετε τα μάτια καθημερινά για να προλαμβάνετε τις κοκκινίλες και να καθαρίζετε το υπογένειο μετά από κάθε γεύμα για τον ίδιο λόγο. Να καθαρίζετε τα αυτιά και να τραβάτε τις τρίχες που μεγαλώνουν μέσα στον ακουστικό πόρο. Τα μαλλιά πάνω στο κεφάλι συχνά πιάνονται κότσος για να μην μπαίνουν στα μάτια. Το Μαλτέζ μαδάει λίγο έως καθόλου.
Mastino Napolitano - Mαστίνο Ναπολιτάνο |
|
|
|
 ΡΑΤΣΑ: Mαστίνο Ναπολιτάνο, Μαστίφ Νεάπολης.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ιταλία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Θεωρείται ότι οι πρόγονοί του είναι τα πολεμικά σκυλιά των Ρωμαίων. Στις μέρες μας είναι γνωστό σαν κατοικίδιο αλλά επίσης χρησιμοποιείται από την Αστυνομία και τον Στρατό.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μεγαλόσωμα σκυλιά με ύψος από 60 μέχρι 75 εκ. και βάρος από 50 μέχρι 75 κιλά. Είναι δυνατό και βαρύ σκυλί με επιβλητική εμφάνιση. Έχει πλατύ και ογκώδες κεφάλι με χαλαρό δέρμα που σχηματίζει πτυχές. Τα αυτιά του είναι τριγωνικά, ψηλά στο κεφάλι, κρεμαστά και κολλητά στα μάγουλα. Τα στρογγυλά του μάτια έχουν χρώμα ανάλογο του τριχώματος. Έχει φαρδύ στήθος και στέρνο. Η ουρά είναι δυνατή, χοντρή και φτάνει μέχρι τον αστράγαλο. Το τρίχωμα είναι πυκνό, κοντό, λείο, σκληρό και λεπτό. Το χρώμα είναι συνήθως γκρι ή μαύρο και άσπρο στο στήθος και τα δάχτυλα, μπορεί ακόμη να είναι υπόξανθο ή να έχει ραβδώσεις σε όλα τα χρώματα.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα ήσυχο, ήρεμο και φιλικό σκυλί. Είναι φύλακας από τη φύση του και δεν διακρίνεται για την ενέργεια του.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΑΣΤΙΝΟ ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΟ: Είναι κατάλληλο για σκυλί συντροφιάς και μπορεί να κοιμάται εκτός σπιτιού. Έχει ανάγκη μεγάλης ποσότητας τροφής και αρκετής άσκησης.  ΡΑΤΣΑ: Πίντσερ Μινιατούρα, Πίνσερ Μινιατούρα.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γερμανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Όταν διαπιστώθηκε ότι τα μικρότερα σε μέγεθος κουτάβια Πίντσερ όχι μόνο κατάφερναν να επιζήσουν αλλά ήταν πολύ ζωηρά και έξυπνα οι εκτροφείς προσπάθησαν, με επιλεκτικές διασταυρώσεις, να παράγουν μικρόσωμα Πίντσερ. Με το πέρασμα του χρόνου το Πίντσερ Μινιατούρα αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστή ράτσα και έγινε πολύ δημοφιλές.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Πίντσερ Μινιατούρα είναι μια μικρογραφία του Πίντσερ με ύψος από 25 μέχρι 30,5 εκ. και βάρος από 3 μέχρι 6 κιλά. Έχει στενό και μακρύ κεφάλι με σκούρα μάτια. Τα αυτιά ξεκινάνε ψηλά είναι ή όρθια και στητά ή διπλωμένα, και η ουρά είναι συνήθως κομμένη. Έχει τρίχωμα λείο, πυκνό, τραχύ και γυαλιστερό σε χρώμα καφέ σε όλες τις διαβαθμίσεις ή μαύρο με κόκκινο ή καφέ.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Ανήκει στα σκυλιά συντροφιάς, είναι ζωηρό, έξυπνο, γενναίο και πιστό. Αγαπά την οικογένεια και του αρέσει να παίζει με τα παιδιά. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους και συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΠΙΝΤΣΕΡ ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΑΣ: Χρειάζεται από νωρίς κοινωνικοποίηση και εκπαιδεύεται εύκολα. Του αρέσει η ανθρώπινη συντροφιά και την επιδιώκει. Προσαρμόζεται εύκολα και κοιμάται μέσα στο σπίτι. Χρειάζεται λίγη ποσότητα τροφής και για άσκηση το παιχνίδι στο σπίτι και η καθημερινή βόλτα είναι απαραίτητα.  Ιστορία και προέλευση
Το Πομεράνιαν κατάγεται από τους σκύλους που χρησιμοποιούνταν στα έλκηθρα στην Ισλανδία και την Λαπωνία. Τα σκυλιά αυτά βρίσκονταν στην Σκανδιναβία, την Βαλτική και την σε όλη την Βορειοανατολική Ευρώπη και έχουν χαρακτηριστεί ως φυλές Σπίτς. Στην Γερμανία συγκεκριμένα χρησιμοποιήθηκαν για την φύλαξη κοπαδιών. Σε μια συγκεκριμένη επαρχίας της Γερμανίας, την Πομερανία, οι σκύλοι Σπίτς ήταν πιο μικρόσωμοι από τα Σπίτς των υπόλοιπων περιοχών της χώρας. Από την περιοχή αυτήν έγινε εισαγωγή του μικρόσωμου Σπίτς στην Αγγλία στα μέσα του 19ου , και έγινε ευρέως γνωστό με το όνομα προέλευσης Πομεράνιαν. Αργότερα το Πομεράνιαν διαδόθηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και έγινε πολύ δημοφιλές ως σκυλί των βασιλέων. Αρχικά τα Πομεράνιαν ήταν μεγάλου μεγέθους σκυλιά, αλλά επειδή από σκυλί εργασίας κατέληξε σε σκυλί συντροφιάς, σταδιακά μέσω επιλεκτικών διασταυρώσεων ελαχιστοποίησε το μέγεθος του. Το σύγχρονο Πομεράνιαν είναι σκύλος με μέγεθος που κατατάσσεται στην κατηγορία toy και αποκαλείται εναλλακτικά Σπίτς νάνος (Zwergspitz, Spitz nain)
Χαρακτήρας
Το Πομεράνιαν είναι ένα πολύ τρυφερό και εξωστρεφές σκυλί. Παρά το αρκετά μικρό μέγεθος του μπορεί να είναι επίμονο και τολμηρό, έτσι η εκπαίδευση του δεν πρέπει να παραληφθεί. Έχουν διατηρήσει το ένστικτο της επαγρύπνησης για την φύλαξη του χώρου και των αγαπημένων τους προσώπων. Είναι πιστά στον ιδιοκτήτη και προσεκτικά με τους υπόλοιπους. Στα Πομεράνιαν αρέσει να είναι το κέντρο της προσοχής και επειδή είναι αρκετά εύστροφα μπορούν εύκολα να μάθουν κόλπα, αρκεί να διαθέσει ο ιδιοκτήτης λίγο χρόνο.
Μέγεθος και εμφάνιση
Το Πομεράνιαν είναι ένα μικρό, συμπαγές σκυλί με τον κοντό λαιμό και πυκνή γούνα. Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής, το ιδανικό Πομεράνιαν έχει μικρά σηκωμένα αυτιά και παχύ διπλό μανδύα τριχώματος, που το προστατεύει από τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και το χιόνι και χρειάζεται συχνή περιποίηση για να διατηρείται φουσκωτό και αφράτο. Η ουρά του καλύπτεται από πλούσιο μακρύ τρίχωμα και απλώνεται επίπεδη πάνω από την πλάτη. Η μουσούδα του έχει τονισμένο σταμάτημα (στοπ), που δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου μετώπου και τα μάτια του είναι μικρά και αμυγδαλωτά. Το βάρος κυμαίνεται από 1 έως 3 κιλά και το ιδανικό βάρος είναι 1,5 – 2 κιλά. Το ύψος κυμαίνεται από 15 έως 30 εκατοστά. Το Πομεράνιαν έχει μεγάλη ποικιλία σε χρώματα, όπως κόκκινο, λευκό, πορτοκαλί, κρέμ, καφέ, μαύρο, μπλε, και σε μερικές περιπτώσεις δίχρωμο.
Φροντίδα
Η πλούσια χνουδωτή γούνα του Πομεράνιαν χρειάζεται καθημερινό βούρτσισμα. Τα μάτια χρειάζονται καθαρισμό και τα δόντια του συχνή εξέταση γιατί είναι ευαίσθητα. Η φυλή αυτή δεν έχει ανάγκη από καθημερινή άσκηση όμως για να διατηρεί ακμαία την υγεία του καλό είναι να το διατηρούμε στο ιδανικό βάρος που προτείνει ο κτηνίατρος. Ο κύκλος ζωής του είναι περίπου 12-15 έτη.
Η εκτροφή μας αποτελείται από μικρόσωμα Πομεράνιαν εξαιρετικής ποιότητας και μορφολογίας. Είμαστε υπερήφανοι για τα σκυλιά μας γιατί έχουν γραμμές αίματος και προγόνους με πολλές διακρίσεις σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι αποχρώσεις που διαθέτουμε είναι κυρίως κρεμ, μπεζ (σαμπανιζέ), πορτοκαλί και κόκκινο. Βάρος: 1,5 - 3 kgr
Χώρα Προέλευσης: Γερμανία
Aρχικός προορισμός: Γερμανία Δεν τρώει πολύ, πλένεται εύκολα, χωράει παντού και συμφέρει.
Παρά το μικρό του μέγεθος κερδίζει ακόμα και όσους προτιμούν τους μεγαλόσωμους σκύλους. Το Πομεράνιαν έχει διατελέσει στο πλευρό πολλών διασημοτήτων και έχει διαπρέψει σε πολλούς τομείς. Το Πομεράνιαν είναι το μικρότερο μέλος της οικογένειας των Γερμανικών Σπίτς αλλά και του συνόλου των φυλών Σπιτς (όπως Σαμουαγιέντ, Κίσχουντ, Χάσκι Σιβηρίας, Μάλαμουτ, Νορβηγικό Ελκχαουντ, Τσόου Τσόου, κ.α.). Οι πρόγονοί του, πολύ πιο μεγαλόσωμοι, τραβούσαν έλκηθρα και καθοδηγούσαν ταράνδους στην Ισλανδία και στη Λαπωνία.
Πλέον, το μέγεθός του έχει συρρικνωθεί στα 1,5 έως 3 κιλά και το Πομεράνιαν τελεί κυρίως χρέη σκύλου συντροφιάς. Πρόκειται για ένα πανέξυπνο, χαρούμενο, ενεργητικό ζώο, που εκπαιδεύεται εύκολα και βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή. Πολλά Πομεράνιαν έχουν συμμετάσχει με επιτυχία σε αγώνες υπακοής, agility και flyball και κάποια έχουν διατελέσει βοηθοί σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Η εξωτερική εμφάνιση
Το Πομεράνιαν είναι ένα συμπαγές, ενεργητικό μικρόσωμο σκυλάκι, με κοντή πλάτη.
Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής έχει μικρά σηκωμένα αυτιά και παχύ διπλό μανδύα τριχώματος, που το προστατεύει από τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και το χιόνι και χρειάζεται συχνή περιποίηση για να διατηρείται φουσκωτό και αφράτο. Η ουρά του καλύπτεται από πλούσιο μακρύ τρίχωμα και απλώνεται επίπεδη πάνω από την πλάτη. Η μουσούδα του έχει τονισμένο σταμάτημα (στοπ), που δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου μετώπου και τα μάτια του είναι μικρά και αμυγδαλωτά. Το Πομ, όπως το αποκαλούν οι λάτρεις της φυλής, «έρχεται» σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων.
Συχνά βλέπουμε Πομεράνιαν από μέτριες εκτροφές να είναι πιο μεγαλόσωμα από το πρότυπο, με μονό μανδύα τριχώματος και μυτερή μουσούδα χωρίς έντονο στοπ μοιάζοντας περισσότερο με τα Νορβηγικά «ξαδέλφια» τους. Η ιστορία
Πήρε το όνομά του από την επαρχία της Πομερανίας που βρίσκεται στη νότια ακτή της Βαλτικής και ανήκει πλέον στη Γερμανία. Το 1870 αναγνωρίστηκε από τον Αγγλικό Κυνολογικό Ομιλο ο σκύλος Σπιτς. Το 1888 ένα Πομεράνιαν με το όνομα Μάρκο έφτασε στην Αγγλία για να συντροφεύσει τη Βασίλισσα Βικτωρία, οδηγώντας τη δημοτικότητα της φυλής στα ύψη. Λέγεται μάλιστα, ότι η Βασίλισσα ενίσχυσε την προτίμηση για πιο μικρόσωμα Πομ.  ύψος: αρσενικός: 30-36cm | θηλυκό:25-30cm
Βάρος: αρσενικός: 6-9 kg
θηλυκό: 6-8 kg
περιοχή προέλευσης: Κίνα
αρχικός προορισμός: συντροφιά ΡΑΤΣΑ: Παγκ, Μοπς.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Κίνα.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο πρόγονος του σημερινού Παγκ είχε κάνει την εμφάνισή του πριν πολλούς αιώνες στην Ανατολική Ασία. Ήταν το αγαπημένο σκυλί στις Αυλές, στην αρχή της Κίνας και μετά της Ολλανδίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, όταν ήρθε στην Ευρώπη.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μικρόσωμα σκυλιά με ύψος από 25 μέχρι 30 εκ. και βάρος από 6 μέχρι 8 κιλά. Είναι γεροδεμένο σκυλί με μεγάλο, στρογγυλό κεφάλι. Τα μάτια του είναι μεγάλα και σκούρα. Τα αυτιά είναι μικρά, λεπτά, απαλά και διπλωμένα. Η ουρά είναι μικρή και κάνει κουλούρα πάνω από τη λεκάνη. Το δέρμα είναι χαλαρό και δημιουργεί πτυχές στο κεφάλι. Το τρίχωμα είναι λείο, απαλό, κοντό, γυαλιστερό και τα χρώματα είναι μαύρο, βερικοκί, ασημί και φαιοκίτρινο με μαύρη μάσκα.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα χαρούμενο σκυλί που αγαπάει πολύ την οικογένεια και θέλει να γίνει μέλος της. Είναι καλός φίλος των παιδιών και ακούραστος σύντροφος στα παιχνίδια τους. Αν και του αρέσει η ανθρώπινη συντροφιά είναι επιφυλακτικό με τους ξένους.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΠΑΓΚ: Είναι σκυλί που προσαρμόζεται εύκολα και μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα. Έχει ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας από τη ζέστη. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο φαγητό, γιατί ενώ έχει ανάγκη μικρή ποσότητα τροφής είναι λαίμαργο και μπορεί να παχύνει, αφού δεν του αρέσει και η άσκηση. Το τρίχωμά του χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα και συχνό καθάρισμα οι πτυχές του προσώπου του.
Γενική περιγραφή του ΡοτβαιλερΜεγαλόσωμο, γεροδεμένο με δυναμική, στέρεα κατασκευή. Συνδυάζει τις απαραίτητες ικανότητες για να οδηγεί τα βοοειδή σε μεγάλες αποστάσεις και ταυτόχρονα να προστατεύει τους ανθρώπους του – εργασίες που συνεπάγονται δύναμη, ευκινησία και αντοχή. Τρέχει με σιγουριά και δυναμισμό, με μεγάλες δρασκελιές και ορμή. Η έκφραση του προσώπου αντανακλά την αυτοπεποίθησή, την ευγένεια και την ετοιμότητα του ζώου. Φαρδύ κεφάλι, στιβαρός λαιμός, φαρδύ στέρνο, στιβαρό σώμα, βαριά κατασκευή, είναι αρκετά ευκίνητο, χάρη στα λίγο ψηλότερα πίσω πόδια. H καταγωγή των Pοτβάιλερ -μιας από τις αρχαιότερες φυλές σκύλων- είναι από τη Νότια Γερμανία. Πιθανοί απόγονοι των Ρωμαϊκών σκύλων που πέρασαν τις Άλπεις με τις Ρωμαϊκές λεγεώνες προστατεύοντάς-τες και καθοδηγώντας κοπάδια βοοειδών. Με τη διακοπή της χρήσης βοοειδών σε άμαξες και τη γενικευμένη χρήση του σιδηροδρόμου, τον 19ο αιώνα, η φυλή κινδύνεψε να χαθεί. Στις αρχές του 20ου αι. άρχισε να χρησιμοποιείται από την αστυνομία. Σήμερα είναι μια από τις πιο δημοφιλείς φυλές. Eξωτερικά χαρακτηριστικά του ροτβαιλερ: Tο χρώμα του είναι μαύρο, με σαφώς προσδιορισμένα σημάδια σε χρώμα σκουριάς (ή καστανό) σε συγκεκριμένα σημεία. Eίναι σκυλί μεγάλου μεγέθους, με ύψος που στα αρσενικά ξεπερνάει συχνά τα 65 εκ. στο ακρώμιο (και τα 60 στα θηλυκά). Tο τρίχωμά του, πυκνό, τραχύ, δεν απαιτεί μεγάλη περιποίηση και το μόνο που ζητά είναι περιοδικό βούρτσισμα για την απομάκρυνση των νεκρών τριχών. Xαρακτήρας ενος Ροτβαιλερ: Aν θέλουμε να μιλήσουμε για ένα χαρακτηριστικό του, αυτό ίσως είναι η έμφυτη επιθυμία του να προστατεύσει το σπίτι, την οικογένεια και γενικά το χώρο του. Tο Ροτβάιλερ φτάνει στα άκρα αν νιώσει πως η οικογένειά του κινδυνεύει. Πρόκειται για ένα σκυλί έξυπνο, σκληρό που προσαρμόζεται εύκολα, αρκετά ήρεμο αλλά ταυτόχρονα με μεγάλη αυτοπεποίθηση, γενναίο και τολμηρό. Δεν είναι ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο, ούτε μπορεί να χαρακτηριστεί “στοργικό” και φυσικά, ως γνήσιος φύλακας, δεν κάνει φιλίες γρήγορα και με οποιονδήποτε. Eίναι επίσης πεισματάρικο και αρκετά κυριαρχικό (ιδιαίτερα τα αρσενικά) με έντονες τάσεις να επιβάλλεται στους γύρω του. Aυτό σημαίνει πως απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην κοινωνικοποίηση και την εκπαίδευση του σκύλου. Γενικά επιφυλακτικό στις αντιδράσεις του, περιμένει την εξέλιξη καταστάσεων, πριν ανταποκριθεί. Δεν μπορούμε εύκολα να του εμπιστευτούμε μικρά σκυλιά ή γάτες -κυρίως σε αρσενικό σκύλο. Eκπαίδευση ενος Ροτβαιλερ: Mια τόσο δυναμική φυλή, χρειάζεται κοινωνικοποίηση από νωρίς και πολλή ανθρώπινη συντροφιά. H συνεχής και συνεπής εκπαίδευση καθώς και η καθημερινή άσκηση είναι απαραίτητες για να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό και να γίνει ένα πιστό μέλος της οικογένειας και εξαίρετος φύλακας. H επίμονη εκπαίδευση υπακοής - ιδιαίτερα αν υπάρχουν μικρά παιδιά στο σπίτι - είναι απαραίτητη και απαιτεί προσοχή καθώς, αν αποτύχει, μπορεί το ροτβάιλερ να εξελιχθεί σε ιδιαίτερα επιθετικό και κυριαρχικό ζώο. Eυτυχώς, πρόκεται για μια φυλή που μαθαίνει γρήγορα... Λόγω της φύσης του, δεν έχει ανάγκη από πρόσθετη εκπαίδευση προκειμένου να είναι ένας θαυμάσιος φύλακας. Xρειάζεται καθημερινά αρκετή σωματική άσκηση και μεγάλη πνευματική δραστηριότητα σε συνδυασμό με μαθήματα υπακοής. Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να… εξαντλήσετε αυτό το δυνατό ζώο. Eιδικές Iκανότητες: Προστασία χώρου, σωματοφύλακας, αστυνομικός, σκύλος εργασίας. Πολύ καλός σκύλος γενικών καθηκόντων (με τη σωστή εκπαίδευση και μεταχείριση). Ένας σκύλος κατάλληλος για... Aφεντικό υπεύθυνο, δυναμικό, ήρεμο, ικανό να ηγηθεί της αγέλης. Αν αποτύχει, αρχηγός θα γίνει ο σκύλος γι’ αυτό και λέμε πως ένα αρσενικό Rott δεν είναι ζώο κατάλληλο για όλους. Προσέξτε στην ανατροφή και την εκπαίδευσή του - μην τον αφήσετε ούτε στιγμή να σκεφτεί πως αυτός είναι τ’ αφεντικό - και θα σας ανταμείψει με το παραπάνω με την αφοσίωση και την υπακοή του. H αντοχή του στο κρύο είναι μέτρια και μικρή στη ζέστη. Mπορεί να ζήσει έξω στο εύκρατο ελληνικό κλίμα. Ποτέ μην το περιορίσετε στην πίσω αυλή ή την ταράτσα γιατί τείνει να γίνει ιδιαίτερα επιθετικό -κυρίως αν δεν έχει αρκετή συναναστροφή με ανθρώπους ή αν τον ενοχλούν και τον βασανίζουν παιδιά και άλλα σκυλιά της γειτονιάς. Σχετικά αδρανής στο εσωτερικό του σπιτιού, Θα τα πάει καλά σε διαμέρισμα, αν παίρνει την άσκηση που χρειάζεται.
Saint Bernard - Αγ. Βερνάρδου |
|
|
|
Ύψος θηλυκά: 65-80cm
Ύψος αρσενικά: 70-90cm
Βάρος: 50-90kg
Χώρα Προέλευσης: Ελβετία Ένας σκύλος θρύλος, ταυτισμένος με τις χιονισμένες πλαγιές των Άλπεων και τα βαρελάκια με κονιάκ δεμένα στο λαιμό του. Ένας ήρεμος γίγαντας, ακούραστος βοηθός των κουρασμένων ταξιδιωτών στις ελβετικές πλαγιές. Είναι ένας από τους πιο μεγαλόσωμους σκύλους εργασίας, με επιβλητικό παρουσιαστικό και θαυμάσιο χαρακτήρα. Ένα σκυλί των «βουνών» της Ελβετίας που αν και θεωρείται πλέον «πολίτης του κόσμου» παραμένει ταυτισμένος με το χιόνι και τις αφιλόξενες πλαγιές. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ελβετία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο σκύλος αυτός κατάγεται από τα σκυλιά που, πριν 2.000 χρόνια, είχαν μαζί τους οι ρωμαίοι πολεμιστές, και αφού διασταυρώθηκε με τις τοπικές ράτσες δημιουργήθηκε ο γνωστός διασώστης των Άλπεων που βρίσκει τον πληγωμένο ή τον χαμένο ξένο, τον βοηθά να βρει τις αισθήσεις του και τον κρατά ζεστό. Επειδή έχει δυνατή όσφρηση μπορεί να εντοπίσει άνθρωπο κάτω από μέτρα χιονιού. Οφείλει το όνομά του στη Μονή του Αγίου Βερνάρδου που εκτρέφει τέτοια σκυλιά και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα για να ψάξουν και να σώσουν τον ταξιδιώτη μόλις παραστεί ανάγκη, έχοντας δεμένο στο λαιμό τους βαρελάκι με κονιάκ για να μπορέσει να πιεί και να ζεσταθεί ο διασωθείς.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μεγαλόσωμα σκυλιά με ύψος από 65 μέχρι 80 εκ. και βάρος από 50 μέχρι 90 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Είναι δυνατό και εντυπωσιακό σκυλί με ογκώδες και βαρύ κεφάλι. Τα σκούρα μάτια δείχνουν φιλική διάθεση. Τα αυτιά είναι ψηλά στο κεφάλι και κρέμονται. Η ουρά είναι φαρδιά, μακριά και χοντρή. Το πλούσιο τρίχωμα είναι δυο ειδών: κοντό και μακρύ, το κοντό είναι λείο και σκληρό ενώ το μακρύ είναι μεσαίου μάκρους, λείο ή ελαφρά κυματιστό. Το χρώμα είναι λευκό με κόκκινο. ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι φιλικό σκυλί, που αγαπά την οικογένεια και ιδιαίτερα τα παιδιά. Συνυπάρχει με άλλα ζώα και δεν γαβγίζει συχνά. Είναι γενναίο, υπάκουο, πιστό και αφοσιωμένο σκυλί που εκπαιδεύεται εύκολα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΒΕΡΝΑΡΔΟΥ: Είναι σκύλος που το τρίχωμά του χρειάζεται βούρτσισμα, κοιμάται εκτός σπιτιού, χρειάζεται μεγάλη ποσότητα τροφής και αρκετή άσκηση. Μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα αλλά πρέπει να έχει μεγάλους χώρους. Υποφέρει από τη ζέστη. Χρειάζεται από νωρίς να κοινωνικοποιηθεί και επειδή είναι μεγαλόσωμο σκυλί πρέπει να εκπαιδευτεί.
 ΙΣΤΟΡΙΑ:
Για αιώνες το Κινέζικο Shar Pei βρίσκονταν αποκλειστικά στις επαρχιακές πόλεις της Νότιας Κίνας. Το πιθανότερο μέρος της προέλευσής του είναι η περιοχή Kwum Tung ενώ, υπάρχουν ενδείξεις, από διάφορα αγαλματίδια που βρέθηκαν μέσα σε τάφους, ότι η φυλή υπήρχε από την εποχή της Δυναστείας των Χαν (202 π.Χ – 200 μ.Χ). Αυτά τα σκυλιά χρησιμοποιούνταν από τους χωρικούς για να προσέχουν τα κοπάδια, για φύλακες στο σπίτι, ακόμα και για κυνομαχίες. Πιθανότατα να έχουν στο αίμα τους κάτι από Chow-Chow εξαιτίας του μπλέ-μαύρου χρωματισμού της γλώσσας, ενώ διαθέτουν και έντονα στοιχεία από Μαστίφ. Μετά την καθιέρωση της Κίνας ως κομμουνιστικού κράτους, η εκτροφή των φυλών παραγκωνίστηκε. Αν δεν υπήρχαν οι προσπάθειες του Matgo Law τα Shar Pei δε θα υπήρχαν στις μέρες μας. Εξαιτίας της αφοσίωσής του στη φυλή, ένας μικρός αριθμός μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στο τέλος της δεκαετίας του ‘60 και αρχές του ‘70. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Κίνα.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Ειδώλια που έχουν βρεθεί με την μορφή του σε τάφους χρονολογούνται μεταξύ 2ου αι. π.Χ και 2ου αι. μ.Χ. Την εποχή του Μάο η κατοχή σκύλου θεωρήθηκε απόδειξη πλούτου και θα εξαφανιζόταν αν δεν αναλάμβαναν την διάσωση Αμερικάνοι και Καναδοί εκτροφείς. Στην πατρίδα του το χρησιμοποιούσαν σαν φύλακα, στο κυνήγι και σε κυνομαχίες, στην δυτικό κόσμο είναι περισσότερο γνωστό σαν σκύλος συντροφιάς.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι μεσαίου μέγεθος σκυλί με ύψος από 40 μέχρι 51 εκ. και βάρος από 18 μέχρι 30 κιλά. Είναι γεροδεμένο με τετράγωνη δομή ζώο με μεγάλο κεφάλι γεμάτο λεπτές πτυχές. Τα μικρά μάτια είναι ανάλογα με το χρώμα του σκύλου, σκούρα αν είναι σκουρόχρωμο, και ανοιχτά αν είναι ανοιχτόχρωμο. Τα αυτιά βρίσκονται ψηλά στο κεφάλι, κλίνουν προς τα εμπρός, είναι μικρά, τριγωνικά και σε απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά είναι χοντρή και στρογγυλή. Έχει εκ γενετής πολλές πτυχές, που οι περισσότερες παραμένουν και αφού ενηλικιωθεί. Το τρίχωμα είναι πολύ κοντό και τραχύ. Συνήθως είναι φαιοκίτρινο αλλά μπορεί να έχει όλα τα χρώματα εκτός του άσπρου, δεν έχει επίσης σημάδια ή κηλίδες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα ήρεμο, ανεξάρτητο και φιλικό σκυλί. Αφοσιώνεται στην οικογένεια, συνυπάρχει με ζώα που γνωρίζει από κουτάβι και είναι επιφυλακτικό με τους ξένους.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΣΑΡ ΠΕΪ: Χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη και η εκπαίδευσή του απαιτεί επιμονή. Προσαρμόζεται εύκολα και του αρέσουν τα παιχνίδια. Είναι λιτοδίαιτο και χρειάζεται καθημερινή άσκηση.
 H εμφάνισή του τα λέει όλα και αποκαλύπτει την ιστορία ενός σκύλου εργασίας που έχει εκτραφεί και χρησιμοποιηθεί για την καθοδήγηση κοπαδιών και θα μπορούσε να ρισκάρει και τη ζωή του για να σας προστατεύσει. O Σνάουτσερ γίγαντας δεν είναι ένας πραγματικά γιγαντόσωμος σκύλος, ωστόσο ο χαρακτηρισμός «γίγαντας» χρησιμοποιείται για να το διαχωρίσει από τις άλλες δύο συγγενείς φυλές, το μεσαίο ή standard Σνάουτσερ και το Σνάουτσερ μινιατούρα, που προσομοιάζουν πολύ, αλλά αναγνωρίζονται - και είναι - τρεις διαφορετικές φυλές. Kαταγωγή
H καταγωγή της φυλής όλων των Σνάουτσερ παραπέμπει στη Nότιο Γερμανία και δη στη Bαυαρία και το Bούρτεμπεργκ. H πρωτότυπη φυλή από τις τρεις συγγενείς, το στάνταρτ Σνάουτσερ, απεικονίζεται τουλάχιστον από το 1492, όχι μόνο ως σκύλος του σπιτιού και μέλος της οικογένειας αλλά και ως εξολοθρευτής - κυνηγός τρωκτικών (terrier) και φύλακας. Προφανώς, όλα τα Σνάουτσερ κατάγονται από το μεσαίο Σνάουτσερ το οποίο επιπλέον χρησιμοποιούνταν ως κουβαλητής προϊόντων στην αγορά με ειδικά προσαρτημένο αμαξίδιο. Mε το πέρασμα των χρόνων ο γίγαντας εξελίχθηκε, με απώτερο σκοπό να διατηρήσει το ένστικτο της αγάπης προς την οικογένεια και να συνδυάσει τις αρετές ενός καθαρόαιμου φύλακα, μεγαλύτερου σε μέγεθος και πραγματικά ικανού μέχρι και να οδηγήσει κοπάδια αγελάδων στην αγορά. Για το λόγο αυτό πιστεύεται ότι διασταυρώθηκε με μεγαλύτερες φυλές όπως ο μαύρος Mεγάλος Δανός ή Mολοσσός και άλλες σκληρότριχες ποιμενικές φυλές (μερικοί υποστηρίζουν πως ο γίγαντας έχει άμεση συγγένεια με το Mπουβιέ της Φλάνδρας). H είσοδος των τρένων στη ζωή των ανθρώπων άφησε “χωρίς δουλειά” αυτόν τον μεγαλόσωμο σκύλο, που μάλιστα ονομάζονταν και «σκύλος του Mονάχου», αφού τα κοπάδια πλέον μεταφέρονταν με τρένα. Oι κτηνοτρόφοι δεν μπορούσαν πια να συντηρούν αυτά τα ζώα και τότε η φυλή «ενδήμησε» στις πόλεις ως σκύλος – σύντροφος και πάντα φύλακας και μετονομάστηκε σε «σκύλος του χασάπη» μιας και η πύλη εισόδου στο αστικό περιβάλλον ήταν οι κρεαταγορές, τα χασάπικα αλλά και οι μπιραρίες. Aργότερα, οι γίγαντες, που έως τότε δεν ήταν γνωστοί εκτός Γερμανίας, με τον A’ παγκόσμιο πόλεμο, έγιναν δημοφιλείς ανά τον κόσμο, μιας και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως ως αγγελιοφόροι, σκύλοι αστυνομίας κλπ. Mάλιστα ήταν τόσες οι απώλειες κατά τους πολέμους που η φυλή κινδύνεψε με εξαφάνιση και επιβίωσε μόνο χάρη στην προσπάθεια αφοσιωμένων εκτροφέων. Tα πρώτα δείγματα της φυλής εξήχθησαν στην Αμερική το 1920 και έως το 1930 μερικά από τα καλύτερα δείγματα της βρέθηκαν πλέον και στα χέρια Aμερικανών εκτροφέων. > H φυλή σήμερα
Όπως διαφαίνεται καθαρά από την καταγωγή της φυλής, πρόκειται για ένα σκύλο εργασίας που κατά την παγκόσμια κυνολογική ομοσπονδία (F.C.I) κατατάσσεται στην ομάδα 2 (όπως τα Nτόπερμαν, τα Mπόξερ κ.α) Πρόκειται για έναν συμπαγή, δυνατό, πανέξυπνο, αξιόπιστο, άγρυπνο και καχύποπτο με τους ξένους σκύλο. Η εμφάνισή του δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ρόλο του. Ίσως ό,τι πιο χαρακτηριστικό για τη φυλή είναι η μουσούδα του, μια και στα γερμανικά σναουτ σημαίνει «μουσούδα». Aυτή, λοιπόν, η εμφάνισή του χαρακτηρίζεται από τα μουστάκια (μούσι) που περιβάλλουν το ρύγχος του και συμπληρώνεται από τα έντονα φρύδια του. Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής του, είναι ένας σκληρότριχος σκύλος και υπάρχει σε δύο χρωματικές ποικιλίες: μαύρο και Aλατοπίπερο (βλ. Πρότυπο φυλής). O γίγαντας είναι ένας πανέξυπνος και ικανότατος, καθαρόαιμος φύλακας, που αισθάνεται ότι ο σκοπός της ζωής του είναι να προστατεύει την οικογένειά του, την περιοχή και το σπίτι του. Δε χρειάζεται – και ίσως δεν πρέπει – καν να τον εκπαιδεύσετε γι’ αυτό! Tα ένστικά του έρχονται τελείως φυσικά καθώς μεγαλώνει και εκφράζει εύκολα και καθαρά την καχυποψία του και την προσοχή του προς τους ξένους, με ένα χαμηλό, χαρακτηριστικό γρύλισμα. Eίναι σκυλιά που παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά και δεν «κουνάνε εύκολα την ουρά τους» στους ξένους. Ωστόσο, γρήγορα μαθαίνουν να ξεχωρίζουν τους ξένους από τους φίλους και τους συγγενείς και η εκτίμησή τους γι’ αυτούς είναι έκδηλη, αρκεί να σας επισκέπτονται συχνά... Έχουν έντονη αίσθηση ιδιοκτησίας και κυριαρχίας της περιοχής τους και κάθε γίγαντας περιμένει και διεκδικεί έντονα να είναι το Nο1 και πρέπει να είναι το Nο1. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση να περιμένετε από τον αρσενικό σας γίγαντα να ανέχεται άλλον αρσενικό σκύλο στην περιοχή του! Eπιπλέον, είναι ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος σκύλος, όχι αδύναμος, αλλά ένας σκύλος που αφουγκράζεται, καταγράφει και ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα από το περιβάλλον του αλλά και στη δική σας διάθεση ή ακόμη και συναισθηματική κατάσταση. Eξ’ ού και αυτός ο σκληροτράχηλος «παντός καιρού» προστάτης μπορεί να διαθέτει και ελαφρώς αντιφατική προσωπικότητα! Θα τον δείτε μερικές φορές, ξαπλωμένο ήσυχα, απλά να σας παρακολουθεί και μάλλον θα είναι κατηφής αν εσείς είστε στεναχωρημένοι. Θέλει απλώς να βρίσκεται κοντά σας και η παρουσία του να εμπλέκεται στη ζωή σας όσο περισσότερο γίνεται. Mερικοί ιδιοκτήτες βρίσκουν αυτό του το χάρισμα, καταπληκτικό ενώ άλλοι θεωρούν ότι μπορεί, υπό συνθήκες, η εξυπνάδα του να είναι καταπιεστική. Eίναι ιδιαίτερα ενεργητικός και χρειάζεται άσκηση, όπως επίσης χρειάζεται και ενδιαφέροντα γιατί σε περιβάλλον αδιαφορίας βαριέται εύκολα και πλήττει. Σε αυτήν την περίπτωση, η ανάγκη του να εκφράσει την ενεργητικότητα του μπορεί να γίνει αρνητική. Mην αγοράσετε ποτέ ένα γίγαντα μόνο και μόνο επειδή τον είδατε από μακριά ή σε φωτογραφίες, ούτε καν επηρεαζόμενοι από τους λάτρεις της φυλή, όπως ο γράφων, (κάτι που ούτως ή άλλως ισχύει για όλες τις φυλές). Δείτε τον από κοντά, ζήστε τον όσο μπορείτε, παρακολουθήστε τον σε εκθέσεις μορφολογίας σκύλων αλλά, το σημαντικότερο, δείτε τον στο σπίτι του. Mόνο αν περάσετε λίγο χρόνο μαζί του και με ιδιοκτήτες του θα καταλάβετε τι σημαίνει να ζείτε μαζί του. O χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία ενός μεγαλόσωμου σκύλου είναι πάντα εξαιρετικά σημαντικός για πολλούς λόγους: ένας τέτοιος σκύλος πρέπει να είναι πάντα υπό έλεγχο και σε πολύ καλή συνεργασία με τον ιδιοκτήτη του. Eάν δεν εκπαιδευτεί και δεν κοινωνικοποιηθεί σωστά μπορεί να είναι ακόμη και επικίνδυνος. Oι γίγαντες είναι δυνατόν να έχουν σχετικά διαφορετικές προσωπικότητες ανάλογα με την εκτροφή τους και τις «γραμμές αίματος» που κουβαλούν. Kαι για τούτο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, να εξηγήσετε τις προθέσεις σας και τις προσδοκίες από έναν σκύλο στον εκτροφέα του. Mερικοί εκτροφείς εκτρέφουν κυρίως σκύλους με εργασιακό προσανατολισμό, με λιγάκι σκληρότερο ταμπεραμέντο που ίσως δεν είναι οι ιδανικοί σκύλοι οικογένειας. Άλλοι εκτρέφουν ειδικά σκύλους με πιο εύπλαστους χαρακτήρες, ιδανικούς για να συμπληρώσουν την οικογενειακή σας ζωή. Iκανή και αναγκαία συνθήκη για να έχετε ένα γίγαντα – όπως όμως ίσως και για κάθε σκύλο – είναι να δημιουργήσετε και να βρείτε τους πραγματικά σωστούς τρόπους επικοινωνίας μαζί του. Aυτό επιτυγχάνεται μέσω της εκπαίδευσης, που είναι πραγματικά επιτακτική κάθε φορά που πρόκειται για μεγαλόσωμους και δυναμικούς σκύλους. Mε έναν εκπαιδευμένο γίγαντα θα μπορέσετε να ζήσετε στο μάξιμουμ και να απολαύετε τις αρετές της συντροφιάς του. Σε αντίθετη περίπτωση, ενδέχεται να έχετε ένα δυστυχή έως και ανισόρροπο σκύλο, που δε μπορεί παρά να συμπληρώσει μια ανάλογη οικογενειακή ή προσωπική εικόνα. Ένας γίγαντας πρέπει και οφείλει να είναι ελέγξιμος και συνεργάσιμος. H εκπαίδευση είναι κάτι που μπορείτε να επιτύχετε με τη βοήθεια ενός επαγγελματία εύκολα και οικονομικά, όσο και – σε ένα βαθμό – μόνοι σας με τη χρήση κατάλληλων βοηθημάτων (βιντεοταινίες, βιβλία κλπ) Πολλοί γίγαντες αποδεικνύονται εξαιρετικοί με τα παιδιά ωστόσο οι γονείς πρέπει να φροντίζουν πάντα ώστε τα παιδιά να είναι σε θέση να σέβονται επαρκώς το σκύλο, κάτι που για το γράφοντα αποτελεί προϋπόθεση για όλες τις φυλές… Περιποίηση
Tα Σνάουτσερ δε μαδάνε καθόλου και η περιποίηση του τριχώματός τους, εάν δε μας ενδιαφέρει η συμμετοχή του σκύλου μας σε εκθέσεις, είναι αναγκαίο να γίνεται τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, κατά προτίμηση από επαγγελματίες. Aυτός ο τύπος μανδύα μπορεί και πρέπει να «μαδιέται» με μια ειδική τεχνική για να ανανεώνεται. Eάν μας ενδιαφέρει η συμμετοχή του σκύλου μας σε εκθέσεις και η αναπαραγωγή (όπου το ένα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το άλλο) τότε χρειάζεται πραγματικά αρκετή δουλειά, συχνή περιποίηση από εξειδικευμένο επαγγελματία και το τελικά επιθυμητό άρτιο αποτέλεσμα προϋποθέτει γνώση και αρκετή ενασχόληση. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι δυνατόν το τελικό αποτέλεσμα να επιτευχθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Tελικά...
Eάν σας ενδιαφέρει αυτή η φυλή, αναλογιστείτε ότι ενδέχεται να αποκτήσετε ένα επιπλέον μέλος στην οικογένειά σας ή ένα σύντροφο ζωής για τα επόμενα 15 χρόνια περίπου. H ευθύνη απόκτησής του είναι προφανώς σημαντική και πρέπει η ανάλογη απόφαση να είναι προϊόν σκέψης και αντίστοιχης έρευνας. Αποκτήστε ένα Σνάουτσερ μόνο από αξιόπιστο εκτροφέα και ποτέ από κάποιον κατά συνείδηση «κουταβοπαραγωγό» ολκής. Δείτε τα Σνάουτσερ, ζήστε μαζί τους, διαβάστε γι’ αυτά, δείτε τους γονείς τους και συζητήστε με έναν σοβαρό εκτροφέα αλλά και πραγματικούς γνώστες της φυλής για τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της ζωής σας. Tότε μόνο θα μπορέσετε να αποφασίσετε εάν πραγματικά «σας κάνει και του κάνετε» και θα μπορέσετε να διαλέξετε από μία γέννα το κουτάβι που σας ταιριάζει. Ένας σκύλος δεν είναι – και δεν μπορεί να γίνει ποτέ – βιομηχανοποιημένο είδος και ο σωστός γίγαντας για εσάς πρέπει να είναι «προϊόν» συγκεκριμένης και συνειδητοποιημένης εκτροφής.
 ΡΑΤΣΑ: Σιχ Τζου, Σι Τζου, Σιχ Τσου. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Θιβέτ. ΙΣΤΟΡΙΑ: Απόγονος των ιερών σκύλων των μονών του Θιβέτ, που χρησιμοποιούσαν για να διώχνει τα κακά πνεύματα το Σιχ Τζου σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μικρόσωμα κατοικίδια. Το χρυσό του χρώμα το έκανε δημοφιλές στην Κίνα και θεωρείται ότι διασταυρώθηκε με τις ιερές ράτσες της Κίνας δημιουργώντας έτσι το σημερινό Σιχ Τζου. Στην Ευρώπη ήρθε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ανήκει στα μικρόσωμα σκυλιά με ύψος από 25 μέχρι 27 εκ. και βάρος από 5 μέχρι 7 κιλά. Έχει φαρδύ και στρογγυλό κεφάλι, τα μεγάλα αυτιά είναι μακριά, κρεμαστά με πολύ τρίχωμα. Τα μάτια είναι στρογγυλά.σκούρα και σε απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά είναι φουντωτή και γυριστή στην πλάτη. Το τρίχωμα που είναι μακρύ και πυκνό στο κεφάλι και τα αυτιά είναι ιδιαίτερο άφθονο και σχηματίζει “χρυσάνθεμο”. Μπορεί να είναι σε όλα τα χρώματα και ιδανικό είναι να έχει λευκή μάσκα στο πρόσωπο και στην ουρά λευκό άκρο. ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ζωηρό και έξυπνο σκυλί συντροφιάς. Παρά το μέγεθός του διεκδικεί και υπερασπίζεται το χώρο του, του αρέσει η ανθρώπινη συντροφιά και είναι ιδανικός σύντροφος των παιδιών στο παιχνίδι γιατί είναι υπομονετικό και υπάκουο. Δεν γαβγίζει χωρίς λόγο, εκπαιδεύται εύκολα, είναι αφοσιωμένο και πιστό. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΣΙΧ ΤΖΟΥ: Είναι ανεξάρτητο γι' αυτό χρειάζεται εκπαίδευση από κουτάβι και πρέπει να μάθει ποιος είναι ο “αρχηγός” για να μην επιβληθεί. Χρειάζεται καθημερινό βούρτσισμα και επαγγελματική περιποίηση 2 με 3 φορές το χρόνο. Παρά το πλούσιο και μακρύ τρίχωμά του δεν μαδάει. Έχει προσαρμοστεί στη ζωή στην πόλη και κοιμάται εντός σπιτιού. Έχει ανάγκη μικρής ποσότητας τροφής και μια μικρή βόλτα είναι αρκετή για καθημερινή άσκηση. Δεν του αρέσει πολύ η ζέστη και προτιμά τη ζωή μέσα στο σπίτι.
 ΡΑΤΣΑ: Μικρόσωμο Σπιτζ, Μικρόσωμο Σπιτς.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γερμανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Απόγονος της πιο παλιάς ράτσας της Κεντρικής Ευρώπης, είναι μέλος της μεγάλης οικογένειας των Γερμανικών Σπιτζ. Εκτός από καλός φύλακας είναι και σκύλος συντροφιάς.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα μικρόσωμο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 23 μέχρι 29 εκ. Έχει μικρό, τριγωνικό κεφάλι. Τα αυτιά του είναι τριγωνικά, μικρά, κοντά, μυτερά και όρθια ενώ τα σκούρα μάτια του είναι λίγο λοξά. Η ουρά του είναι φουντωτή και ο λαιμός είναι καλυμμένος από πλούσια χαίτη. Το τρίχωμα είναι διπλό, το εξωτερικό είναι μακρύ και ίσιο ενώ το υπόστρωμα είναι κοντό και πυκνό. Τα χρώματά του είναι συνήθως το μαύρο, το καφέ, το λευκό, το πορτοκαλί και το γκρι. Με βάση το ύψος υπάρχουν ακόμη το Σπιτζ Λύκος (ύψ. 43-55 εκ.), το Μεγαλόσωμο Σπιτζ (ύψ. 42-50 εκ.), το Μεσαίο Σπιτζ (ύψ. 30-38 εκ.) και το Σπιτζ Μινιατούρα ή Πομεράνιαν (ύψ. 18-22 εκ.).
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένας πιστό, έξυπνο, υπάκουο αλλά και ζωηρό, επίμονο και ανεξάρτητο σκυλί. Μπορεί να γίνει επιθετικό στα άλλα ζώα. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, αγαπά την οικογένεια και τα μεγάλα παιδιά.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΜΙΚΡΟΣΩΜΟΥ ΣΠΙΤΖ: Προσαρμόζεται στην ζωή της πόλης και κοιμάται μέσα στο σπίτι. Το τρίχωμά του μαδάει και χρειάζεται συχνή περιποίηση. Έχει ανάγκη λίγης ποσότητας τροφής. Χρειάζεται εκπαίδευση και καθημερινά, μέτρια άσκηση.  Το 10ο αιώνα οι Μαγυάροι -νομαδική φυλή- εισέβαλαν στην Ανατολική Ευρώπη και εγκαταστάθηκαν στην Ουγγαρία. Μαζί τους έφεραν σκύλους “φύλακες”, αλλά και κυνηγετικούς σκύλους Λεβριέ (λαγωνικά), που τους χρησιμοποιούσαν στις στέπες της Ουγγαρίας, κυρίως οι βαρώνοι και οι ευγενείς της εποχής, για το κυνήγι μικρών και μεγάλων τριχωτών θηραμάτων. Τα Λεβριέ κυνηγούν με το μάτι. Βλέπουν το θήραμα, τρέχουν πίσω του με μεγάλη ταχύτητα (60 χλμ./ώρα) και σε ελάχιστο χρόνο το πιάνουν ή το σκοτώνουν. Όταν οι βαρώνοι της Ουγγαρίας έδειξαν ενδιαφέρον και για τα φτερωτά θηράματα, χρειάστηκαν πλέον έναν σκύλο φέρμας. Έτσι διασταύρωσαν τα Λεβριέ με Μπρακ και με αυστηρή αναπαραγωγή και επιλογή, δημιούργησαν το Βίζλα με το κοντό τρίχωμα, που το εκτίμησαν πάρα πολύ για τα κυνηγετικά του προσόντα και την άριστη απόδοσή του στη φοβερή ζέστη της στέπας. Γι’ αυτό το λόγο η ράτσα διατηρείται μέχρι σήμερα καθαρόαιμη και αμιγής. Όμως, το Βίζλα με το κοντό τρίχωμα είχε πρόβλημα με το βαρύ χειμώνα της Ουγγαρίας και τις ακραία χαμηλές θερμοκρασίες (-20οC και πάνω), γι’ αυτό το λόγο οι Ούγγροι το διασταύρωσαν με σκληρότριχα σκυλιά και δημιούργησαν την ποικιλία με μακρύ και σκληρό τρίχωμα. Έτσι έχουμε δύο ποικιλίες Βίζλα, την ποικιλία με κοντό τρίχωμα και την ποικιλία με σκληρό τρίχωμα, που διαφέρουν μόνο σ’ αυτό το σημείο, όλα τα υπόλοιπα μορφολογικά και κυνηγετικά χαρακτηριστικά είναι ίδια.Το 1950 άρχισε να γίνεται εισαγωγή του Βίζλα με το κοντό τρίχωμα στην Αμερική, όπου και αναγνωρίστηκε επίσημα από το American Kennel Club έπειτα από 10 χρόνια, δηλαδή το 1960. Οι Αμερικανοί δεν αναγνωρίζουν επίσημα το Βίζλα με το σκληρό τρίχωμα, αλλά στην Ουγγαρία αυτός ο τύπος θαυμάζεται και προτιμάται πιο πολύ από τον άλλο, λόγω της απόδοσής του στο πολύ κρύο.
Δύναμη και κομψότητα
Μεσαίου μεγέθους σκύλος φέρμας με χαρακτηριστική εμφάνιση και παρουσία. Σκληροτράχηλος και δυνατός, αλλά με ελαφριά κατασκευή. Είναι υπάκουος και στοργικός σύντροφος του κυνηγού και όλης της οικογένειας. Ρωμαλέος, με γεμάτο και δυνατό μυϊκό σύστημα, ανθεκτικός, ακούραστος, φιλότιμος και πολύ εργατικός στο κυνήγι, σ’ όλες τις καιρικές και εδαφικές συνθήκες.
Κεφάλι
Ισχνό και μυώδες. Κρανίο μετρίως φαρδύ ανάμεσα στ’ αφτιά, με γραμμή στη μέση, που προχωράει προς το μέτωπο. Stop μέτριο και όχι βαθύ. Η μουσούδα είναι ίσια και έχει το ίδιο μήκος με το κρανίο ή ελαφρώς μικρότερη όταν τη βλέπουμε από πλάγια. Λεπταίνει βαθμιαία από το stop προς το άκρο της μύτης. Δεν πρέπει να έχει σχήμα τσαρουχιού σαν το Πόιντερ, ούτε να είναι κυρτή όπως στο Κούρτσχααρ. Ρουθούνια ελαφρώς ανοιχτά. Μύτη καφέ. Αφτιά λεπτά, μεταξένια και αναλόγως μακριά, που στρογγυλεύουν στις άκρες. Είναι τοποθετημένα αρκετά χαμηλά και κρέμονται κολλημένα στα μάγουλα. Μάτια μεσαίου μεγέθους, τοποθετημένα βαθιά. Η μεμβράνη των βλεφάρων είναι σφιχτή, έτσι δε φαίνεται το άσπρο του ματιού. Το χρώμα της ίριδας είναι το ίδιο με το χρώμα του τριχώματος. Σαγόνια δυνατά με καλή ανάπτυξη, που καλύπτονται πλήρως απ’ τα χείλια.
Σώμα
Λαιμός δυνατός, ίσιος και μυώδης, μετρίως μακρύς, τοξοειδής, χωρίς προγούλι. Πλαταίνει ωραία στους ώμους και καταλήγει μέτρια προς τα πίσω. Αυτή η δομή είναι υποχρεωτική για να υπάρχει ισορροπία με τα μετρίως γωνιώδη μπροστινά πόδια. Το σώμα είναι πολύ δυνατό με αρμονικές αναλογίες. Η ράχη είναι κοντή, τα ακρώμια ψηλά. Η πάνω γραμμή του σώματος είναι ίσια και στρογγυλεύει ελαφρώς στα καπούλια. Το στήθος, μετρίως φαρδύ και βαθύ, καταλήγει στους αγκώνες. Πλευρά σωστά αναπτυγμένα. Η κοιλιά ανεβασμένη ελαφρώς. Η ουρά είναι τοποθετημένη ακριβώς πίσω στο επίπεδο των καπουλιών, χοντρή στη βάση, κομμένη στα 2/3 του μήκους της και στέκεται περίπου σε οριζόντια θέση.
Μπροστινά πόδια
Ωμοπλάτες αναλογικά μακριές και φαρδιές, με κλίση προς τα πίσω και αρκετά κλειστές στην κορυφή. Σκέλη ίσια και μυώδη με κλειστούς αγκώνες. Πόδια σαν της γάτας, στρογγυλά και συμπαγή, με κλειστά δάχτυλα. Πατούσες χοντρές και σκληρές. Τα παράνυχα, αν υπάρχουν, πρέπει να αφαιρούνται.
Πίσω πόδια
Τα πίσω πόδια έχουν καλά αναπτυγμένους μηρούς, κνήμες και κότσια, με μέτριες γωνίες, σε ισορροπία με την κατεύθυνση της ωμοπλάτης προς τα πίσω. Όταν τα βλέπουμε από πίσω, πρέπει να είναι ίσια και παράλληλα και ειδικά τα κότσια.
Τρίχωμα
Τρίχωμα κοντό, απαλό, πυκνό, χωρίς υποτρίχωμα. Στην Ουγγαρία υπάρχει και η ποικιλία με σκληρό τρίχωμα, μουστάκια, γένια (όπως τα Γκριφόν), αλλά δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα απ’ το American Kennel Club.
Χρώμα
Μονόχρωμο, σκούρο χρυσαφί, σε διαφορετικές αποχρώσεις. Λίγο άσπρο στο στήθος και στα δάχτυλα είναι αποδεκτό.
Βάδισμα
Μεγάλος βηματισμός, ελαφρύ, απαλό και χαριτωμένο βάδισμα. Όταν κινείται σε γρήγορο τροχασμό, αφήνει ντορό με μονό χνάρι.
Μέγεθος
Το ιδανικό ύψος στ’ αρσενικά είναι 55-60 cm και στα θηλυκά 53-58 cm, με ανοχή ±3 cm.
 ΡΑΤΣΑ: Βαϊμάρης, Βαϊμαράνερ.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Γερμανία.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Θεωρείται η πιο παλιά κυνηγετική γερμανική ράτσα. Οφείλει το όνομά του στην πόλη Βαϊμάρη γιατί εκεί εκτρεφόταν το τέλος του 18ου αιώνα. Λόγω του χρώματός του λέγεται “γκρίζο φάντασμα” και επειδή το θεωρούσαν πολύτιμο δεν ήταν εύκολο για τον οποιοδήποτε να το αποκτήσει. Το χρησιμοποιούσαν στο κυνήγι ενώ στις μέρες μας εκτός από κυνηγόσκυλο είναι και καλός σύντροφος.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Είναι ένα όμορφο, κομψό σκυλί που δεν περνά απαρατήρητο. Το ύψος του κυμαίνεται από 57 μέχρι 70 εκ. και το βάρος του από 32 μέχρι 40 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Έχει μακρύ και σχετικά φαρδύ κεφάλι με δυνατή μουσούδα. Τα στρογγυλά μάτια είναι λίγο λοξά, και όταν είναι κουτάβι είναι γαλάζια ενώ στη συνέχεια αποκτούν σκούρο ή ανοιχτό κεχριμπαρένιο χρώμα. Τα τοποθετημένα ψηλά αυτιά είναι φαρδιά και μακριά. Η ουρά είναι συνήθως κομμένη και ξεκινά αρκετά χαμηλά. Ως προς το τρίχωμα χωρίζεται σε κοντότριχο, που είναι και το πιο διαδεδομένο, σε μακρύτριχο και σε σκληρότριχο. Το κοντότριχο τρίχωμα είναι πολύ κοντό, λείο και κολλημένο στο σώμα, με σχεδόν ανύπαρκτο υπόστρωμα Το μακρύτριχο τρίχωμα είναι απαλό και μακρύ (μέχρι 5 εκ.), λείο ή κυματιστό και μπορεί να έχει υπόστρωμα. Το χρώμα είναι το γκρι σε όλες τις αποχρώσεις αλλά συνήθως έχει ένα πολύ ιδιαίτερο γκρι-ασημί που εμφανίζεται σπάνια σε άλλες ράτσες, επίσης μπορεί να φέρει στο στήθος λευκές κηλίδες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είναι ένα τρυφερό, πιστό και φιλικό σκυλί που γίνεται εύκολα μέλος της οικογένειας. Είναι επιφυλακτικό στην παρουσία ξένων και είναι έτοιμο να προστατεύσει τον χώρο ή την οικογένεια αν αισθανθεί απειλή.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΒΑΪΜΑΡΗΣ: Είναι κυρίαρχο σκυλί, γι’ αυτό χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη. Δεν είναι εύκολο να συνυπάρχει με άλλα ζώα και χρειάζεται εκπαίδευση αν προστεθεί μωρό στην οικογένεια. Μπορεί να κοιμάται εκτός σπιτιού και επειδή είναι γεμάτο ενέργεια χρειάζεται καθημερινά αρκετή άσκηση.
West Highland - Γουέστ Χάιλαντ |
|
|
|
Γουέστι, Λευκό Τεριέ Δυτικών Χάιλαντ, Γουέστ Χάιλαντ Γουάιτ Τεριέ, Ουέστ Χάιλαντ Ουάιτ Τεριέ, Άσπρο Τεριέ Δυτικών Υψιπέδων H λέξη Τέρριερ προέρχεται από το «Terra» που σημαίνει «γη». Η ονομασία του Τέρριερ περιγράφει βασικά τον «τόπο εργασίας» τους, που ήταν κάτω από τη γη καθώς, η «δουλειά» των μικρόσωμων αυτών σκύλων ήταν να τρυπώνουν στην φωλιά της αλεπούς και του ασβού και να τα ξετρυπώνουν, ακριβώς μπροστά στα τουφέκια των κυνηγών, που περίμεναν απ’ έξω. Ή ακόμα να κρατούν το θήραμά τους ακινητοποιημένο, ανακοινώνοντας με το έντονο γαύγισμά τους την επιτυχία τους.
Τέρριερ υπάρχουν σήμερα «για όλα τα γούστα» και σε όλα τα μεγέθη. Mια από τις πιο μικρόσωμες και δημοφιλείς φυλές είναι τα Λευκό Τέρριερ τον δυτικών Υψιπέδων (West Highland White Terrier).
ΣTO ΠAPEΛΘON
Η πατρίδα του Γουεστ Χαιλαντ των δυτικών υψιπέδων ή πιο απλά του Γουέστι, είναι η Σκοτία και για την ακρίβεια η ορεινή δυτική Σκοτία, το λεγόμενο Χάιλαντ.
Η φύση σε αυτήν την περιοχή είναι άγρια και δύσβατη. Ελάφια, λαγοί και καμπίσιες πέρδικες που ζούσαν εκεί, αποτελούσαν πλούσια τροφή για τα άγρια ζώα.
Η «δουλειά» των προγόνων του Γουεστ Χαιλαντ ή Γουεστι ήταν το κυνήγι αυτών των ζώων.
Οι κυνηγοί χρειάζονταν μικρόσωμα, θαρραλέα σκυλιά, με μεγάλη επιμονή ικανά να ξετρυπώνουν ασβούς και αλεπούδες από τις φωλιές τους.
Βάση παλαιών αγγλικών έγγραφων, κυνηγούσαν στον 19ο αιώνα με τους τότε ακόμα σκουρόχρωμους προγόνους των σημερινών Γουέστι, τα οποία ονομάζονταν (και ονομάζονται ακόμα και σήμερα) Κερν Τέρριερ (Cairn Terrier).
Τα ανοιχτόχρωμα ή λευκά κουτάβια, τα οποία τύχαινε να πέσουν αρκετές φορές σε μια γέννα σκουρόχρωμων κουταβιών, ήταν τότε ανεπιθύμητα και οι κυνηγοί πίστευαν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κυνηγιού.
Ένας, γνωστός εκτροφέας των σκύλων αυτών, με την ονομασία Poltalloch Terrier ήταν ο Colonel Sir Edward Donald Malcom of Poltalloch. Μια μέρα στο κυνήγι του συνέβη το εξής: νομίζοντας ότι πρόκειται για ένα άγριο ζώο (κουνέλι ή αλεπού), τουφέκισε τον αγαπημένο του σκύλο. Aπό τότε αποφάσισε, ότι στο εκτροφείο του θα εκτρέφονταν μόνο λευκά σκυλιά. Άλλες πηγές λένε πάλι ότι στο Poltalloch εκτρέφονταν από την αρχή του 19ου αιώνα λευκά σκυλιά και ποτέ δεν έγινε το περίφημο ατύχημα.
Τα σκυλιά αυτά φημίζονταν για το ταπεραμέντο τους και έγιναν γνωστά με την ονομασία «Poltalloch Τέρριερ» ή «λευκά Κερν Τέρριερ».
Αντίθετα με τις αρχικές αμφιβολίες για τα λευκά σκυλιά, αποδείχτηκε γρήγορα, ότι είναι εξίσου ικανά στο κυνήγι σε σύγκριση με τα «χρωματιστά» εξαδέλφια τους, με το πλεονέκτημα, ότι φαίνονταν πολύ καλά, ακόμα και στο σκοτάδι αλλά και σε άσχημες καιρικές συνθήκες - κάτι όχι ιδιαίτερα σπάνιο στη Σκοτία.
H τελική ονομασία «West Ηighland White Terrier" συμφωνήθηκε στης αρχές του 20ου αιώνα. Τον Οκτώβριο του 1904, ο σκοτσέζικος κυνολογικός όμιλος αναγνώρισε την φυλή ενώ ο βρεταννικός, τρία μόλις χρόνια αργότερα, το 1907.
Είναι ένα χαριτωμένο, μικρόσωμο και γεροδεμένο σκυλί με ύψος που κυμαίνεται από 25 μέχρι 28 εκ. και βάρος από 7 μέχρι 10 κιλά. Έχει δυνατό κεφάλι και η μουσούδα μικραίνει προς την πάντα μαύρη μύτη. Τα σκούρα μάτια είναι σε απόσταση μεταξύ τους. Τα αυτιά είναι μικρά, όρθια και μυτερά, καλυμμένα από κοντό και μαλακό τρίχωμα. Τα πόδια είναι κοντά και η μακριά ουρά, που στέκεται όρθια, έχει άφθονο τρίχωμα. Το τρίχωμα είναι διπλό, μήκους περίπου 5 εκ. με μαλακό, κοντό, χοντρό υπόστρωμα και σκληρό.
Εξωτερικά χαρακτηριστικά Γουεστ Χαιλαντ , ΓουεστιΤα Γουέστι είναι μικρόσωμα, δυνατά σκυλιά με πλατύ, για το μέγεθός τους στέρνο και καλά αναπτυγμένα πλευρά. Ίσια ράχη και δυνατά μυώδη πίσω άκρα, τα οποία εκφράζουν με πολύ καλό τρόπο τον εξαίρετο συνδυασμό δύναμης και ενεργητικότητας .
Χρώμα και τρίχωμα
Τα Γουέστι έχουν διπλό μανδύα και είναι πάντοτε λευκά. Ο εξωτερικός μανδύας αποτελείται από τραχύ τρίχωμα με περίπου 5 εκατοστά μάκρος, χωρίς να σχηματίζει μπούκλες ή κύματα. Ο υπομανδύας είναι σαν γούνα, κοντός, μαλακός και πυκνός. Ο μονός μανδύας είναι άκρως ανεπιθύμητος. Iδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στο κούρεμα καθώς, με την χρήση μηχανής από μη γνώστες της φυλής καταστρέφεται η υφή αλλά και η ποιότητα του τριχώματος.
Χαρακτήρας και συμπεριφορά
Το Γουεστ Χαιλαντ είναι ιδανικός οικογενειακός σκύλος. Οι τυπικές ιδιότητές του, η σπιρτάδα, η ζωηράδα, η εξυπνάδα, η ευγένεια και η πονηράδα, αποτελούν όλα μαζί στοιχεία του χαρακτήρα του και τον καθιστούν αληθινά αξιαγάπητο.
Ιδανικός σκύλος για παιδιά, - ξεχωρίζει για την αρκετά μεγάλη υπομονή του (που έχει και αυτή όρια βέβαια). Είναι ισορροπημένος, χωρίς να είναι βαρετός και δίνει τα πάντα για ένα καλό παιχνίδι με τους αγαπημένους του ανθρώπους του.
Τοέντονο του ταμπεραμέντο καθιστά το τολμηρό Γουέστι κατάλληλο για φύλακα, οποίος προειδοποιεί αποτελεσματικά για τον κάθε εισβολέα.
Το Γουεστ Χαιλαντ είναι ένας σκύλος με μεγάλη αυτοπεποίθηση, γεμάτος ζωντάνια και αστείρευτη ενεργητικότητα.
Yorkshire Terrier - Γιορκσαιρ Τεριε – Γιορκι |
|
|
|
ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Γιόρκι, Τεριέ Γιορκσάιρ.
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Μεγάλη Βρετανία.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η ιστορία του Γιόρκι ξεκινά στις αρχές του 19ου αιώνα όταν οι άγγλοι ανθρακωρύχοι θέλησαν να δημιουργήσουν μικρόσωμα σκυλιά για να κυνηγάνε τα ποντίκια και τα άλλα ζώα στις στοές των ανθρακωρυχείων. Άλλοι λένε ότι κυνηγετικά σκυλιά Τεριέ ακολούθησαν τους σκωτσέζους υφαντουργούς στην Βόρεια Αγγλία, εκεί διασταυρώθηκαν με άλλες μικρόσωμες ράτσες και έτσι οι εργάτες που ήθελαν για τα μικρά καλύβια τους μικρόσωμα σκυλιά για να μπορούν να ζουν μαζί και να εξολοθρεύουν τα τρωκτικά δημιούργησαν το Τεριέ Γιορκσάιρ που σήμερα είναι σκυλί “σαλονιού”και πολύ καλός σύντροφος.
Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟΡΚΣΑΪΡ ΤΕΡΙΕ.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Αν και τώρα είναι σκύλος συντροφιάς έχει έμφυτο το ένστικτο του κυνηγού. Είναι χαρούμενο, ενεργητικό, έξυπνο, ανεξάρτητο και απαιτητικό σκυλί. Είναι επιφυλακτικό με τούς ξένους, αποζητά την συντροφιά της οικογένειας και γίνεται καλός συμπαίχτης στα μεγαλύτερα παιδιά. Δεν συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια και μπορεί να γίνει επιθετικό αν αισθανθεί ότι απειλείται ο χώρος του, χωρίς να υπολογίσει το μέγεθός του. Του αρέσει να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος, δεν αντέχει την μοναξιά, είναι σε εγρήγορση και με το επίμονο γάβγισμά του θα μας ειδοποιήσει για απρόσκλητους επισκέπτες. Το μακρύ και πλούσιο τρίχωμά του χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση και προστασία και επίσης καθημερινό βούρτσισμα. Δεν κάνει για πολύ μικρά παιδιά, και έχει ανάγκη την ανθρώπινη συντροφιά. Έχει προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης, κοιμάται μέσα στο σπίτι και έχει ανάγκη μικρής ποσότητας τροφής.. Όταν είναι μικρό είναι περισσότερο δραστήριο ενώ γίνεται πιο ήσυχο καθώς μεγαλώνει. Επειδή είναι υπερδραστήριο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη άσκηση. Η εκπαίδευσή του πρέπει να είναι συχνή και επίμονη αφού μαθαίνει εύκολα, και με το πέρασμα του χρόνου προσαρμόζεται στις συνθήκες του περιβάλλοντος που ζει.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Γιόρκι είναι μικρόσωμο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 18 μέχρι 23 εκ. και το βάρος του δεν υπερβαίνει τα 3,5 κιλά. Έχει μικρό κεφάλι, με πλούσιο πυρρόξανθο τρίχωμα πολύ πιο μακρύ από τον κορμό, που καταλήγει σε μικρή μαύρη μύτη. Τα μάτια είναι σκούρα και τα αυτιά είναι μικρά, σχήματος V, όρθια καλυμμένα από κοντό, σκούρο πυρρόχρωμο τρίχωμα. Η ουρά είναι καλυμμένη με πλούσιο τρίχωμα σκουρότερο από το υπόλοιπο σώμα. Το τρίχωμα είναι μακρύ, φτάνει στο έδαφος, ίσιο, γυαλιστερό και θυμίζει μετάξι. Στον κορμό έχει χρώμα σκούρο μπλε ατσαλιού.
Γενική εμφάνιση του Γιορκσαιρ Τεριε – ΓιορκιΜακρύτριχη φυλή. Ο μανδύας, αρκετά ίσιος, κρέμεται στο ίδιο μήκος σε κάθε πλευρά, σχηματίζοντας μια χωρίστρα που εκτείνεται από τη μύτη ως την άκρη της ουράς. Πολύ συμπαγής και τακτικού περιγράμματος σκύλος, κινείται πολύ "καμαρωτά", δίνοντας την εντύπωση ότι έχει συναίσθηση της σπουδαιότητάς του. Το γενικό περίγραμμα δίνει την εντύπωση του σφριγηλού και καλοσχηματισμένου σκύλου.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Άγρυπνος, έξυπνος μικρόσωμος τέρριερ.
ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ
Πνευματώδης και εύψυχος.
ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΚΡΑΝΙΟ
Μάλλον μικρό και επίπεδο, όχι πολύ προεξέχον ή στρογγυλό κρανίο, ούτε πολύ μακρύ ρύγχος, μύτη μαύρη.
ΜΑΤΙΑ
Μεσαίου μεγέθους, σκούρα, αστραφτερά, με διαπεραστική έξυπνη έκφραση και τοποθετημένα ώστε να κοιτάζουν ευθεία εμπρός. Όχι προεξέχοντα. Το περίγραμμα των βλεφάρων σκούρου χρώματος.
ΑΥΤΙΑ
Μικρά, σε σχήμα V, φέρονται όρθια, όχι πολύ μακριά το ένα από το άλλο, καλυμμένα με κοντό τρίχωμα, χρώματος πολύ σκούρου, πλούσιου πύρινου.
ΣΤΟΜΑ
Τέλειο, κανονικό και πλήρες κλείσιμο ψαλίδι, δηλ. τα επάνω δόντια υπερκαλύπτουν εξ' επαφής τα κάτω δόντια και είναι τετράγωνα τοποθετημένα προς τις σιαγόνες. Δόντια καλά τοποθετημένα με ισομήκεις μεταξύ τους γνάθους.
ΛΑΙΜΟΣ
Ικανό μήκος.
ΜΠΡΟΣΤΙΝΑ ΣΚΕΛΗ
Καλά κεκλιμένες ωμοπλάτες, σκέλη απόλυτα ίσια, καλά καλυμμένα με μανδύα πλούσιου χρυσαφένιου πύρινου μερικών τόνων ανοιχτότερου στις άκρες απ' ότι στις ρίζες, που δεν εκτείνεται στα μπροστινά σκέλη ψηλότερα από τον αγκώνα.
ΚΟΡΜΟΣ
Συμπαγής, με μέτριο άνοιγμα πλευρών, καλή οσφύς. Επίπεδη ράχη.
ΠΙΣΩ ΣΚΕΛΗ
Σκέλη αρκετά ίσια όταν τα κοιτάζουμε από πίσω, μέτρια γωνίωση στο γόνατο. Καλά καλυμμένα με μανδύα πλούσιου χρυσαφένιου πύρινου μερικών τόνων ανοιχτότερου στις άκρες απ' ότι στις ρίζες, που δεν εκτείνεται στα πίσω πόδια ψηλότερα από την κνήμη.
ΠΕΛΜΑΤΑ
Στρογγυλά, νύχια χρώματος μαύρου.
ΟΥΡΑ
Κόβεται εθιμικά σε μέτριο μήκος, με άφθονο τρίχωμα, πιο σκούρου μπλε χρώματος απ' ότι ο υπόλοιπος κορμός, ιδιαίτερα στην άκρη της ουράς. Φέρεται ελαφρώς υψηλότερα από το επίπεδο της ράχης.
ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ/ΚΙΝΗΣΗ
Ελεύθερη, με ώθηση, ευθύγραμμη κίνηση μπρος και πίσω, διατηρώντας την επίπεδη γραμμή ράχης.
ΜΑΝΔΥΑΣ
Το τρίχωμα στον κορμό αρκετά μακρύ, απόλυτα ίσιο (όχι κυματιστό), στιλπνό, φίνα μεταξωτή υφή, όχι χνουδωτή. Το τμήμα του μανδύα στην κορυφή του κεφαλιού μακρύ, πλούσιου χρυσαφένιου πύρινου χρώματος, βαθύτερου τόνου στις πλευρές του κεφαλιού, στην περιοχή της ρίζας των αυτιών και στο ρύγχος, όπου θα πρέπει να είναι πολύ μακρύ. Το πύρινο στο κεφάλι δε θα πρέπει να εκτείνεται προς το λαιμό, ούτε οποιεσδήποτε μαύρες ή σκούρες τρίχες να αναμειγνύονται με οποιοδήποτε σημείο πύρινου χρώματος.
ΧΡΩΜΑ
Σκούρο μπλε ατσάλινο (όχι ασημί μπλε), εκτεινόμενο από το ινίο μέχρι τη ρίζα της ουράς ποτέ αναμειγνυόμενο με υπόξανθες, χάλκινες ή σκούρες τρίχες. Το τρίχωμα στο στήθος, πλούσιο, φωτεινό πύρινο. Όλες οι πύρινες τρίχες σκουρότερες στις ρίζες απ' ότι στη μέση, καταλήγοντας σε ακόμη ανοιχτότερου τόνου χρώμα στις άκρες.
ΜΕΓΕΘΟΣ
Βάρος: μέχρι 3.5 κιλά (8.lb).
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ
Οποιαδήποτε απόκλιση από τα προαναφερόμενα σημεία θα πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η σοβαρότητα με την οποία το ελάττωμα θα πρέπει να εκτιμάται θα πρέπει να είναι σε απόλυτη αναλογία με τη βαθμίδα του.
Σημείωση
Τα αρσενικά Γιορκσαιρ Τεριε – Γιορκι θα πρέπει να έχουν δύο εμφανείς όρχεις πλήρως κατεβασμένους μέσα στο όσχεο. **** **** από www.dogcenter.gr
|
|
|
Έχοντας το όνομά μίας πόλης της νήσου Χόνσου (Honshu), ενός από τα βόρεια νησιά της Ιαπωνίας, το Ακίτα ήταν ένα αθλητικό σκυλί των ευγενών Οίκων. Κάθε Σογκούν διατηρούσε μιά εκτροφή αυτού του μεγάλου σκύλου για να κυνηγάει ελάφια, αρκούδες και αγριόχοιρους. Ήταν απαγορευμένο να μιλάει ο οποιοσδήποτε στα σκυλιά αυτά ή να τα αναφέρει, παρά μόνο με τη χρήση της ειδικής γλώσσας που είχε αναπτυχθεί για αυτά "των λέξεων των σκύλων". Τα καλά δείγματα της φυλής αυτής ήταν τόσο καλά προστατευμένα από τα μάτια του κόσμου, που μόνο μετά το τέλος του Β' ΠΠ, κάποια από αυτά άφησαν τα νησιά της Ιαπωνίας.
Ιστορικά: Οι πρόγονοί τους πρωτοεμφανίστηκαν περίπου 3000 χρόνια π.Χ. Πήραν το όνομά τους από τους νομάδες Mαλέμουτ, που ζούσαν στη Bορειοδυτική Aλάσκα και χρησιμοποιούσαν τα δυνατά αυτά ζώα για τις μετακινήσεις τους με τα έλκηθρα. Tα Mάλαμιουτ ήταν εξαιρετικοί «κουβαλητές», σκυλιά σκληρά, έξυπνα και με μεγάλη αντοχή. Oι Mαλέμουτ από την άλλη, ήταν πολύ καλοί με τα σκυλιά τους – αντίθετα με άλλες φυλές της περιοχής που είχαν αρκετά βάναυσες συνήθειες – κι έτσι τα Mάλαμουτ είχαν να τα βγάλουν πέρα μόνο με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Τα Αμερικαν Σταφορντσαϊρ, δεν είναι μια ακόμη φυλή σκύλων αλλά ιδεολογία. Οι φανατικοί της συγκεκριμένης φυλής συχνά αδιαφορούν για κάθε άλλο σκύλο στον πλανήτη και πιστεύουν πως μόνο αυτή, η σχετικά μικρόσωμη, παλιά αγγλική φυλή με το κοντό, γυαλιστερό τρίχωμα είναι όσα θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει ο κάθε σκύλος.
ΡΑΤΣΑ: Μπασέ Χάουντ.
Μικρός αγγλικός σκύλος-ίχνηλάτης, ιδανικός γιά νά κυνηγάει μόνος ή σε μικρές ομάδες. Χρησιμοποιείται ειδικά γιά τό λαγό καί τό κουνέλι. Τό πάθος του γιά τό κυνήγι όμως τόν κάνει ικανό νά κυνηγάει οποιοδήποτε θήραμα, ακόμα καί τόν αγριόχοιρο.
